Του Χρήστου Τσαντήλα
ΚΑΛΑ τώρα, άντε που τα βάλαμε όλοι με τη Μέρκελ... Το καλό της πατρίδας της δεν θέλει η Γερμανίδα; Δεν κάνει για τον λαό της αυτό που θα ήθελαν να κάνουν και οι δικοί μας πολιτικοί, για το καλό το δικό μας; Η μόνη διαφορά είναι ότι, δεν αγωνίζεται μόνη της για το συμφέρον του λαού της η (σκληρή) κυρία. Τη βοηθάμε και μείς. Και όχι μόνο εμείς. Και άλλοι λαοί...
ΕΜΕΙΣ δεν είμαστε που υπογράψαμε τα μνημόνια, τα δανεικά, τις συμβάσεις εξαθλίωσης της ζωής μας; Με τα δικά μας δάκτυλα δεν βγάλαμε τα μάτια μας; Τώρα τι μπορούμε να κάνουμε πέρα από διαπιστώσεις; Και να ελπίζουμε σε σωτηρία μας, μόνο στην περίπτωση που το γερμανικό «μαγαζί» καταρρεύσει με πάταγο, όταν (παρ’ ελπίδα) αποτύχουν τα σχέδια «ελέγχου του ευρωπαϊκού χρήματος» που απεργάζεται. Αυτό είναι το μόνο που μας σώζει. Το... αυτογκόλ των αντιπάλων!
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και κοινωνία στη χώρα μας, συνθλίβονται δυστυχώς κάτω από την πίεση των δανειστών. Και δεν το κατάφεραν από μόνοι τους αυτό οι Γερμανοί. Εμείς όλοι, οι υπόλοιποι, εμείς δεν είμαστε που αγοράζουμε (και ακριβοπληρώνουμε κιόλας) τα βιομηχανικά προϊόντα τους; Δεν θέλαμε τα «ζάσταβα», ούτε μας γέμιζαν το μάτι τα «φιατάκια» και τα «σκόντα», ξινίζαμε και στα γιαπωνέζικα, έπρεπε τα εργαλεία να είναι απολύτως... γερμανικά! Όπως και όλα τα οικιακά μας είδη. Να το γράφουν στην... ούγια! Made in Germany!
ΕΠΕΙΤΑ, εμείς, θέλουμε πάντα ενδιάμεσους! Θέλουμε διαμεσολαβητές! Την έχουμε στο πετσί μας τούτη την κατάρα. Δεν μπορούμε δίχως Φούχτελ! Θέλουμε τον... Γερμανό μας διαμεσολαβητή για να συνεννοηθούν κυβέρνηση με ντόπιους αυτοδιοίκητους! «Έλληνες μωρέ με Έλληνες!!!» - που έλεγε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης! (...αν δεν τρίζουν τώρα τα κόκαλά του, με αυτά που γίνονται στη χώρα που πρόδωσε ακόμα κι αυτόν!).
ΣΤΗΝ κυβέρνηση πάντως, έχουν και σχέδιο «μπι». Όλοι στα τέλος, θα εκτονωθούν στον υπουργό Οικονομικών! Τον σκέφτομαι και τον λυπάμαι από τώρα αυτόν τον άνθρωπο. Αναρωτιέμαι καμιά φορά, πώς ένας καθηγητής με τέτοιες γνώσεις, έγινε ξαφνικά ο «σάκος του μποξ» ακόμα και για τους πολιτικούς... χορηγούς του; Πολύ περίεργο μου φαίνεται... Να μην σκεφτεί, τόσο ταλαντούχος άνθρωπος, από τα οικονομικά κεφάλαια της χώρας, ότι δεν σώζεις μια χώρα που δεν παράγει τίποτα; Ότι δεν υπάρχει προηγούμενο, να σώσεις ένα μαγαζί, στο οποίο δεν μπήκε ποτέ πελάτης;
Ο ΧΡΟΝΟΣ πάντως περνάει σαν νερό. Και μας κάνει να ξεχνάμε ποιοι μας έφεραν στη δυσχερή αυτή θέση. Η εκδήλωση της κρίσης βρήκε και τους κατά βάση (και ιστορικά) αντιστασιακούς, το ΚΚΕ, ανέτοιμο, να έχει τις δικές του «συνεδριακές αναζητήσεις» και να συζητά την αναζήτηση των συνόρων του ιμπεριαλισμού και τον επαναπροσδιορισμό των πολιτικών στόχων του κόμματος... Με τόσα απλά πράγματα ως δεδομένα, θαύματα για τη γρήγορη σωτηρία μας, δεν γίνονται. Είναι σαν να περιμένουμε να ψοφήσει όχι μόνο η κατσίκα του γείτονα, αλλά όλες μαζί. Τόσο απίθανο είναι να συμβεί αυτό...
