Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ όλοι, πολύ πριν εκδηλωθεί η κρίση, ότι, τα οικονομικά της χώρας ήταν χάλια... Γνωρίζαμε ότι είχαμε έναν υπερτροφικό και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα... Γνωρίζαμε ότι είχαμε τεράστια ελλείμματα τα οποία καλύπταμε με δανεικά... Γνωρίζαμε επίσης ότι τα δανεικά αυτά υποθήκευαν το μέλλον των επομένων γενεών: από το 1989 μας εξηγούσε ο Κων. Μητσοτάκης πόσα χρήματα χρωστούσε κάθε παιδί που γεννιόταν... Γνωρίζαμε επίσης, ότι, η παραγωγική βάση της χώρας έφθινε... Ότι τα χωριά άδειαζαν κι οι πόλεις γέμιζαν... Ότι το βιοτικό μας επίπεδο δεν ανταποκρινόταν στις πραγματικές μας οικονομικές δυνατότητες...
ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ όλ’ αυτά... Τα συζητούσαμε καθημερινά... Και γνωρίζαμε επίσης, ότι δεν έφταιγε το νόμισμα για όλα αυτά... Συνέβαιναν επί δραχμής, συνέβαιναν και επί ευρώ... Όλοι το καταλαβαίνουμε άλλωστε, ότι το έλλειμμα και το χρέος είναι προβλήματα είτε σε ευρώ τα αποτιμάει κανείς, είτε σε δραχμές... Όλοι καταλαβαίνουμε επίσης, ότι οι δαπάνες του δημόσιου τομέα είναι πρόβλημα όταν είναι υπέρογκες είτε σε δραχμές τις υπολογίσεις, είτε σε ευρώ... Όπως καταλαβαίνουμε υποθέτω, ότι η φθίνουσα παραγωγική βάση μειώνει το εθνικό προϊόν είτε σε δραχμές το μετρήσει κανείς, είτε σε ευρώ...
ΑΦΟΥ λοιπόν, τα γνωρίζουμε όλα αυτά, γιατί ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι το πρόβλημα της οικονομίας μας είναι το ευρώ; Βάσει ποιας λογικής πιστεύουμε ότι η επιστροφή στη δραχμή θα μας λύσει το πρόβλημα; Με δραχμή δηλαδή, θα μπορούμε να έχουμε διακόσιες χιλιάδες παραπάνω απ’ όσους χρειαζόμαστε δημοσίους υπαλλήλους και να μην παράγεται έλλειμμα; Θα μπορούμε να ζούμε χωρίς να παράγουμε τίποτα; Θα εξαλειφθεί ως εκ θαύματος η διαφθορά; Θα γίνουν πλεονασματικά τα ασφαλιστικά μας ταμεία που συντηρούν συνταξιούχους 52 ετών, ανάπηρους – μαϊμούδες και αντιστασιακούς που πήραν συντάξεις χωρίς ένσημα; Με τη δραχμή θα επαναπατρισθούν αμέσως οι καταθέσεις των φοροφυγάδων που μετανάστευσαν στην Ελβετία; Ή, μήπως θα γίνουν ανταγωνιστικά στο εξωτερικό τα ελληνικά προϊόντα που ΔΕΝ παράγουμε;
ΟΧΙ, δεν είναι το νόμισμα το πρόβλημα... Το πρόβλημα είναι ότι προσπαθούμε να «φορτώσουμε» όλα όσα περνάμε σήμερα σ’ αυτό, επειδή η πολιτική μας ηγεσία (κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι) μας έχουν σχεδόν πείσει ότι οι θυσίες που κάνουμε γίνονται για να μείνουμε στη ζώνη του ευρώ... Ενώ η αλήθεια είναι πως, αν θέλουμε να εξυγιανθεί η οικονομία μας, οι ίδιες θυσίες θ’ απαιτηθούν και σε περίπτωση που επιλέξουμε να γυρίσουμε στη δραχμή... Γιατί, δυστυχώς η δραχμή δεν έχει τη δυνατότητα ούτε να καλύπτει τα ελλείμματα, ούτε να συλλαμβάνει τη φοροδιαφυγή, ούτε να επιτρέπει σε μερικές χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους να ρίχνουν πασιέντζες στον υπολογιστή...
ΤΟ ΜΟΝΟ που θα αλλάξει με τη δραχμή είναι ότι τις επώδυνες για όλους μας αλλαγές θα τις αποφασίζει η ελληνική κυβέρνηση χωρίς την ενοχλητική παρουσία της τρόικας που μας εξοργίζει... Ελλείψει μάλιστα δανεικών (αφού πλέον δεν θα μας δανείζουν ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε οι αγορές) δεν θα έχει την πολυτέλεια ούτε σε... διαβούλευση να καταφεύγει, ούτε σε διαπραγματεύσεις... Από τη στιγμή που στα τέλη Απριλίου, οι δραχμές δεν θα φτάνουν για μισθούς και συντάξεις, θα τις κόβει αυτόματα τον Μάρτιο... Εκτός κι αν αποφασίζει να επιβάλλει μηνιαίο χαράτσι, ώστε ρεφενέ να συνεισφέρουμε όλοι, ώστε να πληρωνόμαστε υπερηφάνως χωρίς τις αναιδείς απαιτήσεις του Τόμσεν... Θα μου πείτε, υπάρχει και το πετρέλαιο: πράγματι, μπορούμε να κάνουμε υπομονή απλήρωτοι για καμιά δεκαετία (μέχρι να αντληθεί) και μετά να τρώμε με χρυσά κουτάλια!...
ΑΣ σοβαρευτούμε λοιπόν... Η συζήτηση για το νόμισμα θυμίζει τη συζήτηση που διεξάγεται σε κάθε σπίτι υπέρβαρου, τώρα που μπαίνει η άνοιξη και αρχίζουμε να καλύπτουμε τα πάχη μας με ελαφρύτερα ρούχα... Όσοι λοιπόν, θέλουν να ξαναφέρουν τον εαυτό τους στο φυσιολογικό του βάρος προσπαθούν με δίαιτα, γυμναστική και άλλες επώδυνες μεθόδους... Όσοι πάλι, θέλουν να ξεφύγουν από την πραγματικότητα, φορούν απλώς μαύρα που «κόβουν»...
