Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΑΜΕ τις προάλλες με κάποιον κυβερνητικό, για το αν αυτή η τρικομματική κυβέρνηση μετά από τόσο καιρό στο τιμόνι της χώρας, μπορεί να πείσει τους Έλληνες, ότι είναι ικανή να βγάλει τη χώρα και τον πληθυσμό της από την απελπιστικά τραγική κατάσταση στην οποία περιήλθαν. Περιττό να πω, ποια εκδοχή υποστήριζα εγώ...
"Είναι η μοναδική αυτή η κυβέρνηση που έχουμε ελπίδες να το κάνει" - έλεγε ο άλλος και είχε μια αισιοδοξία, ανάλογη, πρώτα με την καθόλου μοιρολατρική του φύση γιατί τον γνωρίζω καλά και ύστερα με τη θέση του στο κυβερνητικό επιτελείο.
ΠΑΝΩ στη συζήτηση λοιπόν, του θύμισα θλιβερά πράγματα, μήπως και τον κάνω να πλησιάσει στη δική μου άποψη την απαισιόδοξη. Του είπα ότι οι συντάξεις των απόμαχων της δουλειάς στην Ελλάδα, έγιναν πλέον... φιλοδωρήματα. Του θύμισα ότι τα επιδόματα εξανεμίστηκαν και πως όσα παρέμειναν, μοιάζουν πλέον με... χαρτζιλίκι ντροπής!
ΤΟΥ μίλησα για τους νέους μας, που τους καταντήσαμε μόνιμους θαμώνες των καφέ (... τώρα εξηγείται γιατί πολλαπλασιάζονται στην πόλη οι καφετέριες), του έλεγα ότι στερήσαμε από τη γενιά αυτή την ελπίδα και το δικαίωμα στη δουλειά και από πάνω τους μεμφόμαστε κιόλας γιατί τους καταντήσαμε "περιφερόμενους επιστήμονες", που οι περισσότεροι εργάζονται όταν βρουν δουλειά ως σερβιτόροι, του "κτυπούσα" ως επιχείρημα ότι "σκοτώσαμε το εμπόριο αποδεκατίζοντας κυριολεκτικά τους επιχειρηματίες και τα μαγαζιά τους", έλεγα κι άλλα πολλά, γνωστά παράγωγα της δυστυχίας, όμως εκείνος επέμενε:
"Τούτη η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να την αλλάξει τη χώρα, θα δεις!"...
"Μάλλον θα αλλάξουμε εμείς... χώρα!"- του έλεγα εγώ και έτσι συνεχιζόταν η αντιπαράθεση των επιχειρημάτων μέχρι που αποχαιρετισθήκαμε, είχε περάσει και η ώρα...
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ όμως, λίγο μετά, βρήκα όπως κάθε μέρα, στο μεσημεριανό τραπέζι δύο εκπροσώπους της γενιάς αυτής που σας έλεγα, αυτούς τους πτυχιούχους νέους, που ξέμειναν από ελπίδα και αντοχές. "Λοιπόν παιδιά βρέθηκα σήμερα με τον φίλο μου τον υπουργό που είναι μέσα στα πράγματα και μου είπε ότι η κυβέρνηση το παλεύει δυνατά και γρήγορα θα ανακάμψουμε. Θα βγούμε από την κρίση και σεις θα βρίσκετε δουλειές, δεν θα πάνε χαμένα τα πτυχία σας. Κάντε μόνο λιγάκι υπομονή, όλα θα σιώσουν... »
"Καλά, το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;"- Έχει τον παρονομαστή της σε όλα, τούτη η γενιά... Τις απόψεις της που λέμε... Άσχετα αν τις εκφράζουν με ανορθόδοξο τρόπο... Αποδεικνύεται αυτή η γενιά πιο δύσπιστη από τη δική μου. Άντε τώρα να προκόψει...
