Από τον Απόστολο Ποντίκα
H σημαία το ιερό αυτό πανί, σύμβολο της πατρίδας μας προϋπήρχε ακόμα από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν για σημαία τους την ασπίδα, η οποία υποδήλωνε τη νίκη και όποιος κατέβαλλε τον εχθρό, αφιέρωνε τα λάφυρα στους ναούς των θεών. Στα πλοία είχαν το ακρόπρωρο στην πλώρη ή τα ακροστόλια στην πρύμνη. Στο Βυζάντιο είχαν τα λάβαρα, με αγιογραφίες και άλλες ιερές παραστάσεις, όπου απεικονίζονταν ο σταυρός με τα αρχικά ΙΣ, ΧΡ, ΝΙ, ΚΑ, δηλαδή, ο Ιησούς Χριστός Νικά. Στη συνέχεια μπήκε ο δικέφαλος αετός, που συμβολίζει τη δύναμη, ο οποίος παρέμεινε ως την πτώση του Βυζαντίου. Την ίδια εποχή υπάρχουν οι φλαμούλες, λέξη που προέρχεται από από τη λατινική Flamna και σημαίνει φλόγα και τα οποία κρατούν οι ιππείς και ανώτατοι αξιωματικοί. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας οι αρματολοί και κλέφτες ύψωναν το φλάμπουρο, που είχε κυρίως εορταστικό χαρακτήρα, καθώς και το γνωστό Μπαϊράκι, που είχε πολεμικό χαρακτήρα. Στα φλάμπουρα και στα μπαϊράκια κυριαρχούσαν παραστάσεις αγίων, όπως του Αγίου Γεωργίου, Αγίου Δημητρίου, ενώ οι Κρήτες είχαν του Αγίου Τίτου. Η σημαία του Ρ. Φεραίου και του Α Υψηλάντη, είχε χρώμα μαύρο, άσπρο και κόκκινο, Αλλά, όμως, υπάρχουν και οι παραστάσεις του Φοίνικα που συμβολίζουν την αναγέννηση από τη στάχτη. Η σημαία της Φιλικής Εταιρείας, σχεδιάστηκε από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και είχε τον σταυρό μέσα σε κλάδο ελιάς, πάνω σε δύο λόγχες με δύο σημαιάκια που είχαν τα αρχικά ΗΕΑ, ΗΘΣ, δηλαδή η Ελευθερία ή Θάνατος. Η σημαία που σήκωσαν στην Αγία Λαύρα, ο Γερμανός και οι επαναστάτες ήταν το πορφυρό και χρυσοκέντητο παραπέτασμα της Ωραίας Πύλης. Την 1η Ιανουαρίου 1822, συνήλθε η Α’ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο, όπου κηρύχτηκε η ανεξαρτησία της Ελλάδας και καθορίστηκαν τα δύο χρώματα της ελληνικής σημαίας: Το λευκό και το κυανό του ουρανού. Επίσης στις 15 Μαρτίου η κυβέρνηση που εδρεύει στην Κόρινθο αποφασίζει το σχέδιο της σημαίας «κατά γην δυνάμεων και κατά θάλασσαν». Η εθνική ελληνική σημαία στην τελική της μορφή αποτελείται από εννέα οριζόντιες ταινίες , πέντε γαλάζιες και τέσσερις άσπρες, τοποθετημένες έτσι ώστε, η επάνω και η κάτω να είναι γαλάζιες, ενώ επάνω στην εσωτερική γωνία υπάρχει άσπρος σταυρός σε τετράγωνο γαλάζιο βάθος που πιάνει τρεις γαλάζιες και δύο άσπρες ταινίες. Η επίσημη σημαία είναι παραλληλόγραμμη με τις ίδιες αναλογίες, με γαλάζιο βάθος που χωρίζεται στα τέσσερα από άσπρο σταυρό
Ο σταυρός είναι σύμβολο πίστης στη θρησκεία, στην πατρίδα και στον αγώνα για την ελευθερία. Όλες οι σημαίες του Ελληνισμού, συμβολίζουν την ενότητα του Γένους και την αγάπη προς τον σταυρό. Στην ιστορική πορεία του έθνους μας, μεγάλη υπήρξε η προσφορά του λαού και της Εκκλησίας μας, με το μαρτύριο χιλιάδων Ελλήνων αγωνιστών -χριστιανών, που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά της φυλής μας και ιδιαίτερα την περίοδο της τουρκοκρατίας. Στην ιστορική αυτή περίοδο το μαρτύριο βρίσκει την ουσιαστικότερη έκφρασή της στους νεομάρτυρες αγωνιστές, οι οποίοι αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της νεοελληνικής ιστορίας. Οι νεομάρτυρες Έλληνες αποτελούν τα νέα θύματα, που θυσιάστηκαν για την τιμή της ιερής σημαίας, της ελευθερίας και της θρησκευτικής πίστης. Με τη μαρτυρική θυσία των Ελλήνων χριστιανών ανακόπηκε το κύμα εξισλαμισμού και αποφεύχθηκε ο εκτουρκισμός των Ελλήνων, αφού η θρησκευτικότητα και εθνικότητα είχαν ταυτιστεί
Άλλωστε, η άρνηση της πίστης σήμαινε άρνηση της Ελλάδας και θάνατος για την πίστη σήμαινε προσφορά στον αγώνα για εθνική ελευθερία. Τα λόγια του Αθ. Διάκου... εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός και θα πεθάνω, δείχνουν το μεγάλο νόημα της θυσίας των αγωνιστών. Οι νεομάρτυρες έγιναν με τον θάνατό τους σύμβολά ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ του λαού, στέριωσαν την πίστη των ραγιάδων, ενώ το πνεύμα της αυτοθυσίας τόνωνε το φρόνημα και γιγάντωνε την εθνική συνείδηση των σκλαβωμένων.
Το αξιοθαύμαστο παράδειγμα των Ελλήνων αγωνιστών και νεομαρτύρων, απέβη νέα πηγή πνευματικής ενδυνάμωσης για τον αγώνα και για τη διατήρηση της θρησκευτικής και εθνικής συνείδησης. Εξάλλου, και ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ της Θεοτόκου, στις 25 Μαρτίου, έχει σημειολογική αξία για την επανάσταση των Ελλήνων του 21. Ο αγώνας των Ελλήνων για ανεξαρτησία και για αντιμετώπιση του κάθε επιβουλέα, γινόταν πάντα με υψωμένο το άγιο Λάβαρο και τη σημαία. Άλλωστε, η έναρξη της επανάστασης στα Καλάβρυτα έγινε με τη σημαία που σήκωσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Εξάλλου, τεράστιο ιστορικό παράδειγμα για τους νεότερους Έλληνες είναι η υποστολή της γερμανικής σημαίας και ανάρτηση της ελληνικής. Στις 30- 31 Μαΐου 1941, ο 19χρονος Μ. Γλέζος και ο Α. Σάντας, υπέστειλαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη και ανάρτησαν τη γαλάζια σημαία, γιατί το έλεγε η καρδιά τους. Διάλεξαν μόνοι τους τον δρόμο που χάραξε η εθνική τους συνείδηση. Ακόμα και η θρυλική ΚΥΡΑ της Ρω, θα μείνει αιώνιο σύμβολο για τους Έλληνες. Έτσι, τα λάβαρα και η σημαία έγιναν τα σύμβολα του ελληνισμού και ποτέ δεν κατέβηκαν γιατί συμβολίζουν τα ιδανικά και την υπόσταση του λαού μας.
Ο Απόστολος Ποντίκας είναι δάσκαλος, θεολόγος, φιλόλογος, πτυχ. Πολιτικών Επιστημών, επιτ. σχολικός σύμβουλος
