Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΣ παράδεισος με κομμουνιστή (τα τελευταία πέντε χρόνια) πρόεδρο και αρχιεπίσκοπο – ιδιοκτήτη τράπεζας!.. Αυτή είναι η Κύπρος... Παράδοξο; Ναι.. Το μόνο; Όχι βεβαίως... Γιατί τα παράδοξα που ανέδειξε η κρίση στην Κύπρο ήταν πολύ περισσότερα... Ας αποπειραθούμε να καταγράψουμε μερικά:
* «Το Eurogroup εξακολουθεί να είναι της άποψης ότι οι μικροί καταθέτες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο από τους μεγάλους και επιβεβαιώνει τη σημασία της πλήρους εγγύησης των καταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώ». Αυτή ήταν η ανακοίνωση του Eurogroup το περασμένο Σάββατο. Που σημαίνει ότι, προκειμένου να προστατευθεί το «μεγάλο κεφάλαιο» από το μεγαλύτερο κούρεμα, οι ίδιοι οι Κύπριοι πρότειναν να κουρευτούν οι καταθέσεις των απλών Κυπρίων από ένα ευρώ και άνω... Η «ιερή αγελάδα» για τη Μεγαλόνησο ήταν οι καταθέσεις των ξένων (το «μεγάλο κεφάλαιο») και προκειμένου να τους προστατεύσουν από τις... σοσιαλιστικές ιδέες του Eurogroup δεν είχαν πρόβλημα να φορτώσουν αρχικά ένα μέρος του κουρέματος στον μικροκαταθέτη λαό... Και μετά το «όχι», να πετάξουν στον δρόμο εκατοντάδες τραπεζοϋπαλλήλους...
* Δεν το κρύβουν οι Κύπριοι ότι, η έως τώρα οικονομική ισχύς τους οφείλεται στο ότι λειτουργούν ως φορολογικός παράδεισος... Κερδίζουν από αυτό και ορθώς κοιτάζουν το συμφέρον τους... Εμείς άραγε, τι όφελος είχαμε ως λαός, ώστε να δημιουργήσουμε το μεγαλύτερο ρεύμα διαμαρτυρίας στον κόσμο υπέρ ενός φορολογικού παραδείσου; Από τη μία αγανακτισμένοι που η Ελβετία προστατεύει τους Έλληνες φοροφυγάδες και τα εθνικά λαμόγια και από την άλλη αγανακτισμένοι που πλήττεται η δική μας «μικρή Ελβετία» και τα διεθνή λαμόγια;
* Το επιχείρημα «το Λουξεμβούργο δεν ξεπλένει χρήμα; Αυτό γιατί δεν το ελέγχει η Ευρωπαϊκή Ένωση;» είναι ότι πρέπει για να ξανασυστηθούμε: ψάχνουμε σε όλη την Ευρώπη την εξαίρεση, ένα «παράδειγμα προς αποφυγήν» για να το επικαλεστούμε μετατρέποντάς το σε «παράδειγμα προς μίμησιν»... Δεν ήξερα ότι είχαμε σε τόση εκτίμηση το Λουξεμβούργο που θέλαμε να το αντιγράψουμε!..
* Όσοι ήμασταν αριστεροί στα νιάτα μας, ήμασταν κατά της ατομικής ιδιοκτησίας. Από τότε που ο Ευάγγελος Βενιζέλος έβαλε το «χαράτσι» στα ακίνητα, διαπιστώσαμε ότι η σύγχρονη Αριστερά (στην Ελλάδα τουλάχιστον) όχι απλώς είναι υπέρ της ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά διαδηλώνει κιόλας όταν τη φορολογούν! Με την κρίση στην Κύπρο, η Ελληνική Αριστερά μας έπεισε ότι είναι και υπέρ των καταθέσεων: όχι των ευτελών, αλλά και των «άνω των 100.000 ευρώ»... Θεωρεί μάλιστα, λεπτομέρεια το αν προέρχονται από «ξέπλυμα» χρήματος... Τελικά δεν αλλάξαμε μόνον εμείς...
* Άλλαξε επίσης, η εχθρική διάθεση ορισμένων για τις τράπεζες. Έτσι, αφού ακούγαμε μήνες ολόκληρους τον ΣΥΡΙΖΑ (και πολλούς άλλους) να γκρινιάζει ότι τα λεφτά που δίνουν οι εταίροι μας στην Ελλάδα «πάνε στις τράπεζες και όχι στον λαό» βγήκε προχθές στον ΣΚΑΪ ο βουλευτής Γιώργος Σταθάκης και δήλωσε ότι «πρέπει να σωθεί το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, γιατί σε διαφορετική περίπτωση οι συνέπειες θα είναι τρομερές»!.. «Από το 1929 και ύστερα» τόνισε «όλοι γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να αφήσεις τις τράπεζες να καταρρεύσουν σε περίοδο κρίσης».
* Οι Κύπριοι είπαν ένα «πανηγυρικό ΟΧΙ» στους Ευρωπαίους, έλεγαν όλοι με υπερηφάνεια την περασμένη Τρίτη... Πόσο διήρκησε «ακέραιο» αυτό το «ΟΧΙ»; Σχεδόν ούτε σαρανταοκτώ ώρες! Ίσως γι’ αυτό το χαρακτηρίσαμε «πανηγυρικό»... Αλλιώς θα το χαρακτηρίζαμε «αποτελεσματικό»... Έχουν και οι λέξεις τη σημασία τους...
* “Το «όχι» σήμερα, γίνεται εύκολα «ναι» αύριο.. Το «ναι» δεν μπορεί να γίνει ποτέ «όχι»...». Αυτό το «εύρημα» που περιέχονταν σε ένα «εμπιστευτικό έγγραφο εμπειρογνωμόνων» προς τον πρόεδρο της Κύπρου, το βράδυ της περασμένης Κυριακής καθοδήγησε την ψήφο των βουλευτών στην ψηφοφορία της περασμένης Τρίτης... Κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο παρά την υποτιθέμενη «εμπιστευτικότητά» του... Σοφόν το σαφές: με ένα «όχι» αρχικά κερδίζεις τα εύσημα του πατριώτη (ή δεν κοντράρεσαι με την «ψυχολογία του όχλου»)... Με ένα «ναι» στη συνέχεια, πείθεις ότι δεν ήσουν δεδομένος!... Ότι το πάλεψες!.. Ο μακαρίτης ο Ανδρέας Παπανδρέου από κει πάνω, θα αναρωτιέται αν ήταν Έλληνας ή Κύπριος!
* Μακάρι κι οι δικοί μας πολιτικοί να έλεγαν ένα «όχι» άκουγες από την περασμένη Τρίτη σε όλη την Ελλάδα... Πράγματι... Μακάρι να το έλεγαν, αν ήταν να το «γυρίσουν» ένα σαρανταοκτάωρο μετά... Γιατί οι Κύπριοι είναι πιο γρήγοροι: ο Σαμαράς χρειάστηκε ένα χρόνο για να πάει από το «όχι» στα μνημόνια στο «ναι»... Και ο Τσίπρας ένα εξάμηνο για να πάει από την «κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο», στην «επαναδιαπραγμάτευσή του με τους Ευρωπαίους εταίρους μας»... Και, μέχρι τις επόμενες εκλογές (αν εξαντληθεί η τετραετία) μεσολαβούν πέντε εξάμηνα!...
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ, η οικονομική κρίση έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε χώρα του ευρωπαϊκού νότου... Οι Έλληνες και οι Κύπριοι αντί να διδαχτούμε από τους Ιρλανδούς που την ξεπέρασαν γρήγορα και να αναζητήσουμε κοινές δράσεις με τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς και τους Ιταλούς που δοκιμάζονται επίσης, τραγουδάμε για μια ακόμη φορά την αγοραφοβική «εθνική μας μοναξιά» (που έγινε μεγαλύτερη μετά και το ηχηρό «όχι» των Ρώσων). Κι επειδή έχουμε μπερδέψει την Ευρωζώνη με τη Γιουροβίζιον, ανταλλάσουμε «δωδεκάρια» υπεράσπισης με τους Κύπριους μέσα σε ένα παραλήρημα φυλετικής εξιδανίκευσης, βρίζοντας τους υπόλοιπους που υποτίθεται ότι συνασπίζονται εναντίον μας!..
