Από τον Γρηγόριο Δασταυρίδη,
επίτιμος Δικηγόρο
Το 2009 έτος, ήτοι μετά πάροδο διετίας από τις εκλογές του 2007 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δήλωνε ότι πρόθεσή του ήταν να εξαντλήσει την τετραετία για να γίνουν εκλογές το 2011, ότι για να ξεπεράσουμε την επελθούσα οικονομική κρίση πρέπει να εφαρμόσουμε άμεσα και δραστικά αναγκαία μέτρα, που να διασφαλίζουν μακροχρόνια ανάπτυξη, ότι θα εφάρμοζε ελέγχους στις δημόσιες δαπάνες, θα πολεμούσε τη φοροδιαφυγή και θα πάγωνε τις αυξήσεις των μισθών και συντάξεων για μια διετία, επανειλημμένα δε κάλεσε τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως να συμφωνήσει και ν’ αλλάξει στάση γιατί αντιστεκόταν σε όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις πολιτικές για την εξυγίανση της οικονομίας.
Όμως ο κ. Παπανδρέου διέψευδε τα όσα έλεγε ο Κ. Καραμανλής, διατυμπάνιζε ότι υπάρχουν λεφτά και απειλούσε ότι θα έριχνε την κυβέρνηση κατά την προεδρική εκλογή, οπότε αναγκαστικά προκηρύχτηκαν πρόωρες εκλογές για 4 Οκτωβρίου 2009.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο ελληνικός λαός πείστηκε από την άκριτη παροχολογία του κ. Παπανδρέου και η Ν.Δ. υπέστη μεγάλη ήττα. Μετά τις εκλογές ο κ. Παπανδρέου άλλαξε τροπάριο. Αιφνιδίως ανακάλυψε τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα, κατηγορούσε την κυβέρνηση Καραμανλή για εξαπάτηση των Ευρωπαίων, διέσυρε την Ελλάδα διεθνώς, δεν έλαβε εγκαίρως κανένα μέτρο παρά τις προτροπές του Αντώνη Σαμαρά, (θα θυμάστε που μέσα στη Βουλή τον κάλεσε με τη φράση «επιτέλους ξεκόλλα Γιώργο…..»), με αποτέλεσμα να χαθεί η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία να εκτιναχθούν τα επιτόκια δανεισμού στα ύψη και να οδηγήσει τη χώρα στο ζουρλομανδύα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Όσο και αν ευθύνεται η κυβέρνηση Καραμανλή για αδυναμίες και καθυστερήσεις και ό,τι παρέδωσε στο ΠΑΣΟΚ, γεγονός είναι πως ο Κ. Καραμανλής είχε πει στον ελληνικό λαό την αλήθεια, σε αντίθεση με τον Γ. Παπανδρέου που μοίραζε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Εκ των υστέρων ο Κ. Καραμανλής δικαιώνεται.
Το 2014 έτος, ήτοι μετά την πάροδο 2,5 ετών περίπου από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, η συγκυβέρνηση που είχε εκλεγεί με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά από τον ελληνικό λαό, για μια τετραετία, επιθυμούσε να εξαντλήσει το χρόνο και να κριθεί για το έργο της στο τέλος της τετραετίας. Η κυβέρνηση αυτή παρέλαβε ελλείμματα, ύφεση, έλλειψη αξιοπιστίας της χώρας, επιτόκια δανεισμού στα ύψη, δυσθεώρητο χρέος, με λίγα λόγια παρέλαβε χάος.
Κατάφερε, με τα λάθη και τις παραλείψεις της, τις αδυναμίες της και τις πάμπολλες θυσίες του ελληνικού λαού και ιδίως της μεσαίας τάξης, να γλιτώσει τη χώρα από ασύντακτη χρεοκοπία, να ανακόψει στο τέλος την ύφεση, να μειώσει ελαφρώς την ανεργία με τάσεις προς το καλύτερο, να επαναφέρει δειλά δειλά την αρχή της ανάπτυξης, να αποκαταστήσει το κύρος της χώρας στο εξωτερικό, να ησυχάσει τις αγορές και να δανεισθεί με ευνοϊκότερους όρους, να πληρώνει τα χρέη του ελληνικού δημοσίου στο εσωτερικό και εξωτερικό, να μην υπάρχει ανησυχία για μισθούς και συντάξεις, να περικόψει περί τα 130 δισεκατομμύρια του ονομαστικού χρέους της Ελλάδας και επιτέλους για πρώτη φορά παρουσίασε ελληνική κυβέρνηση ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και πλεονάσματα, μέρος των οποίων διενεμήθησαν για αποκατάσταση των αδικιών, πιλοτικά δε σε 13 νομούς εξασφάλισε σε απόρους το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, καταβάλλοντας περί τα 450 εκατομμύρια ευρώ. Και ενώ ήμασταν έτοιμοι, μετά την τελευταία αξιολόγηση, να τελειώσουμε με το μνημόνιο και το Δ.Ν.Τ., η τότε αξιωματική αντιπολίτευση, που σήμερα αναγνωρίζει δημόσια ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε και θετικά επιτεύγματα ή, κατά Βαρουφάκη, ότι το 70% του μνημονίου ήταν σωστό, παρ’ όλα αυτά δεν ψήφισε κανένα νομοσχέδιο και με συνεχείς αντιμνημονιακές ψευδολογίες, με τυχοδιωκτισμό, αλαζονεία και ανευθυνότητα μοίραζε πλουσιοπάροχα παροχές, όπως άμεση κατάργηση του μνημονίου και κατάργηση με ένα νόμο όλων των εφαρμοστικών νόμων, του ΕΝΦΙΑ, καθιέρωση αφορολόγητου 12.000 ευρώ, διαγραφή του επαχθούς και επονείδιστου χρέους, ζητούσε και πέτυχε πρόωρες εκλογές μη ψηφίζοντας Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αφού κέρδισε τις εκλογές και συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛ μέχρι σήμερα κατάφερε, με τη δήθεν θορυβώδη διαπραγμάτευση του κ. Βαρουφάκη (ο θυμόσοφος λαός λέει τα άδεια βαρέλια κάνουν περισσότερο θόρυβο), ως προς την ουσία να παραιτηθεί από το αίτημα διαγραφής μέρους του ονομαστικού χρέους και δη του επονείδιστου και επαχθούς, το οποίο χρέος ολόκληρο αναγνώρισε, να δεχθεί τη συμφωνία επεκτάσεως του υφιστάμενου μνημονίου, οι εφαρμοστικοί νόμοι ισχύουν στο ακέραιο, ο ΕΝΦΙΑ, τα εργασιακά και το αφορολόγητο παραπέμπονται στο μέλλον (γιατί άραγε τότε προκάλεσε τις εκλογές), να επιστρέψει χρήματα στην Ε.Ε. που μας έδωσε, να εκλιπαρεί τώρα τους εταίρους για χρηματοδότηση, δεν κατάφερε ούτε τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών να προσλάβει, ενώ γίνεται συζήτηση για το αν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.
Το δίς εξαμαρτείν του εξαπατηθέντος ελληνικού λαού δεν του αρμόζει. Οι κυβερνώντες ας μην επαναπαύονται στις δάφνες της νίκης τους και να φροντίσουν, να στηρίξουν τη χώρα και να μην καταστρέψουν τις θυσίες του ελληνικού λαού γιατί τα ψέματα πληρώνονται ακριβά.
