Του Φίλιππου Ζάχαρη
Πολλά ακούγονται αναφορικά με τις αξιώσεις της τρόικα και την συνέχιση του δανειοδοτικού προγράμματος. Πιέσεις για αποκρατικοποιήσεις, πρόωρες απολύσεις στο Δημόσιο αλλά και φήμες για περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού, παρά το γεγονός ότι κ. Χατζηδάκης το αμφισβητεί, αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή αναφορικά με το νοικοκύρεμα των οικονομικών αλλά και σε μια θερμή περίοδο σχετικά με τις αξιώσεις της τρόικα. Θα έλεγε κανείς ότι από την μια η πίεση είναι αφόρητη για σαρωτικές αλλαγές στην οικονομία, και από την άλλη η κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει χρόνο μετρώντας τις κοινωνικές αντιδράσεις. Γιατί πράγματι αυτές οι αντιδράσεις αναμένεται να είναι σφοδρές, καθώς οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν την δουλειά τους.
Η τρόικα πάντως εμμένει στις αρχικές της αξιώσεις, προβαίνοντας σε επιθεωρήσεις προκειμένου να διαπιστώσει αν τηρούνται τα συμφωνηθέντα. Που θα οδηγήσει, άραγε, όλη αυτή η ιστορία; Πως και με ποια κριτήρια θα αξιώνεται κάθε φορά η λήψη και νέων επιβαρυντικών μέτρων, την στιγμή που η κυβέρνηση θα φτάσει στο σημείο να μην μπορεί να σταθεί;
Και ενώ συμβαίνουν αυτά, οι φήμες για ανασχηματισμό πληθαίνουν. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, βέβαια, με το χαρακτηριστικό «τελεία και παύλα» βάζει τέλος στις φήμες. Και θα έλεγα ότι προς το παρόν μάλλον δεν προβλέπεται ανασχηματισμός. Αυτό όμως που θα συμβεί θα είναι επιμέρους μειώσεις και προσθετικά χαράτσια, μέτρα που εφαρμόζονται σε μικρότερα ποσά και που φαίνονται στους πληρωτέους λογαριασμούς. Πράγματι, οι πολίτες διαπιστώνουν, όταν έρχεται η στιγμή να πληρώσουν, ότι όλο και κάποια αύξηση λαμβάνει χώρα και ότι τα πράγματα στην πράξη είναι πολύ πιο σύνθετα από ότι θα νόμιζε κανείς. Οι λογαριασμοί της ΔΕΗ, για παράδειγμα, όχι απλά είναι φουσκωμένοι, αλλά ξεπερνούν κάθε όριο. Σχεδόν δύο στους τρεις πολίτες καταφεύγουν σε διακανονισμό αφού σε καμία περίπτωση δεν έχουν τα χρήματα για να τους ξοφλήσουν. Διερωτώμαι, όμως, ακόμη και αυτός ο διακανονισμός τους διασφαλίζει; Για πόσο καιρό θα μπορούν ακόμη να πληρώνουν τα χαράτσια έστω και με ευκολίες;
Η πραγματικότητα λοιπόν είναι εντελώς διαφορετική. Και ενώ η τρόικα κάνει τους ψυχρούς υπολογισμούς της, οι πολίτες ψάχνουν τρόπους να αντιμετωπίσουν την έκτακτη αυτή κατάσταση, που απ΄ ότι φαίνεται θα κρατήσει καιρό. Εδώ θα είμαστε και θα δείτε ότι οι αξιώσεις της τρόικα θα αποκαλύπτουν κάθε φορά και κάτι καινούργιο, κάτι που ο μέσος Έλληνας δεν είχε πληροφορηθεί. Οι επισκέψεις της λοιπόν θα είναι ένας ακόμη μπελάς για την κυβέρνηση αλλά και τους πολίτες.
Ουδείς γνωρίζει πότε θα σταματήσει αυτή η κατάσταση και πότε η χώρα θα ακολουθήσει πραγματικά αναπτυξιακή πορεία. Μπορεί όλοι να ελπίζουν ότι το 2013 θα είναι διαφορετικό και ότι από το 2014 τα πράγματα θα αλλάξουν άρδην, τα δεδομένα όμως δεν το επιβεβαιώνουν. Και στα σίγουρα ανάπτυξη δεν κάνεις, προσφέροντας αφειδώς σε ξένα συμφέροντα την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Η ανάπτυξη έρχεται με σχέδιο για παροχή κινήτρων στο εγχώριο δυναμικό, με την πριμοδότηση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας που τόσο τελευταία έχουν παραμεληθεί.
Κοινώς, με σχεδιασμό έστω και αν αυτό κοστίζει μεσοπρόθεσμα κάτι παραπάνω που σε καμία περίπτωση δεν θα το βρεις από την φορολόγηση των χαμηλά εισοδηματικά τάξεων. Γιατί ναι μεν από την μια πλευρά δεν υπάρχουν λεφτά, από την άλλη όμως ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Το ότι τελείωσαν τα ταμειακά διαθέσιμα υπόλοιπα του κράτους, δεν σημαίνει ότι αυτά μπορούν να αποκτηθούν από την απομύζηση των πολιτών. Είναι μια τακτική που έχει αποτύχει σε όλες τις χώρες που κάποια στιγμή βρέθηκαν σε οικονομική κρίση.
Η φορολόγηση της μεγάλης κερδοφορίας, αυτών που έχουν μεγάλα οικονομικά αποθέματα και συνεχίζουν να κερδοσκοπούν σε βάρος του εργαζόμενου πληθυσμού, η άμεση καταπολέμηση της φοροδιαφυγής όχι με τρόπους που θυμίζουν άλλες εποχές, που έκλειναν το μάτι στους πραγματικούς ενόχους βάζοντας φυλακή κάποιους άλλους για τα μάτια του κόσμου ( το ίδιο συμβαίνει και σήμερα), αλλά και η μεγάλη προσοχή εις ότι αφορά τις αποκρατικοποιήσεις, καθώς δεν είναι όλοι οι Οργανισμοί ζημιογόνοι, θα μπορούσαν, κατά την άποψή μου, να επιφέρουν ουσιαστικές αλλαγές στο εσωτερικό της χώρας.
Η τρόικα, με λίγα λόγια θα συνεχίσει να έρχεται για να κάνει την δουλειά της, επιβάλλοντας το νέο κοινωνικο-οικονομικό στάτους. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς και πως απαντάμε σε αυτές τις επισκέψεις, η ίδια η κυβέρνηση πως σκέπτεται να ξεφύγει από τους ασφυκτικούς ελέγχους που ενίοτε την φέρνει σε απόγνωση λόγω του ότι οι πολίτες δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν άλλες περικοπές και αυστηρές οδηγίες.
