Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
Η ΑΠΟΡΙΑ στα χείλη όλων, από το βράδυ της Κυριακής: «Μα καλά πήγαν 112.000 άνθρωποι να ψηφίσουν αντιπροσώπους για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ;»... Απορία εύλογη... Γιατί, όλοι είδαμε τις επιδόσεις του άλλοτε πανίσχυρου κόμματος στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις... Επιδόσεις που δεν ανατρέπουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις: αντιθέτως δείχνουν περαιτέρω μείωση των ποσοστών... Συνεπώς; Άκουσα και διάβασα πολλές αναλύσεις το τελευταίο εικοσιτετράωρο για το παράδοξο – κατά το σύνολο σχεδόν του Τύπου – φαινόμενο. Από πολύ σοβαρά, όπως το κύριο άρθρο της εφημερίδας τα ΝΕΑ («...είναι προφανές ότι ο πολιτικός χώρος ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ευρύτατος – και αυτή τη στιγμή υποεκπροσωπείται εκλογικά...») έως πολύ χιουμοριστικά, όπως το σχόλιο του Νίκου Ζαχαριάδη στο «Protagon» («...φορώντας χαρτοσακούλες, ώστε να μην τους πάρει κανένα μάτι και τους μείνει η ρετσινιά, ψήφισαν οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ!..»)
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ σχόλιο όμως, νομίζω ότι είναι η ίδια η επικαιρότητα που ήταν εξόχως εκλογική το τελευταίο διήμερο και κάλλιστα θα μπορούσε να έχει τίτλο «η επιστροφή»... Η «επιστροφή» του Πασόκου στην Ελλάδα... Η «επιστροφή» του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία... Η «επιστροφή» του Αναστασιάδη στην Κύπρο... Ανόμοιες επιστροφές βέβαια, που ως κοινό παρονομαστή όμως, έχουν την κυριαρχία του «θυμικού» εις βάρος της λογικής στην επιλογή πολιτικών λύσεων ή προσώπων... Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία: η οικονομική αβεβαιότητα σοκάρει... Προκαλεί ανασφάλεια... Κι η ανασφάλεια εκδηλώνεται άλλοτε με θυμό («να φύγουν, με πρόδωσαν!»), άλλοτε με διάθεση τιμωρίας («ξύλο», «μαύρο», «κρέμασμα»!), άλλοτε με αναζήτηση ελπίδας σε νέους Μεσσίες (Τσίπρας), άλλοτε με επιστροφή σε δοκιμασμένες λύσεις (Μπερλουσκόνι ξανά!) και άλλοτε με διάθεση αυτοκριτικής και αναθεώρηση (Αναστασιάδης στην Κύπρο)...
ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ δεν είναι καλός σύμβουλος, το ξέρουμε όλοι... Αρκεί να διαβάσουμε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα («εν ψυχρώ»), τα ερωτικά γράμματα που στέλναμε όταν ήμασταν φουλ ερωτευμένοι («εν θερμώ»), για να καταλάβουμε πώς μπορεί να εκφραστεί ο άνθρωπος υπό το βάρος ακραίων συναισθηματικών καταστάσεων... Συνεπώς, δεν είναι περίεργο ούτε που κάποιοι ξαναανακαλύπτουν το ΠΑΣΟΚ μετά από την εναντίον του οργή της περασμένης διετίας, ούτε που στην Ιταλία καταφεύγουν στον 75άρη φαύλο Μπερλουσκόνι αναζητώντας μια λύση για το μέλλον... Καθόλου περίεργο δεν είναι επίσης, το γεγονός, πως στην Κύπρο, όχι απλώς ψήφισαν υπέρ του μνημονίου (χωρίς να λάβουν υπ΄ όψιν τους τη δική μας δυσφορία), αλλά εξουσιοδότησαν ως διαχειριστή του τον πολιτικό που θεωρούσαν ...«μειοδότη» μια δεκαετία πριν, επειδή τάχθηκε υπέρ του σχεδίου Ανάν!.. Τον Νίκο Αναστασιάδη..
ΩΣ «ΘΥΜΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ» χαρακτηρίζονται επιστημονικώς, οι ισχυρές και απότομες μεταβολές της ψυχικής διάθεσης... «Μην παίρνεις αποφάσεις οργισμένος» συμβουλεύουν συχνά οι έμπειροι... «Μέτρα ως το δέκα, πριν πάρεις αποφάσεις» συμπληρώνουν... «Αν έχεις μέσα σου θυμό, μέτρα ως το δέκα πριν αποφασίσεις να μιλήσεις. Αν έχεις όμως πολύ θυμό, μέτρα ως τα εκατό ή ως τα χίλια» συμβούλευε ο τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον... Τουτέστιν, «δώσε χρόνο στον εαυτό σου, για να αποφασίσεις σωστά»... Στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα, δεν μετρήσαμε ούτε ως το τρία... Κι η οργή έφτιαξε έναν πολιτικό χάρτη που αργότερα είναι σίγουρο πως θα αναθεωρήσουμε... Όχι επιστρέφοντας στο ΠΑΣΟΚ (όπως το ρεύμα των 112.000 ψηφοφόρων της περασμένης Κυριακής μπορεί να σηματοδοτεί) ή στη ΝΔ (όπου γυρίζει ο Κώστας Μαρκόπουλος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», όπως θα ανακοινωθεί σύντομα), αλλά κρίνοντας περισσότερο ψύχραιμα όλους και λιγότερο συναισθηματικά... Τότε θα καταλάβουμε αυτό που έλεγε ο Αριστοτέλης. Ότι δηλαδή, «είναι εύκολο στον οποιονδήποτε να οργιστεί. Αλλά να οργιστεί με τον σωστό άνθρωπο και στον σωστό βαθμό και τη σωστή στιγμή και με τον σωστό τρόπο, αυτό για κανέναν δεν είναι εύκολο»!
