Από τον Θεοφάνη Βουλιώτη
Η συμμετοχή της Περιφέρειας Θεσσαλίας και φέτος, σε πολλές διεθνείς τουριστικές εκθέσεις, έδωσε για ακόμη μία χρονιά στον σύλλογό μας (Σύλλογος Τουριστικών Επιχειρήσεων Κάτω Ολύμπου) την δυνατότητα να συμμετέχει σε τρεις από αυτές όπως σε Σόφια, Βελιγράδι, και Βουκουρέστι.
Σίγουρα υπήρξαν και προβλήματα λειτουργικά, όμως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Το σίγουρο είναι ότι η εξωστρέφεια, που ο κλάδος μας την έχει τόσο πολλή ανάγκη, βοηθήθηκε και είδαμε θετικά αποτελέσματα από την χρονιά που πέρασε, με αποτέλεσμα η μείωση των Ελλήνων τουριστών, να ισοσκελιστεί κατά ένα μεγάλο μέρος από εισαγόμενους τουρίστες. Με το ενδιαφέρον που δείξανε φέτος τουριστικοί πράκτορες όπως και μεμονωμένοι επισκέπτες, προβλέπουμε να έχουμε μία καλή τουριστική σεζόν.
Για πρώτη φορά φέτος παρουσιάστηκε η περιοχή μας, όπως και όλα τα παράλια της Λάρισας, σε ειδική παρουσίαση σε χώρο της έκθεσης του Βουκουρεστίου σε τουριστικούς πράκτορες, με την επιμέλεια της νεοσύστατης Λαρισαϊκής Ομοσπονδίας.
Βρισκόμαστε λοιπόν στην αρχή της τουριστικής περιόδου του 2015, οι προετοιμασίες των επιχειρήσεων έχουν αρχίσει και θα αναμένουμε σε λίγες βδομάδες τους επισκέπτες – πελάτες – τουρίστες, για να απολαύσουν τον ήλιο, τη θάλασσα, την φυσική και πολιτιστική μας κληρονομία. Μακριά από τα προβλήματά τους, αλλά και τα παγκόσμια γεγονότα και εξελίξεις. Τί επιπτώσεις έχει ο τουρισμός στην οικονομία μας και ποιες οι επιδράσεις στα κοινωνικοπολιτικά μας, τα πρότυπα, τα ήθη και τα έθιμά μας; Αλλά πριν προχωρήσουμε στις επί μέρους παραμέτρους του τουρισμού, είναι ανάγκη να διευκρινίσουμε τον όρο του τουρισμού και να προσδιορίσουμε την ουσία του. Υπάρχουν πολλές απαντήσεις αλλά θα προτιμήσω τον κλασικό, που είναι και ο πλέον διαφωτιστικός: «Τουρισμός είναι η έμφυτη τάση του ανθρώπου να περιηγείται διάφορα αξιοθέατα - μέρη, τα οποία συγκεντρώνουν είτε φυσικές ομορφιές, είτε πλούσια ιστορία, είτε εντυπωσιακά τεχνολογικά ή μηχανικά επιτεύγματα». Ο τουρισμός είναι μια πανάρχαια υπόθεση. Ξεκινά από την τάση του ανθρώπου να δει και να γνωρίσει, και σύμφωνα με τον φιλόσοφο Αριστοτέλη «ο άνθρωπος φύσει του ειδέναι ορέγεται» δηλαδή τη δίψα της γνώσης την έχει ο άνθρωπος έμφυτη. Ιδιαίτερα ο σύγχρονος άνθρωπος έχει και πολλούς άλλους εξωγενείς λόγους για να επιζητά την ανάπτυξη του τουρισμού. Και αυτοί είναι: το σπάσιμο της μοναξιάς, η καταπράυνση του νευρωτικού άγχους στις βιομηχανικές κοινωνίες της ξέφρενης και αχαλίνωτης ηλεκτρονικής τεχνοκρατίας (βασικοί λόγοι για την προτίμηση των παραλιών Μεσαγγάλων και Καστρί Λουτρού) και η αναψυχή στην κυριολεξία του όρου. Έτσι λοιπόν ο τουρισμός γίνεται μια όαση, όμως χωρίς τη ζεστασιά της παραδοσιακής εστίας και τη σπιτική στοργή, που προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να λησμονήσει προβλήματα και διάφορες καταστάσεις που τον πνίγουν καθημερινά. Πες δηλαδή ότι οι διακοπές - τουρισμός είναι η Κυριακή του έτους. Ο τουρισμός δεν είναι όμως ένα γεγονός και μια πραγματικότητα ατομικής μόνο ωφέλειας. Είναι μια αλλαγή του συλλογικού τρόπου ζωής των παραδοσιακών κοινωνιών. Ιδιαίτερα στη χώρα μας έφερε μια «πολιτιστική επανάσταση» με πολλά θετικά. Σύνδεσε τη μέχρι χθες αποκομμένη από τον ευρωπαϊκό κορμό ελληνική τουριστική περιφέρεια με την διεθνή κοινότητα, πρόβαλε σε διεθνή κλίμακα τις απαράμιλλες ομορφιές της, τα φυσικά της μνημεία, την ιστορία της και την μυθολογία της. Ας πάρουμε τον δήμο μας (Δήμο Τεμπών) δειγματοληπτικά και ας αναλογισθούμε την παγκόσμια προβολή που έχει ο Όλυμπος ή τα Αμπελάκια ή ο Αργυροδίνης Πηνειός (κατά τον Όμηρο) με την πανέμορφη κοιλάδα των Τεμπών. Ας σκεφθούμε πόσοι στον εξω-ελληνικό κόσμο σήμερα ζουν με το όνειρο να πατήσουν έστω και για λίγες ώρες τα πόδια τους στην αρχέγονη κατοικία των θεών, να δειπνήσουν στο μέρος που δημιουργήθηκε ο πρώτος παγκόσμιος συνεταιρισμός, να περιπλανηθούν στο μέρος που διαδραματίστηκε το ανελέητο ερωτικό κυνηγητό της Δάφνης από τον Διόνυσο. Ο χώρος όμως που κατά γενική ομολογία ο τουρισμός έχει ευδοκιμήσει είναι ο οικονομικός και επαγγελματικός. Οι τουριστικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα, απορροφούν ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος του πολύτιμου δυναμικού των νέων επιχειρηματιών και των εργατικών χεριών. Ο τουρισμός λοιπόν έκανε την οικονομία να ανθοφορήσει (22,5% του ΑΕΠ). Αυτό που μένει σε εμάς να «Πληρώσουμε» για τα ωφέλιμα που μας έδωσε ο τουρισμός, είναι να μην γίνουμε κακοί σαράφηδες του Ήλιου και της Θάλασσας. Με λίγα λόγια τέρμα η αρπαχτή, διαφορετικά η αρπαχτή θα τερματίσει εμάς. Κλείνω με τα λίγα αλλά πολύ μεστά λόγια του Ευάγγελου Παπανούτσου: «Επειδή είμαστε σχετικά νέοι στον τουρισμό σε σχέση με άλλους λαούς και με την έντονη επιθυμία για εύκολο πλουτισμό, που τελευταία μας δέρνει, δεν κάνουμε την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών και δεν προβάλλουμε τα τουριστικά αξιοθέατα της χώρας μας με σεβασμό και περίσκεψη. Και πολύ φοβάμαι ότι όσο θα πλημμυρίζουν τη γραφική μας χώρα τα καραβάνια των τουριστών, τόσο αν δεν προσέξουμε και δεν πάρουμε προφυλακτικά μέτρα, θ’ αλλοιώνεται το μέταλλο της ψυχής μας και η παράδοση μας θα γίνει χρυσόχαρτο για περιτύλιγμα τουριστικών ενθυμίων. Έτσι ένα επικίνδυνο ψέμα θ’ απλώνεται καθημερινά για να ταριχεύει την ιστορική μας μνήμη και εκτίμηση. Τα πάντα θα θυσιάζονται στο βωμό του Μολώχ του κέρδους. Θα ξεπουλάμε πολύ χυδαία και φτηνά ακόμη και το νυφιάτικο κρεβάτι της μάνας μας. Αλλά τότε τι θα μείνει πια όρθιο στον τόπο αυτό, των μεγαλόστομων διακηρύξεων, για την αξία της παράδοσης;».
*Ο κ. Θεοφάνης Βουλιώτης είναι πρόεδρος Τουριστικών Επιχειρήσεων Κάτω Ολύμπου
