Η ΕΙΔΗΣΗ, κατά μία έννοια, έχει πολλές όψεις. Το θέμα είναι από πού θα την πιάσει κανείς... Τις προάλλες λοιπόν, δεν μου έκανε καμία εντύπωση το φαινόμενο μιας σπάνιας επιδρομής... ψαριών στο λιμάνι του Πλαταμώνα (...μύρια κεφαλόπουλα κόντευαν να βγουν στην προκυμαία!), αλλά το ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι που άρπαξαν την ευκαιρία (και τις πετονιές τους) και εξασφάλισαν πλουσιοπάροχα, το μεσημεριανό τους πιάτο...
ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ την Κυριακή, (νεκρό, με δεμένες τις βάρκες αυτή την εποχή), απέκτησε ξαφνικά μεγάλη κίνηση... Δεκάδες ερασιτέχνες αλιείς, που μόνο για ψαράδες δεν έμοιαζαν, ακροβολίστηκαν στις μαρίνες και με καλάμια (τα περισσότερα αυτοσχέδια), δίχως καν δόλωμα, έριχναν πετονιά και ανέσυραν από τη θάλασσα ψάρια, πολλά ψάρια, σπαρταριστά ολοζώντανα ψάρια! Γέμιζαν σακούλες και κουβάδες! Η σκηνή κράτησε περίπου 40 λεπτά της ώρας, μέχρι που τα κοπάδια των ψαριών, προφανώς καταδιωκόμενα από δελφίνια, μετανάστευσαν γι΄αλλού. ..
ΑΥΤΟ ήταν το γεγονός. Στην είδηση τώρα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που ξεφύτρωσαν από κάθε σημείο της περιοχής στο λιμάνι, ήταν ξένοι, αλλοδαποί! Πακιστανοί, Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Ρώσοι και Αλβανοί, ούτε ένας Έλληνας... ('Η μάλλον ένας, ξεπαγιασμένος, μεσήλικας, που δεν ήξερε ο φουκαράς ούτε και να ψαρεύει!)
ΕΒΓΑΖΑΝ τα ψάρια λοιπόν μόνο οι ξένοι. Αυτοί που κατάλαβαν πόσο δύσκολες ημέρες έρχονται. Οπλισμένοι απέναντι στην κρίση... Που σίγουρα θα επιβιώσουν, που θα βρίσκουν πάντα φαγητό, επειδή δεν απαξιώνουν και δεν προσπερνούν όσα τους προσφέρονται από τη φύση. Και βεβαίως σε μια χώρα που απλόχερα τους «δώρισε» τις θέσεις εργασίας...
ΟΙ ΑΛΛΟΙ, οι δικοί μας, οι «ημεδαποί», (κατά πώς τους χαρακτηρίζουν οι αρχές της χώρας), «δεν τρώνε... κεφαλόπουλα»! Έτσι απάντησε ένας ιθαγενής, όταν ρωτήθηκε «αν έχει καλάμι να πιάσει κι αυτός λίγα ψάρια...». Έτσι, ή κάπως έτσι, τον πλούτο της Ελλάδος, τον γεύτηκαν οι ξένοι. Στις πατρίδες των οποίων, σε λίγο εμείς θα είμαστε οι μετανάστες...
ΤΑ κεφαλόπουλα λοιπόν, ως φαίνεται...«κάθονται στο λαιμό» της καλομαθημένης κοινωνίας που (πρόσκαιρα) είχε χορτάσει από καλά και ακριβά ψάρια.. Ποτέ δεν θ΄αρέσουν σε όσους έμαθαν να ζουν όπως η ίδια η χώρα. Με την άνεση των δανεικών, εκείνων που έχτιζαν παλάτια στην άμμο, που έχτιζαν το μέλλον των παιδιών τους γαντζωμένοι στις φούσκες του χρηματιστηρίου, όλων εκείνων, όσοι δεν κατάλαβαν ότι και οι ελπίδες τους ακόμα και σήμερα, είναι υπόθεση των ξένων...
Χρήστος Τσαντήλας
