ΓΡΑΜΜΑΤΑ προς αγνώστους παραλήπτες, δεν έμαθα ποτέ να ανοίγω. Τούτο όμως δεν είναι από τα συνηθισμένα... Τον αποστολέα μόνο ξέρω, το στέλνει από πολύ μακρυά (αν και ετεροχρονισμένο, πολλές φορές ο αποστολέας φτάνει πιο νωρίς στον παραλήπτη) το διαβάζω:
"...Αγαπητέ μου
Από χθες βρίσκομαι στον παράδεισο. Έφτασα βράδυ εδώ και σου γράφω. Είναι φανταστικά, μαγικά, ιδιαίτερα τη νύχτα, τα φώτα στους δρόμους και στα κτίρια, προσδίδουν μια μαγεία, καμιά σχέση με τη μιζέρια εκεί πάνω στην Ελλάδα. Το ξενοδοχείο είναι φοβερό, ανέσεις, χλιδάτη διαμονή, ο κόσμος εδώ δεν γκρινιάζει, είναι φραγκάτος και ορεξάτος. Πουθενά δεν βλέπεις σαλιάρηδες ξεπαγιασμένους βρομερούς ζητιάνους να σου απλώνουν το χέρι κάθε τόσο, δεν συναντάς τέτοιες απαίσιες εικόνες σαν αυτές της Αθήνας.
...Εδώ νομίζεις ότι είσαι στον παράδεισο. Κυκλοφορείς με το αίσθημα, κυκλοφορείς όπως θες, κανείς δεν σε ξέρει, είσαι άρχοντας, κάνεις ό,τι θέλεις, λεφτά μόνο να έχεις. Ζωή και κότα σου λέω... όλους γραμμένους τους έχεις...
...Στο δωμάτιο η τηλεόραση πιάνει τα πάντα. Και Ελλάδα βλέπω. Αυτούς τους ανόητους δημοσιογράφους που ξεσήκωσαν τον τόπο για ένα ασήμαντο πράγμα. Τους έχω συνδέσει κανονικά. Εγώ τόσα χρόνια πρόσφερα στα κοινά. Δούλεψα σκληρά, φτιάχτηκα.. .να μην έχω καναδυό βίλες; Ξέρεις πόσες φορές γύρισα τον κόσμο εγώ; Τι κουπί τράβηξα; Σκληρό μεροκάματο σου λέω. Είχα κι έναν θείο που με βοηθούσε. Ας είχα το επίθετό του και θα τους έλεγα εγώ... Δούλεψα σκληρά να τα βγάλω πέρα. Τι νόμιζαν, τζιτζίκια πετάλωνα; Κι όμως, δεν αναγνώρισαν τίποτα οι αχάριστοι... Και τώρα και τότε... Ούτε ένα καλό, τόσα που τους έκανα. Ούτε θυμούνται εκείνη τη νύχτα. Ποιος τους έφερε τη σωτηρία στην πατρίδα; Ακόμα στον πάγο θα ήταν, με σκελέα και κράνος...
...αλλά τι τα θες αδελφέ μου. Με τέτοιο κόσμο αχάριστο, η ζωή θέλει καλοπέραση. Το πρωί θα πάω για ένα μπανάκι, σιγά μην αφήσω να μου φάει τις διακοπές αυτή η γκρίνια στην Ελλάδα. Σιγά τι έκανα... Βλέπεις εδώ δεν χρειάζεται να οδηγείς. Σε πάνε και σε φέρνουν αυτοί, αρκεί, είπαμε, να πληρώνεις. Αυτά βέβαια εκεί στην Ελλάδα όσο μπορούσα τα έκανα τζάμπα. Τα σούρτα μου και τα φέρτα μου τα πλήρωνε το κράτος. Ύστερα βγήκα στη σύνταξη και οι άχρηστοι μου την πετσόκοψαν. Δεν είχα ούτε τα τέλη κυκλοφορίας να πληρώσω. Τι να έκανα κι εγώ... Ό,τι κάνουν οι περισσότεροι...
...γι’ αυτό σου λέω δικέ μου πήρα το καπελάκι μου και ήρθα εδώ. Η ζωή είναι μικρή θέλει να τη ζήσουμε. Θα σου ξαναγράψω...
...φιλιά από την εξωτική Κουάλα Λουμπούρ, λίγο πάνω απ' τη Σιγκαπούρη και λίγο κάτω απ' την Μπαγκόκ...".
Michel
-------------
Υστερόγραφο: Αλλα σε ρωτάω ρε φίλε. Για τον ξάδελφό μου τον Κώστα, που πήγε Ιταλία για διακοπές με το ζεύγος Βαληνάκη γιατί οι δημοσιογράφοι δεν έβγαλαν τα λυσσακά τους; Για τους τουρίστες Σπηλιωτόπουλο και Γιωργάκη που έχουν και παρελθόν, που δεν πατούν πλέον Ελλάδα, κάνουν μήνες να τους δουν στη Βουλή, ούτε κουβέντα...
