Χρυσούλα Χρ. Μότσιου-Τσανά διδάκτωρ Θεολογίας Α.Π.Θ.
Μας αξιώνει και φέτος η αγαθότητα του Θεού να γιορτάσουμε τη «Μητρόπολη των εορτών», τα Χριστούγεννα! «Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται»! Όλοι χαίρονται και αγάλλονται για τη Γέννηση του Σωτήρος Χριστού: οι άγγελοι, οι Ποιμένες, οι Μάγοι... Αλλά, γιατί αυτή η χαρά; Διότι η νύχτα προ της γεννήσεως του Χριστού ήταν ατελείωτη. Ό,τι είχε ως τότε αποτελέσει ελπίδα σωτηρίας, είχε χρεωκοπήσει. Είχαν δοκιμαστεί τα πάντα! Η φιλοσοφία, οι επιστήμες, η καλλιτεχνική δημιουργία, η λογοτεχνία, η εισαγωγή κάθε είδους λατρείας νέων ψευδοθεών από κάθε γωνιά της γης. Αποτέλεσμα: Ένα πελώριο μηδέν! Ήταν ολοκληρωτική χρεωκοπία...
Μέχρι τότε που «ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσε εν ημίν»... Ο Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος έγινε ένας από μας, έγινε άνθρωπος. Η ουσία της χαράς των Χριστουγέννων βρίσκεται στο ίδιο γεγονός της θείας Ενανθρωπήσεως, όπως το εκφράζει ο ιερός υμνωδός σ’ έναν ύμνο της γιορτής: «Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών, ανατολή ανατολών, και οι εν σκότει και σκιά εύρομεν την αλήθειαν και γαρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος». Από τα ύψη τ’ ουρανού μας επισκέφθηκε ο Σωτήρας μας, η ανατολή των ανατολών, κι εμείς που κατοικούσαμε στο σκοτάδι της πλάνης και στη σκιά της αμαρτίας και του θανάτου βρήκαμε την αλήθεια διότι από την Παρθένο γεννήθηκε ο Κύριος. Ο ιερός Χρυσόστομος μάλιστα υπογραμμίζει ότι δεν υπήρχε άλλο σκαλοπάτι πιο κάτω από αυτό στο οποίο έριξε ο σατανάς τον άνθρωπο. Με τη γέννησή Του όμως ο Θεάνθρωπος και στη συνέχεια με τη διδασκαλία Του, με τη Σταύρωση, με την Ανάσταση και την Ανάληψη Του, ανύψωσε τον άνθρωπο στο ανώτατο ύψος (ΕΠΕ 36, 214). Κατέβηκε ο Θεός από τον ουρανό και έγινε άνθρωπος «δι’ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν», όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως. Για χάρη μας ανέλαβε το έργο της σωτηρίας μας, το οποίο κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να το εκτελέσει παρά μόνο Αυτός, ο Κύριος Ιησούς.
2.000 και πλέον χρόνια αργότερα ο κόσμος μας έχει οδηγηθεί σε νέα, χειρότερη, ολοκληρωτική πλέον χρεωκοπία. Τώρα πια δοκιμάστηκαν τα πάντα. Δεν υπήρξε σύστημα, θεωρία, ιδεολογία, καλλιτεχνική επινόηση, επιστημονική αναζήτηση, που να μην χρησιμοποιήθηκε για να νοηματοδοτήσει τη ζωή. Αλλά η απογοήτευση είναι παταγώδης και καθολική. Ο δε χάρτινος πύργος της οικονομικής ευημερίας καταρρέει με πάταγο, σκορπώντας τον τρόμο σε όλο τον πλανήτη. Οι ψυχές πνίγονται στην αγωνία, ασφυκτιούν θανάσιμα μέσα στο αδιέξοδο των πειραματισμών. Μέσα στην αφροσύνη του ο αποστατημένος κόσμος μας κραύγασε: «Πέθανε ο Θεός! Ο Θεός είναι νεκρός!»
Ανόητε άνθρωπε! Σκότωσες τον Θεό μέσα σου; Σκότωσες την πίστη σου, την αγάπη για το Δημιουργό σου και Σωτήρα σου; Πού καταφεύγεις άνθρωπε; Πού βαδίζεις Ευρώπη; Ο Schuman, ένας από τους οραματιστές και ιδρυτές της Ευρώπης, είπε κάποτε ότι η Ευρώπη ή θα είναι Χριστιανική ή δεν θα υπάρχει. Ωστόσο, πού αναζητούμε όλοι εμείς τη χαρά μας, την ευτυχία μας; Μακριά από τον Χριστό; Δεν βλέπουμε ότι έτσι πλακώνει και πάλι η νύχτα βαριά; 2013 χρόνια μετά θα ξαναγυρίσουμε στο σκοτάδι;
2013 χρόνια μετά δεν θα ξαναγυρίσουμε στο σκοτάδι! Στην Κιβωτό της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας θα μένουμε! Στη φάτνη Του θα γονατίζουμε και σ’ Αυτόν θ’ ακουμπάμε τον πόνο μας. Ας είναι τα Χριστούγεννα για μας γιορτή αλλαγής και ελπίδας. Αλλαγής ψυχικής και απαλλαγής από τα ψυχικά πάθη, που ταλαιπωρούν τη ψυχή μας. Αλλά και ελπίδας για την προσωπική μας ζωή και για την τσακισμένη Πατρίδα μας. Ως παρακίνηση στροφής προς το Βρέφος της Βηθλεέμ και αποστροφής προς την ασέβεια και τη διαφθορά, φαινόμενα δυστυχώς διάχυτα στην εποχή μας. Ως προτροπή για ζωή πίστεως και μετανοίας. Πίστη αμέτρητη στο σπαργανωμένο θείο Βρέφος, στον Σωτήρα μας Ιησού, που ανοίγει φωτεινές διεξόδους στα σκοτεινά αδιέξοδα. Διότι, Αυτός είναι «το Φως το αληθινόν το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ευχή Α’ Ώρας). Έτσι μόνο θα ζήσει η Ελλάδα μας με ψηλά το κεφάλι όλων ημών των Ελλήνων.
Εκείνη δε που γέννησε τον Λυτρωτή μας, η Παναγία Μητέρα Του, η οποία προάσπισε πολλές φορές το Γένος μας, αν δει τη μετάνοια μας, θα μας βοηθήσει και πάλι με τις πρεσβείες της, με τη μεσολάβησή της για χάρη μας στον Υιό της. Από μας εξαρτάται να πάρουμε τη βοήθειά της. Αμήν!
