Του Χρήστου Τσαντήλα
Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ που πέρασε, αναμφισβήτητα, υπήρξε η... χαρά της Δεξιάς! Η παράταξη που τα προηγούμενα χρόνια (συγ)κυβέρνησε τη χώρα, έπαιζε... εντός έδρας την κυβερνώσα παράταξη, στην οποία χρέωσε αδυναμία να πει στη Βουλή, τι ακριβώς μέτρα συμφώνησε, ή πρότεινε στους θεσμούς, ύστερα ήρθε «καπάκι» και η ασάφεια με τη δήθεν κατάργηση του πιο άδικου φόρου που επιβλήθηκε στους Έλληνες, του ΕΝΦΙΑ, και το σκορ έλαβε διαστάσεις με δύο υπουργούς να δηλώνουν ότι τα λεφτά φτάνουν μέχρι τα μέσα Απριλίου!
Η ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ καγκελάριος, αφού «φίμωσε» τον Σόιμπλε πρώτα, υποδέχθηκε προσφάτως τον Τσίπρα και αντιμετώπισε την Ελλάδα ως ισότιμο εταίρο, αναδεικνύοντας τον όρο «συνεργασία». Προφανώς αυτό υποδηλώνει ότι κανείς από τους προηγούμενους πρωθυπουργούς, δεν απέδωσε στο εξωτερικό, την ακριβή εικόνα της ανθρωπιστικής κρίσης που ζούμε στο εσωτερικό και αν ακόμα το έκανε, δεν «χρέωσε» την ευθύνη για αυτή τη θλιβερή κατάσταση, στην πολιτική των μνημονίων που μας επέβαλαν οι ίδιοι οι... διασώστες μας!
«ΛΕΦΤΑ υπάρχουν» ήταν ο τίτλος του μήνα για τα ΜΜΕ, που τον επινόησε η φιλοκυβερνητική «Αυγή» και σήκωσε σύννεφο ανακοινώσεων απ' όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και επειδή αυτή η δήλωση ξύνει πληγές της (πράσινης) άδοξης διακυβέρνησης, η εφημερίδα έσπευσε την επομένη να προβεί σε «επιθετικές» εξηγήσεις, κάτι σαν τη «δημιουργική ασάφεια» ας πούμε, ότι δηλαδή ήταν ηθελημένα προκλητικός ο τίτλος, αφού «...υπάρχει αδήλωτος και αφορολόγητος συσσωρευμένος πλούτος στα χέρια μιας διεφθαρμένης πολιτικοοικονομικής ελίτ η οποία λυμαίνεται παραδοσιακά τη χώρα και σήμερα σε συνθήκες κρίσης και φτώχειας όχι μόνο δεν συμμετέχει στα δημόσια βάρη, αλλά έχει βελτιώσει και τη θέση της σε βάρος των κατώτερων και μεσαίων στρωμάτων».
ΥΠΑΡΧΕΙ κι άλλη εξήγηση για το «λεφτά υπάρχουν» της εφημερίδας της Αριστεράς. Κάτι σαν μήνυμα για εσωτερική κομματική κατανάλωση, που στοχεύει στο να υπενθυμίσει στην κυβέρνηση του Τσίπρα ότι με τα μεγάλα συμφέροντα (όπως έλεγε), ακόμα δεν αναμετρήθηκε! Του προσδιορίζει λοιπόν, πού ακριβώς υπάρχουν και πού θα τα βρει τα λεφτά, πριν ο λαός του γυρίσει την πλάτη. Ένας λαός που μοιάζει να πνίγεται (και ο πνιγμένος «απ΄ τα μαλλιά πιάνεται»), ένας λαός που στήριξε τις ελπίδες του σε ένα κόμμα του 4% (με... πλεόνασμα 32%) και σε έναν νεαρό πολλά υποσχόμενο αρχηγό...
ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ αν αποτύχουν και τούτα τα Συριζόπαιδα, τι άλλες λύσεις έχουμε; Τι άλλες πιθανότητες έχουμε για να ανακάμψουμε και να αναστήσουμε την οικονομία; Όλους τους σοβαρούς και παραδοσιακούς πολιτικούς σχηματισμούς (πλην του ΚΚΕ) τους έχουμε δοκιμάσει στο τιμόνι της χώρας. Και απέτυχαν παταγωδώς. Έκαναν τέτοια ζημιά στη χώρα και στον λαό που είναι άγνωστο πότε (και αν) θα συνέλθει. Έναν λαό που ευθύνεται πάντα για τις επιλογές του και δυστυχώς το καταλαβαίνει πάντα αφού πρώτα γίνει το κακό...
