«ΟΠΟΥ φτωχός κι η μοίρα του», λέει ο σοφός λαός, αλλά καλύτερα να μην θυμόμαστε τις παροιμίες γιατί υπάρχουν και άλλες που λέει ο λαός. Όπως...» δούλεψε να φας και κλέψε για να έχεις».
Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ της ιστορίας μας, δούλευε μια ζωή ολάκερη, όμως δεν... έκλεψε για να έχει. Υπήρξε τίμιος ο... φουκαράς! Έκανε οικογένεια, δύσκολα τα έβγαζε πέρα, σπούδασε τα παιδιά του, συμμόρφωσε με χίλιες δυο στερήσεις το σπίτι που του άφησαν κληρονομιά οι γονείς του, αλλά στριμώχθηκε τελευταία πάρα πολύ και όπως σχεδόν οι περισσότεροι που φτάνουν σε τέτοια κατάσταση, πέφτουν θύματα της... συμπόνιας των τραπεζών, πήρε ένα δάνειο κι αυτός, όπως άλλωστε οι περισσότεροι στη γειτονιά του.
ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ποτέ δεν έφτανε, τα έσοδα λιγότερα, οι ανάγκες πολλές, πρώτα το σχολείο ύστερα οι σπουδές, τώρα τα παιδιά, (άνεργα κοτζάμ... μαντραχαλάδες ακροβολισμένοι στις καφετέριες), με πτυχία, ύστερα χαράτσια απανωτά, φόροι και φάρμακα, πουθενά βοήθεια, παρακάτω όλοι ξέρουμε τι γίνεται, το σύνηθες είναι πάντως να τον ψάχνουν οι τράπεζες...
ΥΠΗΡΞΕ όμως τυχερός μέσα στη δυστυχία του ο φίλος μας. Τίποτα δεν είχε στο όνομά του, άγνωστος στο υποθηκοφυλακείο, το κρυφτούλι με τις τράπεζες έπεφτε στο κενό, η καλύτερα στο τίποτα. Έψαχναν τι να του πάρουν, έψαχναν, έψαχναν... Χειρότερα δεν γινόταν. Και τότε συνέβη το απίστευτο...
Είχε πουλήσει κάποτε, στα πολλά τα ζόρια ο φουκαράς, ένα διαμέρισμα που απέκτησε από κοινωνική παροχή. Το είχε ξεχάσει εντελώς. Έλα όμως που το... ανακάλυψε η τράπεζα! Για την ακρίβεια, δεν βρήκε το διαμέρισμα αφού βεβαίως είχε πωληθεί. Βρήκε όμως τον...αέρα! Που δεν είχε πουληθεί. Του κατέσχεσαν λοιπόν τον... αέρα οι αθεόφοβοι! Πήραν που λέμε, αέρα... κοπανιστό! Που μεταφράζεται κι αυτός σε ευρώπουλα. Να μπορούν να πουλήσουν το δικαίωμα σε όποιον αγοράσει τον συγκεκριμένο αέρα, να μπορεί να κτίσει καθ ύψος οικοδομή! Δικαίωμα που και κατάσχεται και μεταβιβάζεται όπως λένε οι δικηγόροι...
ΤΟΥ ΔΙΕΜΗΝΥΣΑΝ λοιπόν του ανθρώπου, που μέσα στην απελπισία του και τον θυμό του για το κράτος που τον έριξε στον... λάκκο των λεόντων (τράπεζες και άλλοι με κοινωνικές ευαισθησίες...) ότι του κατάσχουν αυτό που βρήκαν. Τον...αέρα! «Πάρτε τον όλο. Σας τον χαρίζω...»- άκουσαν οι γείτονες τον φουκαρά έξαλλο να φωνάζει... «Από την ταράτσα μέχρι τον ουρανό. Χαλάλι σας...»!
