Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Μπορεί ο Κώστας Καραμανλής να έχει διαμηνύσει στην κυβέρνηση «μακριά από μένα τα σενάρια υπονομεύσεως του Σαμαρά», αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου κάθε άλλο παρά ήσυχοι αισθάνονται, όταν βλέπουν να υπάρχουν ενός είδους «ψυχρός πόλεμος» εκ μέρους ορισμένων «γαλάζιων» βουλευτών με «καραμανλική αναφορά» έναντι των κυβερνητικών πεπραγμένων, δίαυλοι επικοινωνίας μελών του «καραμανλικού λόμπι» με την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά η αιδήμων σιωπή του πρώην πρωθυπουργού για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα.
Σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η κυβέρνηση λέει πως διαθέτει εφεδρείες στη Βουλή για να περάσει μνημονιακές επιλογές, το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να αποτελεί τον αδύναμο κρίκο στο κυβερνητικό σχήμα και η «Χρυσή Αυγή» (παρά τις διώξεις κατά της ηγεσίας της) φαίνεται να «σηκώνει κεφάλι», το Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις κινήσεις των «καραμανλικών», αλλά προσώρας δεν ανησυχεί, αφ’ ης στιγμής αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει οργανωμένη και συγκροτημένη εσωκομματική αντιπολίτευση στον Αντώνη Σαμαρά και τη δικομματική κυβέρνηση.
Βεβαίως, η κυβέρνηση βρίσκει ένα κάποιο άλλοθι στα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά δεν της είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να δέχεται ασφυκτικές πιέσεις από την Τρόικα προκειμένου να λάβει πρόσθετα μέτρα και ταυτόχρονα να πιέζεται από «τους δικούς» της να μην τα λάβει.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα «iefimerida.gr», στο πολιτικό γραφείο του Κώστα Καραμανλή παρατηρείται αυξημένη κινητικότητα, με τον πρώην πρωθυπουργό να δέχεται μεγάλο αριθμό βουλευτών, οι οποίοι «ανήσυχοι μεταφέρουν την οργή και το κλίμα από τις εκλογικές τους περιφέρειες και διαπιστώνουν ότι καλλιεργείται από το οικονομικό επιτελείο κλίμα λήψης «κάθετων» μέτρων που θα πλήξουν εκ νέου τους αδύναμους συμπολίτες μας».
Ανάλογη στάση έχει τηρήσει και η Ντόρα Μπακογιάννη και ορισμένοι βουλευτές, θεωρούμενοι ως φίλα προσκείμενοι στο «μητσοτακέικο», η ουσία, όμως, των διαφωνιών είναι όχι μόνο υπαρξιακή, αλλά και βαθιά πολιτική, καθώς (χωρίς να το φωνάζουν) οι «καραμανλικοί» και οι «μητσοτακικοί» έχοντας φιλελεύθερη αναφορά και έχοντας «παίξει» με το λεγόμενο μεσαίο χώρο, δεν μπορούν να συμφωνήσουν, ούτε με τη συνεχιζόμενη εξόντωση της μεσαίας τάξεως, ούτε φυσικά με την προωθούμενη ατζέντα σκληρής δεξιάς από τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ.
Ας μην υποτιμάται το γεγονός ότι οι προαναφερθέντες βουλευτές, αλλά και ο υπουργός Εθνικής Αμύνης Δημ. Αβραμόπουλος έχουν εκφράσει δημοσίως τη διαφωνία τους με την περιβόητη θεωρία των δύο άκρων, φαίνεται να διαφωνούν με τη διαχείριση της «Χρυσής Αυγής», στο δε μικροσκόπιο της «ομάδας» του Μεγάρου Μαξίμου βρίσκονται όλες αυτές οι κινήσεις (όπως και οι δηλώσεις Παυλόπουλου για πιθανή αντισυνταγματικότητα του νόμου για το φόρο στα ακίνητα ή και η δήλωση Πολύδωρα που έκανε λόγο για δήμευση χωραφιών), ενώ ο Κώστας Καραμανλής, παρότι είναι υποστηρικτικός στην προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά για έξοδο της χώρας από την κρίση, φέρεται να προσεγγίζει με διαφορετικό τρόπο το εγχώριο πολιτικό σκηνικό.
Σύμφωνα με δημοσιευθείσες πληροφορίες, ο Κ. Καραμανλής φέρεται να θεωρεί (και αυτό λέγεται ότι το συμμερίζεται και η κ. Μπακογιάννη) ότι οι σχέσεις του Μεγάρου Μαξίμου και της Κουμουνδούρου δεν θα πρέπει να διαρραγούν πλήρως, γιατί σε περίπτωση «εθνικής ανάγκης» ίσως θα πρέπει να συνεργαστούν στο πλαίσιο μιας κυβερνήσεως μεγάλου συνασπισμού. Και εν προκειμένω, δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ διαχωρίζει συχνά τη σημερινή ΝΔ από την «καραμανλική» και αφήνει να αιωρείται η αίσθηση ότι υπάρχουν κοινά σημεία με τον Κώστα Καραμανλή σε θέματα δημοκρατίας και ομαλότητας.
Θα πρέπει να σημειώσουμε την ενόχληση που φαίνεται πως υπάρχει τουλάχιστον στους «σκληρούς» του Μεγάρου Μαξίμου, για τους «καραμανλικούς», είναι δε ενδεικτικό ότι από τη φιλοσαμαρική ιστοσελίδα «Antinews» επιχειρήθηκε πρόσφατα διαχωρισμός του πρώην πρωθυπουργού από τους «καραμανλικούς», αλλά, παρά ταύτα, τονίστηκε πως «την πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, που όλοι πρέπει να είναι ενωμένοι, που δε χωράνε βεντέτες, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, προσωπικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις, ορισμένοι πιστεύουν ότι έτσι προσφέρουν στην πατρίδα (...). Έλεος πια με τις οικογενειοκρατίες, τις πολιτικές φατρίες και τους σωτήρες που βαυκαλίζονται να τους ονοματίζουν κάπως».
Ο Κώστας Καραμανλής, πάντως, επιμένει να αποφεύγει να μιλήσει, η δε αποχή του από την ψηφοφορία για το κυβερνητικό «δώρο» στους καναλάρχες (τους οποίους ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει «νταβατζήδες») μάλλον δεν πρέπει να θεωρηθεί ως τυχαία.
Ο πρώην πρωθυπουργός επιμένει σε αυτή τη στάση, ακόμη κι όταν δέχεται σκληρή κριτική για τα πεπραγμένα του, κριτική που εντείνεται, καθώς ο Α. Σαμαράς δεν έχει κάνει τίποτε ώστε να υπερασπιστεί τις κυβερνήσεις του προκατόχου του στην προεδρία της ΝΔ και αυτό ερμηνεύεται ως αποδοχή της εξισώσεώς του με τον διάδοχό του στην πρωθυπουργία Γιώργο Παπανδρέου.
Στην «Εφημερίδα των Συντακτών» εγράφη (και δεν διαψεύσθηκε) ότι ο Κώστας Καραμανλής αντιτίθεται στη θεωρία των δύο άκρων (άλλωστε οι δικές του κυβερνήσεις πρέσβευαν τη θεωρία του μεσαίου χώρου, που βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα) και έχει σοβαρότατες αντιρρήσεις για το σφιχτό εναγκαλισμό της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ (αφού στην πραγματικότητα πρόκειται για αποδοχή της θεωρίας της εξίσωσης των ευθυνών των δύο κομμάτων που διακυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια).
Τις τελευταίες, εξ άλλου, ημέρες ξέσπασε ένας περίεργος πόλεμος «μεταξύ» του Κ. Καραμανλή και του Γιώργου Παπανδρέου, μέσω διαδικτύου, πόλεμος ο οποίος «διευκόλυνε» τον πρώτο να δώσει απάντηση στην ανωτέρω επιχειρούμενη εξίσωση της δικής του διακυβερνήσεως με εκείνη του πρώην αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ευ. Αντώναρος, άνθρωπος του Κ. Καραμανλή, κατηγόρησε τον Γιώργο Παπανδρέου ως «το μοιραίο άνθρωπο για τα δεινά που περνάνε οι Έλληνες σήμερα», ο δε Γ. Ελενόπουλος, άνθρωπος του Γ. Παπανδρέου απάντησε σημειώνοντας ότι η πενταετία Καραμανλή οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδο.
Είναι προφανές, όμως, ότι και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί βάλλουν και κατά του Αντώνη Σαμαρά: Οι μεν «παπανδρεϊκοι» θεωρούν ότι αν ο Α. Σαμαράς δεν έκανε τον αντιμνημονιακό την πρώτη διετία, η εξέλιξη της χώρας θα ήταν πολύ καλύτερη και θα είχε αποφευχθεί ο κοινωνικός διχασμός, οι δε «καραμανλικοί» θεωρούν ότι ο νυν πρωθυπουργός έχει ουσιαστικά υιοθετήσει όλη την επιχειρηματολογία Παπανδρέου για το έλλειμμα και το χρέος και έτσι καθιστά συνυπεύθυνο για την κρίση τον Κ. Καραμανλή.
Άλλωστε, ο Α. Σαμαράς στο Βερολίνο μίλησε για φως στο τούνελ «μετά από 7 οδυνηρά χρόνια ύφεσης», δηλαδή οριοθέτησε την αρχή της κρίσεως στο 2006 – 2007 και στην κυβέρνηση Καραμανλή.
Είναι εμφανές ότι τέτοιους είδους «πόλεμοι» στους οποίους εμπλέκονται οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και αναγκαστικά ο σημερινός, θα κλιμακωθούν και πιθανόν να δούμε κι άλλα επεισόδιά τους στο μέλλον.
