Από την Μαρίνα Αποστολοπούλου
«Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω!»
Σύντομη και περιεκτική περιγραφή της προχθεσινής ψηφοφορίας στη Βουλή για την τροπολογία που κατέθεσε το υπουργείο Υγείας για τα φάρμακα.
Οι σκηνές που εκτυλίχτηκαν στο ελληνικό Κοινοβούλιο ήταν κυριολεκτικά «απείρου κάλλους» ή και απείρου... κάλλου του εγκεφάλου ορισμένων. Όπως θέλει κανείς το παίρνει. Η τροπολογία, παρά τη «μάχη χαρακωμάτων» που είχε δώσει τις προηγούμενες μέρες ο υπουργός Υγείας με τον ΣΥΡΙΖΑ με εκτόξευση πυρών εκατέρωθεν και δηλώσεων οι οποίες ήδη προϊδέαζαν για τον γενικότερο κλίμα, όχι μόνο πέρασε αλλά πέρασε και «πανηγυρικά», αφού τη στήριξε και η ΔΗΜΑΡ εκτός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Σαν να πήραμε ας πούμε μία «γεύση» της παλιάς «συγκυβέρνησης» των τριών και ίσως την πρόγευση μίας... μελλούμενης, όπως αρκετοί θα ήθελαν και πολλοί δεν μπορούν.
Ενώ ο Καμμένος, χρησιμοποίησε τη μέθοδο του «στρίβειν»... όχι «διά του αρραβώνος»... Σκέτο. Οι βουλευτές του αποχώρησαν και άφησαν μόνο του τον ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίζει... υπερψηφίζοντας και να υπερψηφίζει... καταψηφίζοντας, σε μία προσπάθεια να συγκεράσει την πολιτική κόντρα με την κυβέρνηση, με το πολιτικό κόστος ως προς τους πολίτες από τη στιγμή που, τέλος πάντων, έχει και ένα φιλολαϊκό πρόσωπο να διαφυλάξει.
... Αν και, εδώ που τα λέμε, το να συμφωνεί ως προς το θέμα των περιφερειακών νοσοκομείων και να διαφωνεί για τη μείωση της τιμής των φαρμάκων, πραγματικά είναι... αψυχολόγητο. Διότι, πώς θα πάνε αύριο στον κόσμο οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να πούνε στον κόσμο ότι καταψήφισαν τη μείωση της τιμής των φαρμάκων; Δηλαδή ο κόσμος δεν χρειάζεται φθηνά φάρμακα; Πόσο μάλλον τώρα με το χάλι που έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία, με τους ανασφάλιστους όλο να πληθαίνουν και, που... χτυπάνε ξύλο μην λάχει και αρρωστήσουν, γιατί πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να προμηθευτούν και τα φάρμακά τους.
Ε, γι’ αυτό και ο Καμμένος «έστριψε», ώστε να μην αναγκαστεί ούτε να ψηφίσει υπέρ της Κυβέρνησης, ούτε να καταψηφίσει εναντίον των πολιτών (στην ουσία) και να εισπράξει εν συνεχεία το πολιτικό κόστος. Για να μην... φαρμακωθεί πολιτικώς, άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ να το καταπιεί μόνος του το φαρμάκι των φαρμάκων.
Σύμφωνα με τις περιγραφές αυτοπτών μαρτύρων- διότι εδώ πλέον μιλάμε για ένα ακόμη «ατύχημα» της πολιτικής ζωής ή και «δυστύχημα», αν το δει κανείς ως παράγωγο της «δυστυχίας»-η κωμικοτραγική εξέλιξη της υπόθεσης «ψηφοφορία για την τροπολογία των φαρμάκων» ξεκίνησε όταν: ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Κουρουμπλής (πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ), ζήτησε να γίνει ξεχωριστή ψηφοφορία για καθένα από τα πέντε άρθρα της τροπολογίας, δεδομένου ότι το κόμμα του διαφωνούσε μόνο με το άρθρο σε αυτό για την τιμολόγηση των φαρμάκων, ενώ συμφωνούσε στα πρώτα τέσσερα που αφορούσαν στα νοσοκομεία της Περιφέρειας. Αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ θεωρήθηκε «κωλοτούμπα» εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της τιμής των φαρμάκων. Οπότε άρχισαν τα... ουρλιαχτά, αρχικώς εξαιτίας της «κωλοτούμπας», από τους υπόλοιπους βουλευτές και εν συνεχεία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την άρνηση του προεδρείου να γίνει ξεχωριστή ψηφοφορία, αφού άλλωστε αυτό δεν προβλέπεται από τον κανονισμό. Παρά ταύτα, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επέμειναν κατά την ψηφοφορία να ψηφίζουν κατ’ άρθρο, που έτσι κι αλλιώς δεν είχε ισχύ, για να φθάσουν στο τέλος να αμφισβητούν τη απόφαση της Βουλής.
Μία ακόμη «κορυφαία στιγμή» της διαδικασίας ήταν όταν η γνωστή για το «ταμπεραμέντο» της βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία παρενέβαινε με τον δικό της... τρόπο στη διαδικασία, οπότε βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ φώναζαν... «βοήθεια-βοήθεια!» παραπέμποντας στις φωνές της ίδιας και τη Ραχήλ Μακρή των ΑΝΕΛ, έξω από την πρώην ΕΡΤ προ ημερών.
... «Βοήθεια-βοήθεια!» λοιπόν! Διότι η συγκεκριμένη κραυγή θα πρέπει μάλλον να θεωρηθεί ως η πιο εύστοχη του προχθεσινού «σόου» της Βουλής. Μόνο που δεν είναι κραυγή των πολιτικών. Είναι κραυγή των πολιτών. «Βοήθεια!», «βοήθεια!»... ποιος θα μας σώσει από αυτή τη Βουλή;!
