Από τη Δέσποινα Καλπακίδου
Όλοι θυμόμαστε την προσβλητική αναφορά πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ ότι δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε για τα οικονομικά μέτρα γιατί στις καλές εποχές «φάγαμε» χρήματα κι εμείς μαζί με τους πολιτικούς. Μπορώ να δεχτώ ότι η αναφορά αυτή έχει μια αλήθεια αν και γνωρίζω πάρα πολλούς ανθρώπους, ανάμεσά τους είμαι κι εγώ, που δεν «φάγαμε» χρήματα καθώς ως εκπαιδευτικός ταξίδεψα σε όλη την Ελλάδα ξεκινώντας από τον νομό Έβρου, κάνοντας μετακομίσεις και νοικιάζοντας κάθε φορά με δικά μου χρήματα μόνο, προσφέροντας τις υπηρεσίες μου με ευσυνειδησία και ζητώντας αποσπάσεις μόνο όταν υπήρχαν σοβαροί οικογενειακοί λόγοι.
Μετά από 10 χρόνια περιπλανήσεων και με τρία παιδιά καταλήξαμε στη Λάρισα, όπου αποφασίσαμε να χτίσουμε σπίτι για να εγκαταστήσουμε την οικογένειά μας. Πήραμε δάνειο, σχεδόν όλα τα χρήματα γιατί οι οικονομίες μας έφτασαν για την αγορά μόνο του οικοπέδου. Το ύψος της δόσης ήταν το 1/4 του οικογενειακού μηνιαίου μας μισθού καθώς στις καλύτερες εποχές αγγίξαμε τον καθαρό μισθό των 1.400 ευρώ. Και φυσικά δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι με το μισθό που έπαιρνα ζημίωσα το δημόσιο γιατί ήταν από τους πιο χαμηλούς μισθούς δημοσίων υπαλλήλων.
Αν λοιπόν βρίσκετε κάποιοι αναγνώστες, πιστεύω αρκετοί, ομοιότητες της δικής σας οικογενειακής ιστορίας μ’ αυτή, σας καλώ να κάνουμε κάποιες σκέψεις. Τι το μεμπτό έκανα που πρέπει να πληρώσω τόσο εξουθενωτικά ; Γιατί ενώ πρέπει να πληρώνουμε το δάνειό μας για 10 χρόνια ακόμη και ενώ μας έκοψαν από τους μισθούς μας το ποσό της δόσης που δίνουμε, 730 ευρώ δηλαδή, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε και το δάνειο να εξοφλούμε και το χαράτσι των 1000 ευρώ που μας επιβλήθηκε άδικα και παράλογα να πληρώνουμε κάθε χρόνο ;
Πώς θα σπουδάσουμε τα παιδιά μας ; Ή πρέπει ενώ έμαθα γράμματα στα παιδιά όλης της χώρας ν’ αφήσω τα δικά μου; Γιατί εντέλει αυτό που ήταν για μας όνειρο ζωής έρχονται τόσο βάναυσα και τόσο ξεδιάντροπα και το τσαλαπατούν;
Λοιπόν όχι μόνο δεν τα φάγαμε μαζί αλλά επιπλέον πληρώνουμε μόνο εμείς. Οι πολιτικοί μας άνδρες και γυναίκες δεν έχουν δει καμία μείωση στο μισθό τους. Είναι εντελώς αδιάφοροι και ανάλγητοι για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Επιβάλλουν βάρβαρα μέτρα σε μας ενώ δεν αγγίζουν τον εαυτό τους και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να σώσουν τους δικούς τους, οι οποίοι -για τους αφελείς που ακόμη τους ψηφίζουν- γίνονται όλο και λιγότεροι.
Δεν έχουν σχέδιο εξόδου από την κρίση και δεν μπορούν ν’ αντιδράσουν με σθένος γιατί οι ηγέτες τους είναι όλοι διαπλεκόμενοι σε σκάνδαλα. Μετά από 3 χρόνια σκληρής λιτότητας ισχύει ακόμη στη χώρα μας ο νόμος... περί « Ευθύνης Υπουργών» αυτό το νομικίστικο κατασκεύασμα που σοφίστηκε ο κύριος Βενιζέλος για να τους παρέχει άφεση αμαρτιών σε οικονομικά κυρίως σκάνδαλα. Το καλοκαίρι που πέρασε, δε μπόρεσαν (;) να συζητήσουν στη Βουλή τέτοια θεσμικά ζητήματα για την καλύτερη λειτουργία του πολιτεύματος ούτε επίσης να μειώσουν τον αριθμό τους στο μισό, στο μισό και τον μισθό τους, για να καταλάβουν τι σημαίνει λιτότητα.
Αλλά φυσικά... είχαν καιρό για να απολύσουν τους καθηγητές των ΕΠΑΛ σε περίοδο διακοπών και μέσα σε μία νύχτα ! Ένα ακόμη παράδειγμα : κράτησαν κλειστό με νύχια και με δόντια, επί τρία χρόνια, το επάγγελμα των δικηγόρων, που επαγγέλλονται οι περισσότεροι ενώ των φορτηγατζήδων και των οδηγών ταξί ήταν από τα πρώτα που άνοιξαν. Η εικόνα είναι δυστυχώς η ίδια για όλους∙ καμία ουσιαστική διαφοροποίηση ούτε από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης ούτε των μικρών κομμάτων.
Όλοι παίρνουν το μισθό τους, οδηγούν τις αμαξάρες τους, τρώνε στα καλύτερα εστιατόρια, έχουν ένα σωρό συμβούλους για να τους κατευθύνουν στο πώς θα μας διαιρέσουν και πώς θα παίξουν σωστά το επικοινωνιακό τους παιχνίδι.
Μέχρι πότε όμως; Πρέπει επιτέλους να αναλογιστούν ότι η ώρα του λογαριασμού πλησιάζει. Είναι τρομερή αδικία άνθρωποι τίμιοι, που μια ζωή αγωνίζονται και που δεν ευθύνονται να έχουν βάλει πλάτη και να επωμίζονται όλα τα βάρη. Ένα έργο γίνεται από όλους μαζί αλλιώς το ποτάμι της οργής θα ξεχειλίσει. Ας προσέξουν! Γιατί οι τίμιοι άνθρωποι έχουμε αξίες για τις οποίες, αν χρειαστεί, θα δώσουμε μάχη.
Η Δέσποινα Καλπακίδου, είναι φιλόλογος