Από τον Γιάννη Μήτσιο
- Εθνος, κατά τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, είναι το σύνολο των ανθρώπων που έχουν κοινή ψυχική συνάντηση: στο παρελθόν, με την κοινή ιστορία, την κοινή παράδοση, την κοινή γλώσσα και καταγωγή, στο παρόν, με τις κοινές προσπάθειες, την κοινή δημιουργία, την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη και στο μέλλον, με τις κοινές προοπτικές, τις κοινές ελπίδες και τα όνειρα. Ολοι οι άνθρωποι, ίσως από ψυχολογική ανάγκη ωθούμενοι, θέλουν να ανήκουν σε μια οικογένεια, σ΄ έναν λαό, σε μια πατρίδα, σ΄ ένα έθνος. Και σε κάθε ευκαιρία εκφράζουν την ενεργητική τους κατάφαση στις ιδέες αυτές.
- Είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί είναι που διαστρεβλώνουν και καπηλεύονται τις έννοιες αυτές, τις ιδέες. Αλλοι κάνουν σημαία τους τον εθνικισμό, άλλοι τον πατριωτισμό και όλοι τους με άφθονο λαϊκισμό. Αυτό δεν γίνεται από άγνοια ή από αφέλεια, αλλά από καθαρή ιδιοτέλεια. Το ίδιο συμβαίνει και με το τρίπτυχο πατρίς - θρησκεία - οικογένεια το οποίο συχνά το διαστρεβλώνουν στην πράξη και το μετατρέπουν σε πατριδοκαπηλεία - θρησκοληψία - οικογενειοκρατία. Όλα αυτά μπορεί να μην είναι γραμμένα με τατουάζ στα μπράτζα κάποιων, αλλά είναι γραμμένα στα μυαλά πολλών άλλων.Ολων αυτών που κάνουν αδίστακτα και ασύστολα λαθρεμπόριο ιδεών. Μαυρογιαλούροι και «κατόπιν ενεργειών μου» υπήρχαν και υπάρχουν πάρα πολλοί.
- Το δυστύχημα είναι ότι οι λαθρέμποροι αυτού του είδους βρίσκουν εύκολα πολυπληθή πελατεία. Πολλές φορές, πολλοί από αυτούς τους πελάτες θυμίζουν τους ταλαίπωρους εξαρτημένους που βλέπουν τους λαθρέμπορους των ναρκωτικών σαν σωτήρες περιμένοντας τη δόση τους η οποία θα τους προσφέρει πρόσκαιρα τον ψεύτικο παράδεισο της μαστούρας.
Σε τι άραγε διαφέρουν οι λαθρέμποροι των ιδεών, οι λαθρέμποροι της δημοκρατίας. Υπόσχονται και αυτοί τα πάντα. Υπόσχονται ψεύτικους παραδείσους, υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια. Δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα την οποία πλασάρουν με επιτυχία.
- Στο σημείο αυτό δικαιούται κανένας να αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά στην πατρίδα μας. Η Ελλάδα δεν είναι χώρα της υποσαχάριας Αφρικής και ο λαός της, στη συντριπτική του πλειονότητα, έχει ένα μορφωτικό επίπεδο τουλάχιστον Γυμνασίου. Πώς, λοιπόν, γίνεται το 35% περίπου των Ελλήνων να πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν κάποιες σκοτεινές δυνάμεις και μας αποβλακώνουν; Πώς μπορεί ένας λαός με τέτοια λαμπρή, έστω και εξιδανικευμένη, ιστορία να ανέχεται τη μιζέρια της παράνοιας, του ανορθολογισμού και του λαϊκισμού; Είναι τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό ότι όλα αυτά οδηγούν στην καταστροφή;
- Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι οι συμπεριφορές είναι σε μεγάλο ποσοστό αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει εδώ και 4 χρόνια την Ελληνική κοινωνία. Ο μέσος Ελληνας τις τελευταίες δεκαετίες της δανεικής ευημερίας έμαθε να αντλεί την αυτοεκτίμησή του, την αυτοπεποίθησή του, το κύρος του και την κοινωνική του υπεροχή από τα σινιέ και πολυτελή ρούχα του, το αστραφτερό αυτοκίνητο, τη μεζονέτα σε καλή περιοχή, το παραθαλάσσιο εξοχικό του, τα ταξίδια του στο εξωτερικό και άλλα υποστηρικτικά της κοινωνικής του εικόνας. Ξέχασε ότι η αυτοεκτίμηση, η αυτοπεποίθηση, το κοινωνικό κύρος κ.λπ. αντλούνται από τη χαρά της δημιουργίας, την κοινωνική προσφορά, την αλληλεγγύη, το φιλότιμο και την αξιοπιστία.
- Συμπερασματικά, είναι θέμα νοοτροπίας που δεν αλλάζει εύκολα και γρήγορα. Δίνει όμως το άλλοθι και την ευκαιρία σε κάθε ομάδα συμφερόντων να κρυφτεί πίσω από κάποια δικαιολογία και άφθονο λαϊκισμό και να υπερασπίζεται τα δικά της συμφέροντα. Δεν απομένει σε κάθε έντιμο και ενεργό πολίτη παρά να στηλιτεύει όλα αυτά τα αντικοινωνικά φαινόμενα γιατί αλλιώς μεγεθύνονται και εκτραχύνονται. Και επιτέλους ας θυμάται κάπου κάπου και τον Καβάφη που μας προτρέπει: Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…
Ο Γιάννης Μήτσιου είναι Φυσικός - Νομικός
