* Του Γιώργου Ζιαζιά
Ακόμα και μετά την απελευθέρωση της πόλης μας από τους Τούρκους το 1881, οι γυναίκες της Λάρισας την Αυτού Υψηλότητα, τη μόδα, υπηρέτησαν πιστά. 14-7-1982: «Ράπτρια Γυναικείων Ενδυμάτων του Συρμού. Ειδοποιούνται αι φιλόκαλαι κυρίαι Λαρίσης, ότι αφίχθη εξ Αθηνών και κατοίκησεν εις την κατά την οδόν Ταρκουλήν οικίαν του Δημάρχου Λαρίσης Χασάν Εφένδη, Ράπτρια παντός είδους, διατελέσασα επί πολλά έτη εν Αθήναις, δέχεται εργασίας εις τιμάς μετριωτάτας».
Τότε οι γυναίκες της εποχής αγόραζαν το ύφασμα της αερσκήας τους, χρώμα, σχέδιο, ποιότητα κ.λπ., από τα πολλά υφασματάδικα, της οδού Ερμού κυρίως και τα πήγαιναν στη μοδίστα τους, όπου από τα διάφορα φιγουρίνια του συρμού διάλεγαν το σχέδιο με σχολαστικότητα πολλές φορές και με πολλές πρόβες ταλαιπωρώντας τις ράπτριες και αυτό γιατί ήθελαν να είναι πιο ωραίες, πιο γοητευτικές, πιο σικάτες.
Οι μοδίστες όμως της Λάρισας τις ικανοποιούσαν γιατί πολλές από αυτές την κοπτική και ραπτική έμαθαν στην Αθήνα, αλλά και οι άλλες με τις συχνές επισκέψεις στην Αθήνα, από όπου έφερναν μεγάλη συλλογή μοντέλων.
Από εφημερίδες της εποχής, που διέσωσα και βρίσκονται στο αρχείο μου, φαίνεται ότι το επάγγελμα της μοδίστας στη Λάρισα εξασκούσαν αρκετές δεκάδες. Ως παλαιότερες αναφέρονται οι εξής, μέχρι βέβαια το 1950: Η Τούλα Μίχη, η οποία είχε εργαστήριο στον Παράσχον Μαχαλά (Άγιο Νικόλαο), η Ελένη Βελίδου, η οποία μόλις έραψε το φόρεμα της συζύγου του αποταχθέντος αξιωματικού Ι. Γιωτοπούλου και όταν αυτή εζήτησε το αντίτιμον και την εξόφλησιν παλαιότερου λογαριασμού, ο Γιωτόπουλος μετέβη εις την οικίαν της, της επιτέθηκε και την πετσόκοψε κυριολεκτικώς, όπως αναφέρεται σε εφημερίδα της 7-3-1919, η Κατίνα Γραβαρίτου, με μεγάλη συλλογή μοντέλων, η Κατίνα Ζαφειρίου, στην οδό Νικηταρά, η Βούλα Βασιλοπούλου, η Δέσποινα Χριστίδου, που είχε κατάστημα στα νεόδμητα Κουτσίνα, η Αγγελική Κατσαρού, που έντυνε τις γυναίκες με τέλειο γούστο και με αληθινό σικ, η Ζωή Χατζηγρίβα, η Ελενίτσα Καποδίστρια, η Ρασέλ Χακίμ, η Ελεωνόρα Μπότη, η οποία διατηρούσε Εργαστήριο Κοπτικής - Ραπτικής, όπως και εργαστήριο «Ζακελίν». Επίσης, οι μοδίστρες Κατίνα Γκαγκά, Μαρία Παπαδημητρούλα, Μαρίκα Χατζημπέρη κ.ά.
Επίσης, μοδίστες που αναφέρονται σε εφημερίδες μετά το 1940 έως 1950 είναι: Νίτσα Τσικρίκα, Κατίνα Γκαγκά, Άννα Σδούγκα - Κουρτάρα, Ζωή Μπαντέκα, στην οδό Μητροπολίτου Αμβροσίου, Αργυρούλα Κρύου, Ρωξάνη Κρυστάλη, Χαρίκλεια Μαργαρίτου, Μαρία Παπαδημητρίου στην οδό Νικηταρά, Νίτσα Σπαρή στην οδό Λέσβου, Αγαθούλα Βασιλοπούλου στην οδό Μιαούλη, Σπυριδούλα Χαραλαμποπούλου κ.ά.
Για το γυναικείο εξάρτημα που την εποχή εκείνη ήταν του συρμού και φοριόταν από την τάξη των πλουσίων υπήρχαν καταστήματα γυναικείων πίλων όπως της Μαρίκας Πασχάλη, της Ντουντού Μισδραχή, της Φανής Χαρδαλιά κ.ά.
Για τις μοδίστες έχω γράψει και στο βιβλίο μου «Αναζητώντας τη Χαμένη Λάρισα - Τόμος Β’», που μπορούν όσοι ενδιαφέρονται να βρουν περισσότερα στοιχεία και ονόματα. Και αυτό για τι ο χώρος στην εφημερίδα είναι περιορισμένος.
