του Γιώργου Τσιαπλέ*
Την Κυριακή 3 Νοεμβρίου τίθεται σε ισχύ ο νόμος που επιτρέπει τη λειτουργία των καταστημάτων για επτά, τουλάχιστον, Κυριακές τον χρόνο. Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης είναι, ότι το μέτρο θα επιφέρει αύξηση του τζίρου των εμπορικών επιχειρήσεων. Και για το λόγο αυτό ψηφίστηκε, σύμφωνα πάντα με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, και ο σχετικός νόμος, παρά την κάθετη αντίθεση και μεγάλη αντίδραση του εμπορικού κόσμου της χώρας.
Ο ισχυρισμός περί αύξησης του τζίρου, όχι μόνο δεν πείθει – ποιος πιστεύει, άραγε, ότι σε μια διαλυμένη οικονομία λείπουν ώρες από την αγορά;- αλλά και με επιστημονικό τρόπο έχει καταρριφθεί από την ΕΣΕΕ. Τι εξυπηρετεί, λοιπόν, η σχετική νομοθετική ρύθμιση, η οποία σημειωτέον δεν αποτελούσε απαίτηση της τρόικας; Μήπως, όμως, αποτελούσε απαίτηση των μεγάλων επιχειρήσεων, ξένων και ελληνικών, που διαχρονικά επιθυμούσαν την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου; Οι απαντήσεις είναι αυτονόητες. Αύριο ο κάθε μικροέμπορος πιθανότατα θα έλθει αντιμέτωπος με το δίλημμα: ανοιχτά ή κλειστά; Για να απαντήσει, όμως, θα πρέπει πριν και πρώτα απ’ όλα να κάνει μια προβολή της σημερινής κατάστασης σε μέλλοντα (και μάλιστα εγγύ) χρόνο.
Όπως πολλές φορές έχουμε, ως εκπρόσωποι των μικρών εμπόρων, επισημάνει, η μερική και, πέραν των επτά Κυριακών, υπό προϋποθέσεις κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αποτελεί τον προθάλαμο για την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων. Άλλωστε δεν πρέπει κανείς να λησμονεί, ότι μέχρι την τελευταία στιγμή το υπουργείο ανάπτυξης επέμενε για 52 Κυριακές και τελικά μερικώς «υποχώρησε». Είναι επίσης σίγουρο, ότι την ερχόμενη Δευτέρα τα κεντρικά μέσα ενημέρωσης θα κάνουν λόγο για «μεγάλη επιτυχία του μέτρου και για αύξηση της κίνησης στην αγορά». Και τότε θα έχει ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για την καθολική κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.
Όταν, λοιπόν, επέλθει η πλήρης απελευθέρωση τότε οι μεγάλες αλυσίδες θα τοποθετηθούν στις αγορές των ελληνικών πόλεων με τη μορφή εκπτωτικών χωριών ή μεγάλων κέντρων εμπορίου και διασκέδασης που θα παίρνουν τη μερίδα του λέοντος από την αγορά μέσα σε δυο μέρες, Σάββατο και Κυριακή. Και τότε ακόμα κι αν είναι ανοιχτά τα μικρά εμπορικά καταστήματα το αποτέλεσμα για όλους εμάς τους μικρούς εμπόρους θα είναι μηδενικό, γιατί θα έχουν μεθοδευμένα αλλάξει οι καταναλωτικές συνήθειες.
Το δίλημμα, λοιπόν, για τον κάθε μικρό έμπορο, είτε πρόκειται για αυτοαπασχολούμενο είτε για κάποιον που απασχολεί μερικά άτομα προσωπικό, δεν θα πρέπει να είναι αν θα ανοίξει ή όχι το μαγαζί του αύριο, επιτυγχάνοντας τον όποιο τζίρο, αλλά το εάν θα αντισταθεί ή όχι σε μια μεθόδευση που μαθηματικά τον οδηγεί στον αφανισμό. Γι’ αυτό, όλοι μαζί θα πρέπει να ακυρώσουμε στην πράξη το νόμο, επιλέγοντας να μη λειτουργήσουμε τα καταστήματά μας τις Κυριακές. Γιατί η Κυριακή είναι και πρέπει να παραμείνει αργία.
* Ο Γιώργος Τσιαπλές είναι πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Λάρισας
