Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
Η περικοπή της σύνταξης (5 φορές ως τώρα) φαίνεται πως είναι αντισυνταγματική και αποτελεί πολιτικό αδίκημα. Βέβαια η διακοπή της αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως και ως τέτοια περιμένουμε να το αντιμετωπίσει η πολιτεία, με τα θεσμοθετημένα όργανά της και τις διακριτές εξουσίες της. Το θέμα «ποινικής ευθύνης των υπουργών» το αφήνουμε να το κρίνει η νομική επιστήμη με την δικαστική εξουσία, που κατά πάγια κοινωνική αρχή αποτελεί το στήριγμα των αδυνάτων, το λιμάνι των κατατρεγμένων. Για τον λόγο αυτό απεικονίζεται ως τυφλή, αλλά όχι ως κουφή. Η πολιτική ευθύνη του πολιτικού συστήματος έχει ήδη καταδικαστεί με την ετυμηγορία του ελληνικού λαού κατά τις προηγούμενες - τελευταίες επαναληπτικές εκλογικές διαδικασίες. Η ποινική ευθύνη των πολιτών θα αποδοθεί και πρέπει να αποδοθεί με πρωτόγνωρη αυστηρότητα, προς παραδειγματισμό, προς κάθε κατεύθυνση, από την δικαστική εξουσία, ως αδέκαστος κριτής και προστάτης των αδυνάμων. Αναμένουμε από το πολιτικό σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, την οποία πιστεύουμε, να αποκαθαρθεί, να αποβάλλει από το σώμα του όλου εκείνου τα στοιχεία, τα οποία με τον ένα ή άλλο τρόπο εξυπηρέτησαν, οικονομικά, πολιτικά, μικροπολιτικά και συνδικαλιστικά συμφέροντα.
Το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, το οποίο, δυστυχώς, παρασύρει και το κίνημα των συνταξιούχων, σε ολισθηρό και αδιέξοδο δρόμο, με τις υπερβολές του και τις ακρότητές του, σε μια συγκυρία που χρειάζεται σύνεση, υπευθυνότητα και κατανόηση των δυσκολιών της ελληνικής οικονομίας, που είναι αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής που ασκήθηκε με άρωμα σοσιαλιστικού μετασχηματισμού και με άσκηση κοινωνικής πολιτικής με δανεικά, τα οποία αναγκάζεται ο ελληνικός λαός και δυστυχώς είναι δυσβάσταχτα και οδυνηρά για όλους μας, να υποστεί. Πρέπει ως περήφανος, αξιοπρεπής και εργατικός ο ελληνικός λαός, με μοναδικό πολιτισμό και δημοκρατική παράδοση, να δώσει στις άλλες χώρες, το παράδειγμα που χρόνια διακηρύσσουμε, ότι οι λαοί προοδεύουν όταν αξιοποιούν τις δικές τους και μόνο τις δικές τους δυνάμεις και δεν επαφίενται στη βούληση και αλληλεγγύη των άλλων κρατών, την οποία ασφαλώς και από τις παρούσες συγκυρίες, επιζητούμε και δεν αποποιούμαστε, γιατί είμαστε η μόνη χώρα, η οποία, σε κάθε περίπτωση, έχει επιδείξει την αλληλεγγύη της προς κάθε χώρα, που έχει ανάγκη αλληλεγγύης. Ωστόσο η διαπλοκή της πολιτικής εξουσίας με την οικονομική, η διαφθορά που επικρατεί στην κοινωνία, ο εγωϊστικός ατομισμός, η φορολογική ασυνέπεια και η επικρατήσασα άποψη, με ενδεχόμενη πολιτική κατεύθυνση, ότι μάγκας είναι όποιος είναι κλέφτης και ιδιαίτερα του κράτους, έχει διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό και έχει δημιουργήσει συνθήκες αναξιοπιστίας στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα και έχει οδηγήσει την κοινωνία σε έκρηξη, αντιδημοκρατικές εκδηλώσεις και ανατροπή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (οξυμένα τα πνεύματα ιδιαίτερα - τελευταία) σύμπτωμα και συνθήκη ολότελα απαράδεκτη για την παρούσα οικονομική συγκυρία. Καλούμε πάντως το πολιτικό σύστημα να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να αυτοκαθαρθεί και να αποδώσει στην κοινωνία τον εαυτό του αποκαθαρμένο και χωρίς συνεπακόλουθα της σημερινής σήψης. Οι συντάξεις θα πρέπει να διασφαλιστούν πάση θυσία και προς αυτή την κατεύθυνση κινούμενες οι πολιτειακές εξουσίες θα πρέπει πρωτίστως να δημεύσουν πάραυτα όλα τα περιουσιακά στοιχεία, όλων όσων με τις πράξεις τους και τις παραλείψεις τους, συνέργησαν στο να εξαφανιστούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις στο πλαίσιο ρυθμίσεων και για να μη βρεθούν στη δυσχερή θέση, να μη μπορούν να καταβάλλουν τις συντάξεις, επέτρεψαν στα ταμεία να μεταφέρουν και αυτό με την συγκατάθεση όλων των πολιτικών δυνάμεων, κονδύλια, από τον κλάδο υγείας στον κλάδο σύνταξη, με συνέπεια να υφιστάμεθα τις σημερινές συνθήκες της απαράδεκτης ποιότητας προσφοράς υπηρεσιών υγείας και περίθαλψης. Το συνδικαλιστικό κίνημα καθοδηγούμενο, ως μη όφειλε, από τα κόμματα, δεν ενδιαφέρθηκε σοβαρά, ή καθόλου με το ασφαλιστικό σύστημα, γιατί δεν το αφορούσε άμεσα και το άφησε στις καλένδες και δεν άκουσε ποτέ τις εκκλήσεις και παρακλήσεις των απόψεων και θέσεων των εργαζομένων αλλά και των συνταξιούχων, γιατί πίστευε ότι τα όποια μέτρα δεν θα τους αγγίξουν, να όμως που τώρα πληρώνουν την συνδικαλιστική τους αλαζονεία και δυστυχώς με τον επαχθέστερο τρόπο. Ας το καταλάβουν να εγκληματιστούν στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, να αναθεωρήσουν τις απόψεις και τις θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος και με νέα αφετηρία, να διεκδικήσουν τα όποια αιτήματά τους με δημοκρατικό τρόπο και όχι (ως συνήθως) με όρους ανατροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Είναι βέβαιον ότι οι πολιτικές που ασκήθηκαν σε διεθνές περιβάλλον είχαν τις αστοχίες τους και τις δυσμενείς συνέπειες στις κοινωνίες. Η κυβέρνηση πρέπει να βρει τρόπους να αναπληρώσει τα κεφάλαια που έχασαν τα ταμεία μας, όπως και ακριβώς κάνει για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών και θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα βρει τον δόκιμο τρόπο για την αναχρηματοδότηση, κατά το Σύνταγμα, τόσο για το συνταξιοδοτικό όσο και για την υγεία και περίθαλψη. Καταλογίζουμε την ευθύνη για το κατάντημα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος διαχρονικά σε όλες τις κυβερνήσεις και αναμένουμε από τη σημερινή και τις όποιες επόμενες κυβερνήσεις να βρουν τους αναγκαίους πόρους, ώστε το ασφαλιστικό σύστημα να καταστεί βιώσιμο μακροχρόνια και εξασφαλίσει στους απόμαχους της εργασίας μια ειρηνική πορεία, χωρίς το άγχος και το άγος, που σήμερα κατατρώγει τη ζωή τους. Το κράτος πρέπει να ξανασκεφτεί τις διατάξεις των Ν.3893/2010, 3845/2010, που αφορούν στη μείωση των επιχορηγήσεων, που είναι συνταγματική υποχρέωση, την περικοπή των δώρων που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα, τις διατάξεις του Ν.3863/2010, ο οποίος καθιερώνει ένα σύστημα συνταξιοδότησης, που δεν ισχύει σε καμία χώρα του κόσμου και ειδικότερα στην Ευρ/κή Ενωση και ανατρέπει την πρόνοια του Συντάγματος για κοινωνική ασφάλιση, καθώς και τις διατάξεις των νόμων 4024/2011, 4051/2012 και 4052/2012 οι οποίοι απαγορεύουν ρητώς και απαρεγκλίτως και με οποιοδήποτε τρόπο συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού στις δαπάνες προς το κοινοτικό κεκτημένο. Εμείς (ως κοινωνικοί φορείς και πολίτες) είμαστε και του κοινωνικού και πιστεύουμε στη χρηστή διοίκηση, στο κράτος δικαίου και στο κοινωνικό κράτος, όχι με δανεικά όπως μέχρι σήμερα, έγινε, αλλά με πόρους που παράγει η χώρα μας. Και οι πάντες καλά το γνωρίζουν (ιθύνοντες και μη) πως διαθέτει έναν αξιοθαύμαστο και πλούσιο ορυκτό πλούτο, ο οποίος μέχρι σήμερα δεν έχει διόλου αξιοποιηθεί. Καλούμε λοιπόν την κυβέρνηση, να αναλάβει αμέσως δράση προς αυτή την κατεύθυνση.
