Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Αίσθηση έχουν προκαλέσει δύο άρθρα στην φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Καθημερινή», το ένα στις 6 Σεπτεμβρίου, υπό τον εύγλωττο τίτλο «η εκκωφαντική σιωπή του κ. Καραμανλή» και το δεύτερο την παρελθούσα Κυριακή, υπό τον τίτλο «πονοκέφαλος οι «καραμανλικοί», που αφορούσαν τη στάση αυτή καθ’ αυτή του πρώην πρωθυπουργού έναντι των εξελίξεων στη χώρα και τις σχέσεις του ιδίου και των περιβόητων «κύκλων» του με το σημερινό δικομματικό κυβερνητικό σχήμα.
Το πρώτο άρθρο ήταν επί της ουσίας μια πρό(σ)κληση προς τον Κώστα Καραμανλή να εγκαταλείψει τη σιωπή την οποία έχει επιλέξει τα τελευταία 4 χρόνια, μετά την ήττα του στις εκλογές του 2009 και να μιλήσει για τα πεπραγμένα της διακυβερνήσεως του, αλλά και για τις ευθύνες του για το σημερινό αδιέξοδο της χώρας.
Ο αρθρογράφος σημείωνε ότι «όσα προβλήματα και αν κληρονόμησε από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη και όλων των προκατόχων του, γεγονός είναι ότι η ονομαστική αξία του χρέους στο τέλος του 2004 ήταν 183 δισ. ευρώ και στο τέλος του 2009 ήταν 300 δισ. Ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτοξεύθηκε από το 98,9% στο 129,7% μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια» και πρόσθετε ότι «δεν αρκεί το ατελείωτο βουητό των πρώην υπουργών του σε τηλεοπτικές συζητήσεις» και ότι «ο άνθρωπος που κρατούσε τα ηνία της χώρας από τις στιγμές της δόξας και έως το τέλος σχεδόν μιλούσε για «θωρακισμένη» οικονομία, οφείλει να μας μιλήσει ο ίδιος».
«Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά τις εκλογές του 2009, ο κ. Καραμανλής κινείται ακόμη σαν να μην είχε καμία ευθύνη για το τι συνέβη. Οι άνθρωποί του, όμως, κάνουν την παρουσία τους αισθητή, όποτε κάποιος (συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα) τους επιρρίψει ευθύνες», συμπλήρωνε ο Νίκος Κωνσταντάρας.
Το εν λόγω κείμενο έμεινε ουσιαστικά αναπάντητο από τους «κύκλους» του πρώην πρωθυπουργού, οι οποίοι, κατά τα λοιπά, κάνουν σαν να τους έχει τσιμπήσει μύγα και κατακεραυνώνουν όποιον τολμήσει να πει κάτι για την περίοδο για της διακυβερνήσεως Καραμανλή, κυρίως δε όσους είναι ή προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ (φυσικά δε και τον Γιάννη Στουρνάρα) με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργήσει πονοκέφαλο στο Μέγαρο Μαξίμου.
Στελέχη, με κορυφαίους τους Ευάγγελο Αντώναρο και Προκόπη Παυλόπουλο, καθώς και τους κ.κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη και Ανδρέα Λυκουρέντζο, κινητοποιούνται και δεν αφήνουν αναπάντητη, οποιαδήποτε κριτική ασκηθεί κατά της περιόδου 2004 – 2009, όπως συνέβη προσφάτως όταν ο «πράσινος» υφυπουργός Εσωτερικών Λεωνίδας Γρηγοράκος μίλησε για τον αριθμό των προσλήψεων την ανωτέρω περίοδο, ή όταν ομιλεί, σχετικά την οικονομία κατά την επίμαχη περίοδο, ο σημερινός υπουργός των Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, τον οποίο οι «καραμανλικοί» θεωρούν συνεχιστή της περιόδου Σημίτη και απολογητή της περιόδου Παπανδρέου.
Το ίδιο έντονη ήταν η αντίδραση των «καραμανλικών» (με αποτέλεσμα πολλοί να κάνουν λόγο για δοκιμασία στις σχέσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, παρά τη συμφωνία των κ.κ. Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου να ακολουθήσουν κοινή κυβερνητική πορεία) οι οποίοι μάλιστα ζήτησαν δημοσίως να υπάρξει και επίσημη αντίδραση της Ρηγίλλης, όταν σε συνέδριο για τα 39 χρόνια του ΠΑΣΟΚ, σκληρή ήταν η επίθεση του Γ. Α. Παπανδρέου προς τις κυβερνήσεις Καραμανλή, για την κατάσταση που του κληροδότησαν.
«Στη διακυβέρνηση Καραμανλή κληθήκαμε να πληρώσουμε ακόμη και τα δάνεια του «Τσοβόλα, δώστα όλα»», δήλωσε ο Ευ. Αντώναρος, ο Προκόπης Παυλόπουλος απάντησε στο Γ. Α. Παπανδρέου, λέγοντας ότι «τολμούν - τι θράσος - να παριστάνουν τους κήνσορες της δημόσιας ζωής οι καταστροφείς του τόπου, οι πολιτικώς προϊστάμενοι του Τσοχατζόπουλου και του Μαντέλη, οι αποδέκτες των μαύρων χρημάτων της Siemens κατά την ομολογία Τσουκάτου», ο δε Ευριπίδης Στυλιανίδης ανέφερε ότι «τέως πρωθυπουργοί, που με τα «ναι» τους στιγμάτισαν τη σύγχρονη Ιστορία, μιλούν για ηγέτες, που με τα «όχι» τους έγραψαν Ιστορία».
Ωστόσο, μπορεί ο Κώστας Καραμανλής να επιμένει στη σιωπή του, όπως άλλωστε, είχε πράξει και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος, όταν εγκατέλειψε τη χώρα τον Νοέμβριο του 1963, έχοντας χάσει τις εκλογές από το Γεώργιο Παπανδρέου (επίσης τον πρεσβύτερο) αλλά είναι βέβαιο πως οι περιβόητοι «κύκλοι» του ομιλούν για λογαριασμό του, όπως είναι, επίσης, βέβαιο ότι πολλά τα οποία αναγράφονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και του αποδίδονται, είναι αληθή, αφ’ ης στιγμής δεν διαψεύδονται, ούτε από τον ίδιο, ούτε από τους λαλίστατους συνεργάτες του.
Σύμφωνα, εξ άλλου, με την φιλοκυβερνητική ιστοσελίδα «Newpost» (όπως αναφέραμε και στο χθεσινό μας άρθρο στην «Ε») ο πρώην πρωθυπουργός «είναι αρκετά ανήσυχος και εκτιμά ότι θα υπάρξουν εκπλήξεις την επόμενη περίοδο, που μπορεί να ανατρέψουν τις υφιστάμενες δομές». Βεβαίως, «δεν έχει στρατηγική αποδόμησης και υπονόμευσης του Αντώνη Σαμαρά», με τον οποίο, ωστόσο, δεν έχει συναντηθεί την τελευταία τριετία, αλλά «αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ευχαριστημένος από την κατάσταση, όπως αυτή έχει εξελιχθεί, αφού η οικονομική κρίση συμπαρέσυρε πολλά στο διάβα της και αλλοίωσε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό την φυσιογνωμία της κεντροδεξιάς παράταξης».
Εν πάση, όμως, περιπτώσει, όπως τόνιζε και ο Νίκος Κωνσταντάρας στο προαναφερθέν άρθρο του στην «Καθημερινή» «καιρός είναι να καταλάβουν ότι η χώρα και ο λαός βρίσκονται πολύ μακριά από τα χρόνια της εθελοτυφλίας, ότι αν θέλουν να προσφέρουν κάτι επιτέλους, ας βγει ο κ. Καραμανλής να πει ο ίδιος γιατί δεν μπόρεσε να αποτρέψει την καταστροφή. Να μας πει ποιοι τον εμπόδισαν και πώς να τους τιμωρήσουμε. Έως τότε, η σιωπή είναι φυγή για έναν πρώην πρωθυπουργό».
