Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΕΝ μπορείτε να φανταστείτε με πόση αγωνία περιμένω την ώρα που θα βγούμε στις... διεθνείς αγορές. Είναι σχεδόν σίγουρο πως, τούτοι εδώ οι κυβερνώντες, τα γαλαζοπράσινα παλικάρια, που μας... φλόμωσαν στην υπόσχεση τρία χρόνια τώρα και ως... «σωτήρες» μας άρμεξαν στην κυριολεξία στους φόρους, δώσε και δώσε (γιατί εγώ... για δανεικά κι αγύριστα, τους τα δίνω...) θα μας βρούνε σίγουρα μπροστά τους... Θα είναι αύριο, σε λίγους μήνες, όποτε και να ‘ναι, πού θα πάει, θα εκφράσουμε τη γνώμη μας κι εμείς. Γραπτώς και επισήμως...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, τα νέα είναι άσχημα... Έρχεται περίοδος νέας βαριάς λιτότητας για τους πολίτες. Το ίδιο γράφουν όλες οι εφημερίδες, το ίδιο λένε και οι ειδικοί, οι του οικονομικού επιτελείου. Τώρα το λένε ακόμη κι εκείνοι που κοροϊδεύουν και εμάς αλλά και τον εαυτό τους... Και πάνω που νόμισα ότι επιτέλους αρχίσαμε να παίρνουμε γεύσεις από... πλεόνασμα, έρχεται ο συνάδελφος να με προσγειώσει στην πραγματικότητα:
Ξέρεις μωρέ πόσο πλεόνασμα πρωτογενές στοχεύουμε να έχουμε φέτος; 340 εκ. ευρώ! Ξέρεις πόσο είναι το χρέος μας; 400 δισ. ευρώ! Η οικονομία μας, λένε τα στατιστικά, θα... εκτιναχθεί του χρόνου στο 0,6%! Τέτοια ανάπτυξη θα έχουμε... Δεν βγαίνει αυτό το χρέος της χώρας, δεν βγαίνει, αδύνατον...
ΕΧΕΤΕ δει ποντικάκια χάμστερ να τρέχουν επιτόπου γυρνώντας ξέφρενα έναν τροχό, μέσα στο κλουβί τους; Κάπως έτσι τρέχουμε οι Έλληνες. Λαχανιασμένοι, δίχως σταματημό, να προφτάσουμε το τρένο που τρέχει ολοταχώς στον γκρεμό! Δουλεύουμε (όσοι ακόμα βρίσκουμε δουλειά), ασταμάτητα, αγχωμένοι δίχως προσανατολισμό, χωρίς στόχο, μόνο και μόνο για να αποπληρώσουμε απειροελάχιστο μέρος των δανεικών, ρίχνουμε τους κόπους μας σε ένα πηγάδι δίχως πάτο, όπως τα χαμστεράκια, που τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν, αλλά ποτέ δεν θα ανέβουν τον τροχό...
ΣΤΗΝ πραγματικότητα μοιάζουμε με λαό που λειτουργεί έτσι παθητικά, απέναντι σε απίθανες ταπεινώσεις... Ωσάν να εξαργυρώνουμε βαριές ενοχές. Τις οποίες πληρώνουμε μονάχα οι φορολογικά συνεπείς... Η ανεργία πήρε τον ανήφορο και ενώ βλέπουμε καθημερινά το πρόσωπο της δυστυχίας στον γείτονα, στον συγγενή μας, στον συνάδελφο, την απελπισία για τα όνειρα της νέας γενιάς που χάθηκαν, ενώ ζούμε τη βεβαιότητα πως χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα και όχι καλύτερα, εντούτοις περιμένουμε δίχως αντιδράσεις τη μοίρα μας... Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει αυτήν τη γενική παθητική δράση αναμονής. Λες και μας κτύπησε «εθνική κατάρα»...
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ανάπτυξης της τρόικας, εσαεί λιτότητα φαίνεται πως θα φέρνει. Το 2016 λένε οι καλύτερες προβλέψεις, θα έχουμε πλεόνασμα 4%. Το χρέος δεν μειώνεται ακόμα και με 50 χρόνια επιμήκυνση. Μέχρι τότε θα τρέχουμε πίσω από την ουρά μας. Σαν τα ποντικάκια στο κλουβί, χρήσιμα μόνο για πειράματα, θα γυρίζουμε τον τροχό της ζωής, εγκλωβισμένοι στο μεγάλο «πιλοτικό πείραμα» της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης και του διεθνούς κεφαλαίου...
