Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
Για να δούμε τώρα τι έχει ακουστεί από την αρχή της εβδομάδας για το οικονομικό μας χάλι, γενικώς.
Αναγνώρισε το ΔΝΤ ότι η πολιτική που ακολούθησε για την Ελλάδα ήταν λάθος, με επίκεντρο και αυτόν τον περίφημο πολλαπλασιαστή. Παράλληλα βγήκαν στη φόρα τα «άπλυτα» που όλοι βέβαια είχαμε ανθιστεί αλλά τώρα το μάθαμε και από πρώτο χέρι από την Wall Street Journal η οποία αποκάλυψε απόρρητα πρακτικά του Ταμείου. Ότι δηλαδή τότε που κρίθηκε η τύχη της Ελλάδας στο ΔΝΤ, η Ελλάδα ήταν το τελευταίο πράγμα που τους απασχολούσε. Τους απασχολούσε να διασωθούν οι τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας κατά βάση, ε και όσο για τον φτωχό συγγενή…«όπου φτωχός και η μοίρα του» ως γνωστόν. Και, όπως υποστήριξαν οι χώρες που ήταν κατά του προγράμματος-41 τον αριθμό(!)- που τελικά εφαρμόστηκε, αυτό «έθετε όλο το βάρος της προσαρμογής στους Έλληνες, ενώ δεν ζητούσε τίποτε από του Ευρωπαίους». Ενώ τόνισαν ότι το πρόγραμμα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει εάν οι πιστωτές της Ελλάδας δεν περιόριζαν το πολύ υψηλό χρέος της, αλλά..Αλλά η Μέρκελ ούτε που να ακούσει. Και φυσικά, οι προβλέψεις εκείνων που υποστήριζαν ότι το πρόγραμμα θα αποτύχει, επαληθεύτηκαν πανηγυρικά. Το κακό είναι ότι αυτή η «επαλήθευση» έγινε στην καμπούρα μας καθώς ως γνωστόν είμαστε τα «πειραματόζωα» της Ευρώπης. Αλλά, δεν φαίνεται να ιδρώνει και κανενός το αυτί γι’ αυτό-εκτός από τα λόγια κούφιας παρηγοριάς που ακούμε-διότι και το ΔΝΤ επιμένει στην πολιτική του και αυτός ο «γλυκός άνθρωπος» ο Σόιμπλε, μόλις προχθές υποστήριξε ότι πρέπει να υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη αυστηρότητα στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων της Ευρωζώνης και βεβαίως, λιτότητα.
Όχι μόνον είναι αμετανόητοι δηλαδή, αλλά παράλληλα είναι προφανές ότι είναι της λογικής «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το Ταμείο».
Παράλληλα και η έκθεση του ΔΝΤ αλλά ακόμη και η αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, υποστηρίζουν ότι άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να αντιμετωπιστεί «το επικίνδυνα μη ελληνικό βιώσιμο χρέος» - παρά μόνο με νέο κούρεμα αυτή τη φορά στα δάνεια του επίσημου τομέα. Καθώς φαίνεται, τα περί μείωσης επιτοκίων και επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων δεν είναι παρά «ασπιρίνες» για την αντιμετώπιση της υπόθεσης.
Να υπενθυμίσουμε δε, ότι η συζήτηση περί νέου «κουρέματος» είχε «παγώσει» από τους Γερμανούς λόγω των εθνικών τους εκλογών αλλά τώρα που οι εκλογές τελείωσαν, παρότι δεν έχει ακόμη νέα Κυβέρνηση η Γερμανία, το θέμα ξανάρχεται στην επιφάνεια. Αν και, υπάρχουν και οι αντίθετες φωνές που λένε ότι ένα νέο «κούρεμα» θα ήταν λάθος, ενώ κάποιοι άλλοι, όπως ο Μπαρόζο επί παραδείγματι, θεωρούν ότι αυτή δεν είναι ακόμη ώρα για μία τέτοια συζήτηση.
Στο μεταξύ «κεραυνός εν αιθρία» έπεσε στο κυβερνητικό στρατόπεδο με την έκθεση του ΔΝΤ για τα δημοσιονομικά της Ελλάδας, πως ως γνωστό θα αποτελέσουν το «βασικό μενού» στην Ετήσια Σύνοδο του Ταμείου.
Εκεί που η Κυβέρνηση έχει υποστηρίξει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα –καλά αν μετρήσουμε πόσες φορές το έχουμε ακούσει αυτό τα τελευταία χρόνια και το... αποταμιεύσουμε θα γίνουμε πλούσιοι-έρχεται το Ταμείο και προτείνει την αύξηση στα 6,6 δισ. ευρώ των μέτρων που θα χρειαστούν για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό της διετίας 2015-2016,έναντι παλιότερης εκτίμησης για 4 με 5 δισ. ευρώ.
Την ίδια στιγμή τη χαριστική βολή, δίνει κείμενο εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εκδόθηκε σε παράλληλο χρόνο με αυτή του ΔΝΤ και η οποία προτείνει αύξηση της φορολογίας στα καύσιμα και μετάταξη μιας σειράς προϊόντων από τον χαμηλό 13% στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ 23%. Ίσα που προλάβαμε δηλαδή να τον... χαρούμε τον ΦΠΑ στο 13% άντε πάλι «πίσω Γιάννη τα καράβια».
Βέβαια η Κομισιόν δεν έχει υιοθετήσει την έκθεση ακόμη αλλά…Αλλά άμα αρχίζει και ανακινείται το ζήτημα, θέμα χρόνου είναι.
Στο μεταξύ στο Eurogroup του Δεκεμβρίου θα ληφθούν οι κρίσιμες αποφάσεις για την επόμενη μέρα της Ελλάδας. Και, όπως λέγεται, θα είναι τόσο αποφασιστικές που κάλλιστα θα μπορούν να χαρακτηριστούν και “ιστορικές”. Στις 9 Δεκεμβρίου, στις Βρυξέλλες, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα αποφασίσουν για το αν ήλθε η ώρα η Ελλάδα να επιχειρήσει το «μετέωρο βήμα του πελαργού» στις ελεύθερες αγορές. Και εφόσον η απάντηση είναι θετική, απομένει να δούμε αν θα καταλήξουμε σε ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο, δηλαδή χωρίς τη στήριξη του κοινοτικού μηχανισμού ή θα βάλουν τουλάχιστον από κάτω κανένα στρώμα να πέσουμε στα μαλακά.
Και ενώ η εικόνα για το οικονομικό παρόν και μέλλον της Ελλάδας, θυμίζει κινούμενη άμμο, τι μαθαίνουμε; Τα ακόλουθα παράδοξα: καταρχήν ότι το ελληνικό Χρηματιστήριο ανεβαίνει και κατά δεύτερον ότι εν μέσω κρίσης «οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι» ανά τον κόσμο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Credit Suisse, παρά την επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης, ο πλούτος εξακολουθεί να αυξάνεται. Ενώ όσον αφορά στην Ελλάδα ειδικότερα, ο μέσος πλούτος σημείωσε αύξηση το 2013 κατά 9,9% , λίγο πάνω από τα 76.000 ευρώ, στα 76.191,53.
Τι να πει κανείς; Από πού να πιάσει και τι να αφήσει;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το περίφημο «Success Story» της Ελλάδας έχει πολύ story και από success...
