Από το Δημήτρη Νούλα
Η ανωτέρω πασίγνωστη ρήση της Γοργούς (Γοργώ =άγρια ματιά, όπως της Μέδουσας) προς τον Λεωνίδα -θείο, σύζυγο, και βασιλιά της Σπάρτης- κατά την αναχώρησή του για τις Θερμοπύλες θα ήταν, ίσως, μια εξαιρετική ευκαιρία να (ξανά) ειπωθεί τώρα από τον κ. Νικόλαο Μιχαλολιάκο προς τους «μαχητές» της Χ.Α. εν όψει μάλιστα των ανυπέρβλητων δυσκολιών που τους αναμένουν στο επόμενο διάστημα. Θα ταίριαζε μάλιστα περισσότερο σ’ αυτόν, με δεδομένα τα ξενοφοβικά αισθήματα των Σπαρτιατών προς τους οποίους τόσο πολύ θα ήθελαν να μοιάζουν-κατ΄όψιν- οι πιο φανατισμένοι από τους οπαδούς του.
Η συστηματική προσπάθεια του ολιγομίλητου, αλλά, κατά τα φαινόμενα, αποτελεσματικού κ. Ν. Δένδια, να εξαρθρώσει την Χ.Α. και τις παραφυάδες της σε κρατικές υπηρεσίες φαίνεται να ευδοκιμεί. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο εν όψει της προεδρίας της χώρας στην Ε.Ε. και για την εξουδετέρωση των πιέσεων που ασκούνται από εκεί ώστε να τεθεί το εν λόγω κόμμα εκτός νόμου. Η καθυστερημένη, πάντως, αντίδραση της κυβέρνησης δημιούργησε την εντύπωση σε πολλούς ότι υπήρχε ανοχή, τουλάχιστον, στις συμπεριφορές μελών και στελεχών της ΧΑ για αδιευκρίνιστους λόγους. Η καλά οργανωμένη, στη συνέχεια, αντιμετώπιση του θέματος σε πολιτικό, δικαστικό και αστυνομικό επίπεδο ήρε σε σημαντικό βαθμό τις αρχικές εντυπώσεις αφήνοντας, όμως, ως επίγευση, την αίσθηση ότι τα κομματικά συμφέροντα και οι σκοπιμότητες εξακολουθούν, εν πολλοίς, να πρυτανεύουν στις επιλογές των πολιτικών μας.
Σκοπιμότητες από τις οποίες δεν μπόρεσε, ως φαίνεται, να ξεφύγει και ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα δημοσιογράφος-αναλυτής και πολιτευτής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Γιώργος Δελαστίκ που θέλησε να προκαταλάβει τα αποτελέσματα των σχετικών με τη δολοφονία του Π. Φύσσα ερευνών, με τη φράση: «δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης». Ίσως, βέβαια, να γνωρίζει πράγματα που μας είναι άγνωστα. Ίσως να το συμπεραίνει εκ του ερωτήματος: ποιος ωφελείται από την πιθανή διάλυση της Χ.Α.; Διότι είναι προφανές ότι τις ψήφους της θα τις μοιραστούν κατά κύριο λόγο η Νέα Δημοκρατία και οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμένου. Ίδωμεν.
Εντυπωσιακή, πάντως, ήταν και πάλι η παρέμβαση του Μητροπολίτη Σιατίστης και Σισανίου Παύλου ο οποίος ψέγει τις πολιτικές δυνάμεις για την καθυστερημένη αντιμετώπιση του φαινομένου που το θεωρεί άκρως επικίνδυνο. Συγκεκριμένα ρωτά: «Άργησε η πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί τι είναι η Χρυσή Αυγή ή σιώπησε εν γνώσει της, έχοντας άλλες σκέψεις στο πίσω μέρος του εγκεφάλου της; Αν άργησε, τότε είναι επικίνδυνη για τον τόπο λόγω αδυναμίας και ανικανότητας να συλλάβει την κρισιμότητα των στιγμών και να αξιολογήσει τα δεδομένα. Αν σιώπησε ένοχα γιατί νόμιζε ότι μπορεί να διαχειρισθεί το πρόβλημα, τότε θυσιάζει την πατρίδα στα πολιτικά της παιγνίδια».
Στο ίδιο πνεύμα, σε παλαιότερο άρθρο μας («Κρίση και ρατσισμός», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», 1-10-2012) τονίζαμε: «... με τις γνωστές πρακτικές αναβολής στη λήψη αποφάσεων εκ μέρους των κυβερνήσεων, αφήνονται τα προβλήματα να διογκώνονται και να αναπτύσσονται εκφυλισμοί οι οποίοι οδηγούν σε συμπεριφορές του κοινωνικού σώματος που δεν συνάδουν με τις παραδόσεις μας. Δηλαδή η οικονομική κρίση, η μεγάλη ανεργία των νέων, η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και η ανασφάλεια για το αύριο γεννούν φοβίες και μίσος για το άλλο, το διαφορετικό, που κατά τον Κ. Καστοριάδη, «όταν δεν βρίσκει άλλη διέξοδο εκδηλώνεται υπόκωφα με τη μορφή της περιφρόνησης, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού». Και συνεχίζαμε: «Πάνω σε αυτό το έδαφος βρίσκουν την ευκαιρία να αναπτυχθούν και τα «πολιτικά ζιζάνια» των άκρων που προωθούν δυναμικά την πόλωση και εγκλωβίζουν ομάδες νέων στο διχασμό γεμίζοντας την ψυχή τους με το δηλητήριο της μισαλλοδοξίας. Οι νέοι τότε δεν ακούν τη φωνή της λογικής και της σύνεσης αλλά παρασύρονται από την προπαγάνδα κάποιων «φίρερ» που τους οδηγούν, ως αναλώσιμους, στο γκρεμό. Λίπασμα, πάντως, προς την κατεύθυνση ισχυροποίησης του «θηρίου» αποτελεί η «φαυλεπίφαυλη» λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος».
Η κρίση, λοιπόν, που έπληξε την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, δημιούργησε, πέραν των άλλων, σημαντικά παρεπόμενα ένα εκ των οποίων ήταν ο κατακερματισμός του πολιτικού μας σκηνικού και η εμφάνιση «μορφωμάτων» τύπου Χ.Α.. Τα «αποκόμματα» αυτά των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων της μεταπολίτευσης έγιναν οι τελικοί (;) αποδέκτες των αισθημάτων πικρίας και απογοήτευσης, της απόγνωσης και της τυφλής οργής των πολιτών. Συνεργός γι΄ αυτή την εξέλιξη, πέρα από τις ευθύνες της εγχώριας πολιτικής σκηνής, υπήρξε η «τιμωρητικού» χαρακτήρα πολιτική των μνημονίων που μας επεβλήθη από την προσφάτως επανεκλεγείσα Καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ.
Η σημαντική Γερμανίδα πολιτικός είναι καιρός να αντιληφθεί πλέον ότι οφείλει να ηγηθεί της προσπάθειας για αναπτυξιακές πολιτικές και πολιτικές θεσμικής ολοκλήρωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Πολιτικές που θα βγάλουν τις χώρες του νότου από την ύφεση και την κρίση, θα επιτρέψουν στους λαούς να ανασάνουν και θα αποδυναμώσουν την πιθανότητα επανεμφάνισης της ναζιστικής σκιάς στην ήπειρό μας την οποία ο Μαρκ Μαζάουερ, για το παρελθόν της, την ονόμασε σκοτεινή.
Διότι μπορεί η Άγγελα με το καλοσυνάτο χαμόγελο να μην έχει την αγριάδα στο βλέμμα όπως είχε αυτό της Μέδουσας ή της Γοργούς αλλά οι, έως τώρα, τουλάχιστον, απαιτήσεις της για μεγάλες θυσίες από τον ελληνικό λαό (και όχι μόνον) είχαν κι ακόμη έχουν την σκληρότητα του, ως άνω, σπαρτιατικού παραγγέλματος. Σκληρότητα που παραπέμπει στην «σιδηρά κυρία» της Αγγλίας (Μ. Θάτσερ) η οποία εφάρμοσε κατά γράμμα τις οικονομικές συνταγές του Milton Friedman (Σχολή Σικάγου) όπως ακριβώς έκανε και ο ιδεολογικά συγγενής του κ. Μιχαλολιάκου Χιλιανός δικτάτωρ Αουγούστο Πινοσέτ.
Ο Δημήτρης Νούλας είναι Χημικός dnoulas@gmail.com
