Του Χρήστου Τσαντήλα
ΤΕΛΙΚΑ είμαστε πολύ αχάριστοι! Δεν αναγνωρίζουμε ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα! Σε όλα τα επίπεδα. Και ότι η κυβέρνηση πασχίζει να εξυγιάνει το κοινωνικό κράτος, με νύχια και με δόντια! Άλλο όμως το πραγματικό και άλλο το εικονικό πλεόνασμα. Διότι κανείς από τους ενοίκους της Βουλής, έχω την εντύπωση, δεν κατάλαβε πως το πραγματικό πλεόνασμα που πρέπει να τους απασχολεί, είναι το «πλεόνασμα υπομονής» που διαθέτει ο κόσμος...
ΠΩΣ να υπάρξει κοινωνική αντίσταση στο ξήλωμα των εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων όταν η ελληνική οικογένεια βομβαρδίζεται καθημερινά με αναλύσεις και θέσεις περί «της αναγκαιότητας για απόλυτη συμμόρφωση με τις εντολές των δανειστών υπό την απειλή της χρεοκοπίας;».
«Να χρεοκοπήσουμε και να μη σώσουμε...» μου έλεγε ένας γείτονας, «αφού οι μισοί Έλληνες είμαστε ήδη χρεωμένοι μέχρι τον λαιμό»! Τι άλλο χειρότερο μας μέλει να πάθουμε...
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι μας έχουν κυριολεκτικά τρελάνει με τις περικοπές μισθών και θέσεων και με τις απολύσεις... Με τους νέους φόρους και τα χαράτσια, που, αν και βαπτίζονται στην κολυμβήθρα της έκτακτης φορολογίας, γίνονται ντε και καλά... καθεστώς! Αίρεται δηλαδή η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και καθιερώνεται η μονιμότητα των... χαρατσιών! Μας εμφανίζουν τη συνεχιζόμενη δυστυχία μεγάλου μέρους του πληθυσμού και τον ξένο δανεισμό, ως τη «μόνη λύση»! Και αυτή τη λογική μας την ψεκάζουν καθημερινά με... σπρέι υποσχεσιολογίας, στα τηλεοπτικά παράθυρα, στη Βουλή οι κυβερνητικοί. Μάλιστα σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αυτή η συνταγή της πειθούς, περί της «μόνης λύσης» για τη χώρα και τους Έλληνες, του δανεισμού δηλαδή, με αντάλλαγμα νέες (κάθε τρεις και λίγο) θυσίες, σε λίγο θα βγαίνει και σε... ενέσιμη μορφή! Ούτε στον... ΕΟΠΥΥ δεν θα γράφεται η συνταγή της επιβίωσης με δανεικά!
ΑΠΟ την άλλη, η διαρκής επιχείρηση της πειθούς, έχει αναχθεί σε επιστήμη, με την κυβέρνηση όμηρο των δεσμεύσεών της, να κάνει... διατριβή στην τέχνη! Από τους ίδιους τους υπουργούς, μέχρι και τους υπηρετούντες το σύστημα για την εξυγίανση του κοινωνικού κράτους. Να ερμηνεύσω, καλοπροαίρετα, ένα απλό παράδειγμα: Τα νοσοκομεία της Θεσσαλίας είναι πλεονασματικά, ανακοίνωσε προσφάτως, ο (ικανός και δοκιμασμένος και σε άλλες θέσεις της δημόσιας διοίκησης) περιφερειάρχης Υγείας Λάζαρος Μακρής και εγώ που δεν κατέχω από οικονομικά, ρώτησα έναν του χώρου που υπηρετεί, να μου το εξηγήσει...
Αντί απαντήσεως με κατατόπισε με... ερώτημα: «Να σου πω, μου κάνει,... αν μειωθούν τα χειρουργεία κατά 2.000 τον χρόνο, περιοριστούν τα ιατροφαρμακευτικά υλικά και αν... πεθάνουν(!) και καμιά εκατοστή ασθενείς, τι θα έχουμε, δεν θα έχουμε πλεόνασμα;»...
ΚΑΙ βέβαια «καταβλήθηκε επίπονη προσπάθεια από τις διοικήσεις των νοσοκομείων, τις οικονομικές τους υπηρεσίες και τα λογιστήριά τους». Και βέβαια «η στενή συνεργασία των Υπουργείων Υγείας και Οικονομικών δημιούργησε τις ώριμες συνθήκες, ώστε το 2014 να είναι η πρώτη χρονιά πραγματικού πλεονάσματος των Νοσοκομείων μας».
ΑΥΤΗ είναι η επίσημη πλευρά και η θέση που περήφανα ευαγγελίζεται η ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Μια ηγεσία που «στρίμωξε» τις διοικήσεις των νοσοκομείων να επιδείξουν έργο με περικοπές δαπανών στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να εξυγιανθούν τα λογιστήρια και να αρρωστήσουν οι κλινικές! Εν κατακλείδι, εγώ για την ώρα πραγματικό πλεόνασμα θεωρώ ότι έχουμε δημιουργήσει. Μόνο που αυτό αφορά σε άλλα νούμερα. Που έχουν να κάνουν με τα 3 εκατομμύρια ανέργων! Αυτό είναι το πραγματικό και οδυνηρό πλεόνασμα...
