Tου Μπάμπη Παπασπύρου*
Πολύς ντόρος έχει γίνει τελευταία με την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην εκκαθάριση των αμυντικών βιομηχανιών της χώρας μας (ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΕΑΒ κ.λπ.) με στόχο δήθεν την περικοπή δαπανών στον ευρύτερο τομέα της άμυνας.
Αυτό που πρέπει να πει ξεκάθαρα η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό είναι η σαφής της πρόθεση. Δηλαδή αν έχει πράγματι πρόθεση να στηρίζει το έργο των Ενόπλων Δυνάμεων. Γιατί αν θέλει να το πετύχει αυτό, κλείνοντας ταυτόχρονα εγχώριες βιομηχανίες, θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να αναθέσει έργα προμηθειών και υπηρεσιών σε φορείς ιδιωτικούς, όπου σε αρκετές περιπτώσεις, λόγω απαξίωσης των ανωτέρω βιομηχανιών, αυτό συνεπάγεται υποχρεωτικά την ανάληψη πολλών τέτοιων έργων από εταιρείες του εξωτερικού. Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε εκροή χρημάτων του Έλληνα φορολογούμενου στο εξωτερικό. Από την άλλη, αν η κυβέρνηση δε θέλει να στηρίξει το έργο των Ενόπλων Δυνάμεων, θα πρέπει να το πει ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό, ότι δηλαδή θέλει να μειώσει το αξιόμαχό τους, γι’ αυτό και προβαίνει σε αυτά τα μέτρα. Εδώ αξίζει να δούμε το νομικό πλαίσιο γύρω από το θέμα της αμυντικής βιομηχανίας.
Στον Νόμο 3978/2011 «Δημόσιες Συμβάσεις Έργων, Υπηρεσιών και Προμηθειών στους τομείς της Άμυνας και της Ασφάλειας − Εναρμόνιση με την Οδηγία 2009/81/ΕΚ − Ρύθμιση θεμάτων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας» αναφέρεται στο Άρθρο 3 (Εθνική Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική) ότι:
«1. Για την προστασία των ουσιωδών συμφερόντων ασφάλειας της χώρας και ιδίως για την ασφάλεια εφοδιασμού και την επιχειρησιακή αυτονομία των ΕΔ, καθώς και για την κάλυψη αναγκών που υπάρχουν σε περιόδους κρίσης, επιστράτευσης ή πολέμου, το ΥΕΘΑ λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για την εγκαθίδρυση και διατήρηση μίας εγχώριας τεχνολογικής - βιομηχανικής βάσης, συμπεριλαμβανομένων μέτρων που αφορούν σε έρευνα και ανάπτυξη, σε συγκεκριμένους, στρατηγικούς τομείς άμυνας και ασφάλειας. Η βάση αυτή διασφαλίζει την ταχεία και απρόσκοπτη λειτουργία της αλυσίδας εφοδιασμού των ΕΔ σε υλικά, αναλώσιμα, εξαρτήματα, υπηρεσίες άμεσης συντήρησης και τεχνικής υποστήριξης και την εκτέλεση των αναγκαίων έργων σε όλες τις περιπτώσεις, εγκαίρως και υπό κάθε περίσταση.
2. Οι γενικές αρχές και κατευθύνσεις, καθώς και τα κατάλληλα μέτρα για την επίτευξη των στόχων της παραγράφου 1, καθορίζονται και εξειδικεύονται στο πλαίσιο της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και της Εθνικής Στρατιωτικής Στρατηγικής, από την Εθνική Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική, η οποία εγκρίνεται από το ΚΥΣΕΑ, μετά από εισήγηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας και γνώμη της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του άρθρου 2.»
Η φράση: «... το ΥΕΘΑ λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για την εγκαθίδρυση και διατήρηση μίας εγχώριας τεχνολογικής - βιομηχανικής βάσης...» αποδεικνύει ότι οποιοδήποτε μέτρο της κυβέρνησης για απαξίωση (και όχι διατήρηση) της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, είναι ξεκάθαρα παράνομο. Εδώ εννοείται πως συμπεριλαμβάνονται και οι αμυντικές βιομηχανίες καθαρά ιδιωτικού χαρακτήρα, οι οποίες έχουν πληγεί από τα μέτρα λιτότητας που έχουν λάβει οι τελευταίες κυβερνήσεις. Ο συγκεκριμένος νόμος βέβαια τέθηκε σε ισχύ την 16-6-2011, αλλά τα μέτρα λιτότητας συνεχίστηκαν και έπειτα από την ψήφισή του.
Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός ότι ο Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος επικύρωσε το συγκεκριμένο νόμο μία μέρα πριν παραδώσει τη διαχείριση του ΥΕΘΑ στον Π. Μπεγλίτη, αυτή τη στιγμή, ως Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και έχοντας δηλώσει τυφλή υποταγή στα προστάγματα των δανειστών, επικροτεί την απαξίωση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, καταπατώντας το νομικό πλαίσιο που ο ίδιος θέσπισε σχετικά με το θέμα!
Παράλληλα, αξιόλογο είναι το γεγονός ότι, καθόσον ο συγκεκριμένος νόμος αποτελεί ταυτόχρονα εναρμόνιση του νομικού πλαισίου της χώρας μας με ευρωπαϊκή οδηγία, επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά αυτό που διακηρύττουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, ότι δηλαδή οι δανειστές είναι αυτοί που επιβάλουν την καταπάτηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Πρέπει λοιπόν στη χώρα μας η κοινή γνώμη, ο ελληνικός λαός γενικότερα, να στηρίξει εκείνες τις φωνές που θα απαιτήσουν αδιαπραγμάτευτα από τους Ευρωπαίους, αν αυτοί θέλουν να λέγονται εταίροι μας, να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, ώστε η χώρα να συνεχίσει να παράγει από μόνη της, να είναι αυτάρκης σε όσο περισσότερους τομείς μπορεί να το πετύχει αυτό και να εγκαταλείψουν αυτήν την επιβολή της απαξίωσης της εγχώριας παραγωγής, που πέρα από τη μείωση της οικονομικής της ανεξαρτησίας οδηγεί και σε περαιτέρω μείωση του ΑΕΠ (και επομένως αύξηση του ποσοστού του χρέους ως προς αυτό).
* Ο Μπάμπης Παπασπύρου είναι Γραμματέας Τεκμηρίωσης και Πολιτευτής ΑΝ.ΕΛΛ Ν. Λάρισας
