* Της Μελπομένης Πήτα, εκπαιδευτικού ΠΕ14.02 σε διαθεσιμότητα
Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία μικρή, ήταν «η Πολυάννα και το παιγνίδι της χαράς». Ξέρετε, αυτό το κοριτσάκι που ό,τι και αν του συνέβαινε προσπαθούσε να το βλέπει θετικά. Ας παίξουμε λοιπόν κι εμείς συν-απολυμένε μου συνάδελφε εκπαιδευτικέ το παιχνίδι αυτό κι ας δούμε την κατάσταση θετικά:
Δεν είμαστε πλέον δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτό συνεπάγεται πολλά καλά: πρώτον δεν εισπράττουμε αρνητισμό για ό,τι κακό συμβαίνει στην Ελλάδα (πήραμε τη δόση ντε, μέχρι την επόμενη φυσικά), για την υποτιθέμενη τεμπελιά, αμορφωσιά μας (δείτε τη λίστα με τα ονόματα μας, ένα σωρό απόφοιτοι ΤΕΙ, ΑΕΙ, μεταπτυχιακά, δεύτερα πτυχία). Επιπλέον, δεν κινδυνεύουμε πια από δανεικά, «ρίξιμο» και τα συναφή.
Μέχρι τώρα, ως δημόσιοι υπάλληλοι δεν θεωρούμαστε πλούσιοι από όλους; (ας μας θέριζε η εφορία, ας μας είχαν πετσοκόψει τους μισθούς κι ας μην μπορούσαμε να συμμετέχουμε σε προνοιακά προγράμματα: ΕΣΠΑ, φτηνές διακοπές κ.λπ. λόγω θέσης και φανερών εισοδημάτων): «Τι έκπτωση, ένα σωρό λεφτά παίρνετε». Ακόμη χειρότερα «αγόρασε εσύ σπίτι, είσαι Δ.Υ., μπορείς». Τώρα, έφυγαν τα λεφτά στα δάνεια και έμεινε η απόλυση στο χέρι, αλλά τουλάχιστον δεν θα μας ξαναπεί κανείς τέτοιες χαζομάρες.
Επιπλέον, η απόλυση όσων διορίστηκαν με τα προσόντα τους, χωρίς παρακαλετό, με διαφανείς διαδικασίες και δίδασκαν με πλήρες ωράριο σε υπερπλήρη τμήματα προσφέρει τη χαρά της δικαίωσης σε πολλούς: στον άεργο ή στον «κοπανατζή» (το ίδιο κάνει, απλά ο δεύτερος πληρώνεται), στον διορισμένο από το παράθυρο, σε όσους πιστεύουν ότι η απόκτηση γνώσεων και η επιμόρφωση είναι χαμένος κόπος και χρήμα, στον αναμένοντα το ρουσφέτι, που σκέφτεται «ήρθε η σειρά μου επιτέλους». Είναι ωραίο να δίνεις χαρά σε τόσους!
Επίσης τα πρόσφατα γεγονότα έδωσαν λύση σε πολλά προβλήματα: Σου περίσσευαν χρήματα γονιέ; Βρήκες τι θα τα κάνεις: ιδιωτική σχολή για το παιδί. Δεν θα έκανες πολλές διακοπές φέτος λόγω κρίσης εκπαιδευτικέ; Να ένας ωραίος τρόπος να γεμίσεις το καλοκαίρι σου: σε απολύουν, σε βάζουν να τρέχεις για δικαιολογητικά που αποδεικνύονται άχρηστα, σε έχουν stand-by, αφού προηγουμένως σε ζάλισαν όλο τον Ιούνιο με επιτάξεις, υπεραριθμίες κ.λπ. Σούπερ!
Τέλος, σε προσωπικό επίπεδο είμαι χαρούμενη, γιατί στα 39 μου, έμαθα τα εξής: α) ότι η αξιοσύνη και η παραμονή μου στο Δημόσιο κρίνονται όχι από τις σπουδές, τον τρόπο διορισμού ή το διδακτικό μου έργο, αλλά από αμφίβολης ποιότητας και σκοπιμότητας κοινωνικά κριτήρια β) ότι δεν πρέπει να στενοχωριέμαι, αφού είτε μπορώ να ασχοληθώ με το ελεύθερο επάγγελμα (ευχαριστώ για τη συμβουλή κ. υπουργέ) είτε με το «πακέτο προσόντων» που διαθέτω κάπου στο Δημόσιο θα βολευτώ (το άκουσα από διάφορους).
Μα αν ήθελα να «βολευτώ» κύριοι μου θα έγλειφα παιδιόθεν, δεν θα ακολουθούσα τη δύσκολη οδό. Και επίσης, πόσο χαρούμενη θα μπορώ να είμαι όταν θα έχει χαθεί για πάντα κάτι που αγάπησα (οι τομείς της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης) και θα έχουν μείνει στο δρόμο άξιοι συνάδελφοι;
Συνειδητοποίησα επίσης την αντικειμενικότητα ορισμένων δημοφιλών ΜΜΕ, που φρόντιζαν δίπλα στα ονόματά μας - γίναμε διάσημοι επιτέλους - να αναφέρουν πάντα μια είδηση σχετικά με κατάργηση πελατειακών σχέσεων, έλεγχο για πλαστά πτυχία, απόλυση επιόρκων και φυσικά, την επερχόμενη αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του...
Επίσης έμαθα καλύτερα τους φίλους μου. Όταν η φωτιά λοιπόν φίλοι μου (όχι όλοι φυσικά) σε φτάσει, είναι μόνο πρόσκαιρα ηρεμιστικό να χώνεις το κεφάλι στο χώμα. Φωτιά δεν είναι μόνο οι απολύσεις, είναι η εκχώρηση δημόσιων αγαθών σε ιδιώτες, είναι η κυβερνητική έλλειψη σχεδιασμού (οριζόντια μέτρα και έλλειψη εναλλακτικών) αλλά και δεοντολογίας (θυμηθείτε: ανακοίνωση ονομάτων πριν καν ψηφιστεί ο νόμος).
Πού είστε να αντιδράσετε έμπρακτα για όλα τα παραπάνω, αλλά και να στηρίξετε τον δικό σας άνθρωπο, που –υποτίθεται -ξέρετε την αξία του; Μήπως η διατήρηση της συνταξούλας, η «εργασιακή ασφάλεια» - αν είναι δυνατό κάτι τέτοιο στις μέρες μας- ή η καλοκαιρινή ραστώνη είναι τελικά πιο σημαντικά; Ευχαριστώ, κατάλαβα! Τελικά η εμπειρία της διαθεσιμότητας - απόλυσης ήταν πολύ διδακτική…
Tο παιχνίδι έπιασε, τα πράγματα δεν είναι τραγικά. Πέραν της πλάκας, είναι πολύ τραγικά και για αυτό σας χρειαζόμαστε όλους δίπλα μας, να ανατρέψουμε την κατάσταση που θέλουν να μας επιβάλλουν: εσάς συνάδελφοι, τους μαθητές, τους γονείς, την κοινωνία ολόκληρη. Ας μην παραχωρήσουμε αμαχητί τη δωρεάν επαγγελματική εκπαίδευση, τα δημόσια αγαθά, τα κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών-εργαζομένων και μαθητών-. Υπάρχουν τρωτά, ναι, που μπορούν ωστόσο να διορθωθούν εν τη λειτουργία…Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν διακυβεύεται η θεσούλα του εκπαιδευτικού, αλλά πολύ περισσότερα.
(*) Η κ. Μελπομένη Πήτα, είναι σε διαθεσιμότητα εκπαιδευτικός ΠΕ14.02 (οδοντίατρος) της 2ης ΕΠΑΣ Λάρισας, διορισμένη μέσω ΑΣΕΠ, με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών και μητέρα τριών παιδιών
