Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης συνεχίζεται με βάση στις εντολές της τρόικας καθώς και ολοένα και περισσότερο ακούγονται φήμες για νέα μέτρα από το προσεχές φθινόπωρο. Με πολλές αλλά όχι ξεκάθαρες κρίσεις των Ευρωπαίων εταίρων για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, με ανακοινώσεις περί νέας οικονομικής βοήθειας από το 2014 και μετά, με εκκλήσεις για υπομονή και υποδοχή της υποτιθέμενης ανάπτυξης, η χώρα εξακολουθεί να ακροβατεί στο τεντωμένο σχοινί της ύφεσης που συνεχίζεται ακάθεκτη για τέταρτο χρόνο, παρά τις όποιες αισιόδοξες κυβερνητικές προβλέψεις για τη συνέχεια. Πριν από ένα περίπου χρόνο ο πρωθυπουργός δήλωνε περιχαρής ανακοινώνοντας τη νέα τρικομματική κυβέρνηση ότι μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα από τη στιγμή που έκλεισαν οι κάλπες, σχηματίστηκε τρικομματική κυβέρνηση μακράς πνοής, για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία και συμφωνήθηκε η προγραμματική σύγκλιση των τριών κομμάτων με ορίζοντα τετραετίας. Με την προγραμματική σύγκλιση, έλεγε τότε ο κ. Σαμαράς, μπήκαν σε κοινό πρόγραμμα πράγματα πιο θαρραλέα, απ’ όσα τόλμησε ποτέ να διακηρύξει μονοκομματική κυβέρνηση με ισχυρή εντολή, τις τελευταίες δεκαετίες στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων, των μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών στην Οικονομία, και στον τομέα των μεταρρυθμίσεων του πολιτικού συστήματος. Τι έγινε ένα χρόνο μετά; Πολλά και συνταρακτικά. Μεταξύ αυτών και η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ που ένα χρόνο μετά δηλώνει για την οικονομική πολιτική ότι η εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών δείχνει την ανάγκη ουσιαστικής αλλαγής της, ότι η κυβέρνηση οφείλει να προσέλθει σθεναρά και με σχέδιο στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και την τρόικα, ότι κύριοι άξονες της διαπραγμάτευσης πρέπει να είναι η μη αποδοχή νέων μέτρων λιτότητας, η ενίσχυση της αγοράς, η δέσμευση ότι θα οριστικοποιηθεί εντός του 2013 η ελάφρυνση του χρέους, και η συμφωνία ότι θα υπάρξει άμεσα ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα για τη χώρα σημαντικού μεγέθους, με κύριο στόχο την ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας τομέων της οικονομίας που η χώρα διαθέτει ή μπορεί να αποκτήσει συγκριτικό πλεονέκτημα και τη δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας. Με λίγα λόγια ότι η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να αθετήσει για μια ακόμη φορά όλα όσα είχαν συμφωνηθεί επί τρικομματικής. Και όμως. Η δικομματική πλέον κυβέρνηση προσανατολίζεται σταθερά σε νέα δάνεια, αγνοώντας τις αντοχές του ελληνικού λαού και προκαλώντας ευθέως τα συνδικάτα για νέες απεργίες από το φθινόπωρο. Η ύφεση δεν αναμένεται να ξεπεραστεί παρά τις όποιες προσπάθειες. Αξιοσημείωτες σε αυτό είναι και οι δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ, Δημήτρη Δασκαλόπουλου, που πριν από λίγες ημέρες με την έλευση στην Ελλάδα του Σόιμπλε, δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα φράζουν την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Μεταξύ αυτών, ο μοναδικός διαθέσιμος μοχλός ανάπτυξης, ο ιδιωτικός τομέας, που εξακολουθεί να υποφέρει από την έλλειψη ρευστότητας, από το βάρος της γραφειοκρατίας και την αναχρονιστική κρατική παρεμβατικότητα. «Όσο οι συνθήκες αυτές δεν ανατρέπονται», είπε, «η ελληνική οικονομία είναι καταδικασμένη στην ύφεση —όσες «ενέσεις» και αν της χορηγηθούν». Όπως βλέπουμε λοιπόν οι ενστάσεις και τα παράπονα για την κυβέρνηση είναι πολλά και εκφράζονται από όλες τις πλευρές. Ο πρωθυπουργός όμως δεν λέει να αλλάξει ρότα, διαβεβαιώνοντας παράλληλα τους πολίτες πως προς το παρόν δεν θα χρειαστούν περαιτέρω μέτρα. Αυτό όμως θα το δούμε στη συνέχεια. Θα φανεί από τον Σεπτέμβριο και μετά αν πραγματικά θα ζητηθούν και νέες θυσίες, αν νέες εντολές της τρόικας θα αξιώνουν νέες διαρθρωτικές αλλαγές. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι τελευταίοι μήνες του 2013 θα είναι αρκούντως ενδιαφέροντες, καθώς θα ξεκαθαριστεί αν και κατά πόσο η κυβέρνηση θα μπορέσει να επιβάλλει την πολιτική της, με την παράλληλη προσφορά κάποιων δώρων-άδωρων όπως έγινε με τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση και τις υποσχέσεις για περαιτέρω φοροελαφρύνσεις. Όλα αυτά βέβαια με δεδομένο ότι δεν θα υπάρξουν και νέες συστάσεις από τους ευρωπαίους εταίρους μέσω τρόικας. Κοντός ψαλμός αλληλούια λοιπόν και το φθινόπωρο είναι κοντά. Ο πρωθυπουργός αισιοδοξεί, συνεχίζοντας τα ταξίδια και τις διαπραγματεύσεις. Οι δε πολίτες αγωνιούν αναζητώντας διεξόδους λίγο πριν από έναν ακόμη μαρτυρικό χειμώνα λόγω των παρατεταμένων στερήσεων.
