Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΑΣ παραβλέψουμε το γεγονός που μας εκθέτει: το ότι δηλαδή, μέχρι που βρίσκαμε εύκολα δανεικά από τις αγορές, «δεν μας καίγονταν καρφί» για την επιστροφή του κατοχικού δανείου από τους Γερμανούς... Κι ας έρθουμε στο σήμερα: το ότι δεν το ζητήσαμε τόσα χρόνια, δεν σημαίνει ούτε ότι το ξεχάσαμε, ούτε ότι τους το χαρίσαμε... Συνεπώς, το δικαιούμαστε... Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι, αφού το δικαιούμαστε, οι Γερμανοί παθαίνουν κρίση ευαισθησίας και μας δίνουν τα χρήματα του κατοχικού δανείου στο ακέραιο, εφάπαξ και σε ευρώ!...
ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ!... Η ελληνική οικονομία αφήνει στην άκρη την αβεβαιότητα... Πατώντας πλέον σε στέρεα (και όχι πήλινα) πόδια, αρχίζει να ξαναστήνει αυτό που ως τώρα ονόμαζε κοινωνικό κράτος... Τα νοσοκομεία προμηθεύονται επιτέλους γάζες και χανσαπλάστ (τώρα, πιστέψτε με, δεν έχουν!), οι λεγόμενες κοινωνικές δομές αρχίζουν την επαναδραστηριοποίησή τους και η λέξη «απολύσεις» που μέχρι σήμερα τρομάζει τον δημόσιο τομέα, μπαίνει και πάλι στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας»... Η κινητικότητα που επέβαλε η μισητή τρόικα, δεν ισχύει πλέον: δημοτικοί αστυνομικοί και σχολικοί φύλακες παραμένουν στις υπηρεσίες τους ακόμη κι αν δεν έχουν μεταπτυχιακές σπουδές και διδακτορικό τίτλο... Οι χαμηλοσυνταξιούχοι ζητούν (και λογικό είναι) να πάρουν πίσω ό,τι τους αφήρεσε η αφαίμαξη της προηγούμενης περιόδου και οι γιατροί του δημοσίου που αμείβονται με το μισό του ποσού της σύνταξης του συνταξιούχου του ΟΤΕ, του ΟΣΕ και της ΔΕΗ αποκαθίστανται μισθολογικά για να αρθεί η αδικία... Αναλόγως, αποκαθίστανται οι απόστρατοι, οι εν ενεργεία αξιωματικοί, οι αστυνομικοί που υπέστησαν τη μεγαλύτερη μείωση και αν περισσέψουν λεφτά, οι δάσκαλοι κι οι καθηγητές, οι οποίοι επιπλέον απαλλάσσονται από τον εφιάλτη των δύο ωρών επιπλέον εργασίας την εβδομάδα...
Η ΗΡΕΜΙΑ αποκαθίσταται στη χώρα... Ο λαός πίνει πλέον νηφάλιος τον καφέ του στις καφετέριες, χωρίς να τον ενοχλεί η ντουντούκα των διαδηλωτών που αντιδρώντας στο μνημόνιο, ξεσηκώνει τον κόσμο... Το φως στην άκρη του τούνελ δίνει προοπτική στη χώρα και ο «στενός κορσές» των δανειστών μάς απαλλάσσει από την παράλογη φορολογία, τον έλεγχο των οικονομικών των Δήμων, την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, την εκποίηση δημόσιας περιουσίας, τις ιδιωτικοποιήσεις... Η άνεση που έχουμε πλέον, ώστε να δρομολογήσουμε το μέλλον μας όπως μόνον οι Έλληνες θέλουμε, είναι προφανής! «Αγανακτισμένοι» δεν υπάρχουν, η εθνική αυτοπεποίθηση ρέει στα μπατζάκια μας... Οι «χρυσαυγίτες» με τους «συριζαίους» μιλούν με το «σεις» και με το «σας» στη Βουλή και διοργανώνουν κοινές εκδηλώσεις για το τέλος του εμφυλίου, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν τη σκληρή αντιπαράθεση που διέκοψαν το 2012 για να συγκυβερνήσουν κι οι οικονομικώς αποκατασταθέντες (δημ. υπάλληλοι, συνταξιούχοι, απόστρατοι, γιατροί, στρατιωτικοί κ.λπ.) ξαναπιάνουν τα σημαιάκια της μιας ή του άλλου στα χέρια και ξαναγεμίζουν τις πλατείες για να διορίσουν και τα παιδιά τους στο δημόσιο, τώρα που είναι και πάλι οικονομικά ανθηρό...
ΔΕΝ πρόκειται να συνεχίσω την παρωδία... Γιατί, στο τέλος μπορώ να μας δω να διεκδικούμε και πάλι τους Ολυμπιακούς Αγώνες!... Σε φθηνότερη μεν έκδοση, ώστε και τα «λαμόγια» να μη βγάλουν πολλά αυτή τη φορά και να «μπούμε στο μάτι των ξένων», που, έτσι και αλλιώς, θα μας μισούν που τους πήραμε τα κατοχικά δάνεια μετά από δυο «κουρέματα» του χρέους και δυο πακέτα στήριξης!...
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ όμως: θα έρθει η ανάπτυξη, όταν κάνουμε «βουτιές» στην ιστορία για να βρούμε ποιος μας χρωστάει, και τι, ώστε να μην αλλάξουμε; Θα έρθει η ευημερία, όταν ψάχνουμε για παλιές οφειλές, διαθήκες και πετρέλαια, ώστε να μην μπούμε στον κόπο να αλλάξουμε ρότα; Ιδίως, όταν όλοι μας πλέον πιστεύουμε ότι η ρότα που ακολουθούσαμε (με το πελατειακό σύστημα, τους αλόγιστους διορισμούς, τις ασυγκράτητες δαπάνες, τη διαφθορά, τη συντεχνιακή λογική του «αμύνεσθαι περί πάρτης») ήταν εντελώς λάθος;
ΟΧΙ, δεν θάρθουν καλύτερες μέρες αν μας στείλουν τα χρήματα του κατοχικού δανείου οι Γερμανοί... Άλλωστε, είμαι σίγουρος ότι, αν μας τα είχαν επιστρέψει στην ώρα τους (το 1960, το 1970, το 1980...) θα τα είχαμε ήδη «φάει»!... Όπως «φάγαμε» τις επιδοτήσεις για τον εκσυγχρονισμό της γεωργίας, τις επιδοτήσεις για τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων... Όπως «φάγαμε» τα πακέτα Ντελόρ, και Πρόντι, όπως συνεχίζουμε να «τρώμε» ακόμη και σήμερα τα δανεικά, μη προωθώντας τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις...
ΔΕΝ ΛΕΩ: αδίστακτοι οι Γερμανοί που τώρα που μας βρίσκουν στην ανάγκη, προσπαθούν διά της βίας να μας κάνουν σαν κι αυτούς... Αλλά, υπάρχει κι η άλλη πλευρά: τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας τις ξέραμε πριν έρθουν οι δανειστές «να μας βάλουν τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι»... Αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτές τις παθογένειες, όσα κατοχικά δάνεια κι αν ανακαλύψουμε στο βάθος της ιστορίας, όσα λαχεία κι αν κερδίσουμε, όσο πετρέλαιο κι αν βρούμε, δεν θα ’χουμε καμιά τύχη... Θυμίζω ότι οι Νορβηγοί, τα κέρδη από το πετρέλαιο τους δεν τα καταναλώνουν... Με συνταγματική πρόβλεψη, κρατούν μόνο ένα 5% για τις ανάγκες του ετήσιου προϋπολογισμού τους και τα υπόλοιπα τα επενδύουν, ώστε οι επόμενες γενιές να μη νιώθουν ότι οι πρόγονοί τους έκαναν «πάρτυ» με χρήματα που μπορούν να διασφαλίσουν καλή ζωή και στις επόμενες γενιές... Αναρωτήθηκε ποτέ ο Έλληνας συνταξιούχος των 2.000 ευρώ που διαμαρτύρεται γιατί του έκοψαν πέντε κατοστάρικα, τι σύνταξη θα πάρει ο γιος ή ο εγγονός του;
