Του Γεωργίου Ντόβα
Στην Ιστορία των χωρών συμβαίνουν γεγονότα τα οποία καθορίζουν τις μελλοντικές εξελίξεις, θετικά ή αρνητικά, για πολλές δεκαετίες, και σωστά χαρακτηρίζονται ιστορικοί σταθμοί. Την τελευταία 50ετία σημαντικοί σταθμοί για τη χώρα μας αποτελούν τα γεγονότα των ετών 1974 με την αποκατάσταση της δημοκρατίας «αναλώσει» της Κυπριακής ακεραιότητας, 1981 με την πλήρη ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ (ΕΕ) «αναλώσει» μερικώς της εθνικής μας κυριαρχίας, 2001 με την ένταξη στην ΟΝΕ «αναλώσει» του εθνικού νομίσματος της δραχμής, και του 2010 με την προσφυγή στο ΔΝΤ «αναλώσει» ολικώς της εθνικής μας κυριαρχίας και οικονομίας. Εκ του αποτελέσματος οι σταθμοί αυτοί αποδείχθηκαν ολέθριοι για τη χώρα λόγω έλλειψης στοιχειώδους σχεδιασμού και προγραμματισμού.
Το 1974 μετά τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου, που αυτές τις μέρες επανέρχονται δριμύτερα στη μνήμη όλων ημών των παλαιοτέρων, οι πολιτικοί ηγέτες που κλήθηκαν να κυβερνήσουν τη χώρα αντί να αναλύσουν με ειλικρίνεια και σε βάθος τα αίτια επιβολής της δικτατορίας και του τραγικού τέλους της, επιδόθηκαν μετά μανίας στην εκμετάλλευσή της για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Η ΝΔ του Κ. Καραμανλή δεν εγκατέλειψε τίποτε από το αμαρτωλό παρελθόν της ΕΡΕ παρά μόνο το όνομα. Η οργάνωση και λειτουργία του νέου κόμματος ίδια. Πλήρης επικράτηση στον κομματικό μηχανισμό της παραδοσιακής προνομιούχου τάξεως των «νοικοκυραίων» και απαξίωση της λαϊκής δεξιάς και γενικότερα του λαού. Παντελής έλλειψη αξιοκρατικού και ιδεολογικού υπόβαθρου στην οργάνωση και λειτουργία του κόμματος. Κυριάρχησαν η διαπλοκή και οι μεθοδεύσεις εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων, όπως οι διορισμοί των δικών μας παιδιών, τα πάσης φύσεως ρουσφέτια και βολέματα. Στην οικονομία δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός με σαφή κατεύθυνση. Η κακοδιαχείρισή της έδωσε τη χαριστική βολή.
Το ΠΑΣΟΚ σαν νέο κόμμα με δημοκρατική οργάνωση, αξιόλογα νέα στελέχη και με ιδεολογικό υπόβαθρο τη σοσιαλδημοκρατία έδινε μια κάποια ελπίδα για ένα νέο ξεκίνημα. Στη συνέχεια συνέβαλε με τη δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την ανευθυνότητα και τη διαφθορά - χάριν της εξουσίας- στη χρεοκοπία της χώρας και τον ευτελισμό της ιδεολογίας του. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α επιχειρεί να καταλάβει τη σοσιαλιστική ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ ανεπιτυχώς λόγω των αντιθέσεων των συνιστωσών του και απουσίας προγράμματος ικανού να πείσει τον λαό για την αποτελεσματικότητά του. Αν και όταν το καταφέρει δεν θα υπάρχουν περιθώρια εφαρμογής σοσιαλιστικών μέτρων αφού όλα θα έχουν ρυθμιστεί σύμφωνα με τις εντολές της Τρόικας και του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή διάλυση του κοινωνικού κράτους, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ άλα πρώην Σοβιετίας, καταρράκωση των αμοιβών εργασίας κ.ά.
Το 1981 ο Κ. Καραμανλής ενέταξε την Ελλάδα ως πλήρες μέλος της ΕΟΚ (ΕΕ) παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις των άλλων ευρωπαϊκών χωρών με πρώτη τη Γερμανία. Με μια σιβυλλική δήλωση «θα τους ρίξω στη θάλασσα με τη βεβαιότητα ότι, για να μην πνιγούν θα μάθουν να κολυμπούν» εξέφραζε την αγωνία του για την οικονομική σκοπιμότητα της ένταξης. Η επιλογή του ήταν προσωπική και καθαρά πολιτική επειδή θεωρούσε δεδομένη την αποτελεσματική στήριξη των Ευρωπαίων στα εθνικά μας δίκαια στην Κύπρο και το Αιγαίο! Τη θέση του αυτή ενίσχυε η άλλη ιστορική του δήλωση: «Ανήκομεν εις τη Δύση». Τώρα που πραγματικά πνιγόμαστε και ανήκομεν δανείων υποτελείς στη Δύση, πού είναι για να μας σώσει; Τους λαούς δεν τους σώζουν οι σωτήρες αλλά οι ικανοί ηγέτες που προγραμματίζουν το μέλλον, προσδιορίζουν τον ρόλο τους και εργάζονται με συνέπεια, πλήρη γνώση και αφοσίωση στο πατριωτικό καθήκον χωρίς ιδιοτελείς σκοπούς.
Το 2001 ο Κ. Σημίτης ενέταξε την Ελλάδα στην ΟΝΕ χωρίς να πληροί κανένα κριτήριο. Με μεθοδεύσεις που προηγήθηκαν, όπως η «ληστεία» του Χρηματιστηρίου των ετών 1999-2000, η εξαγορά του χρέους από την Γκόλντμαν Σακς έναντι ακριβού τιμήματος, βελτιώθηκαν οι δείκτες του πληθωρισμού, του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους με αποτέλεσμα να δεχτούν τη χώρα μας εντελώς απροετοίμαστη στο ενιαίο νόμισμα (ευρώ) με τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα. Ας ευχηθούμε να είναι μόνο αυτά και όχι χειρότερα.
Τον Απρίλιο του 2010 ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με μια δήλωσή του από το Καστελόριζο ενέταξε τη χώρα στο ΔΝΤ χωρίς να προηγηθεί καμιά σοβαρή και υπεύθυνη μελέτη των αιτίων της χρεοκοπίας για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων γρήγορης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης της κατάστασης με τη συμβολή όλων των πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων. Η ΝΔ και ο Α. Σαμαράς αντέδρασαν με σφοδρότητα και ζητούσαν επιτακτικά την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου και εκλογές. Τελικά όταν έγινε κυβέρνηση η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ ανέκρουσαν πρύμναν και εφαρμόζουν πιστά τις εντολές της Τρόικας (ΔΝΤ-Κομισιόν- ΕΚΤ).
Ας ευχηθούμε ο επόμενος ιστορικός σταθμός να μην είναι η πλήρης χρεοκοπία με έξοδο από την ΟΝΕ και επιστροφή στη δραχμή. Επειδή δεν αποκλείεται αυτό το ενδεχόμενο, καλόν θα ήταν να προετοιμαστούμε κατάλληλα και να μην φανούμε για πολλοστή φορά σαν τις μωρές παρθένες. Η Τράπεζα Ελλάδος, η Κυβέρνηση και η Αξιωματική Αντιπολίτευση θα πρέπει να έχουν καταρτίσει ένα σχέδιο «Β» για την αντιμετώπιση τυχόν εξόδου από το ευρώ για οποιονδήποτε λόγο. Το όνομα του νομίσματος μιας οικονομίας δεν έχει σημασία. Το νόμισμα εκφράζει την αξία των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών και όταν αυτά έχουν ισχυρές βάσεις τότε και το νόμισμα καθίσταται ισχυρό. Με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να γίνει εργαλείο για την έξοδο από την χρόνια και ολέθρια υπανάπτυξη και απαρχή της πολυπόθητης ανάπτυξης που χρόνια ακούμε αλλά δεν τη βλέπουμε.
