Από τον Ντίνο Αυγουστή
Αφορμή για το παρόν σημείωμα απετέλεσε ηλεκτρονικό μήνυμα αναγνώστη, ο οποίος ενοχλήθηκε από τον χαρακτηρισμό που έδωσα στο «Σχέδιο Ανάν» στο τελευταίο μου κείμενο. Μου γράφει: «Εκεί μέσα αναφέρεσαι και στο ''καταραμένο'' σχέδιο Ανάν. Έχω πολλά να πω για να υποστηρίξω, το εν λόγω σχέδιο. Ρωτώ όμως εσένα και όλους τους απορριπτικούς, να μου πείτε, μετά το ΟΧΙ, τι; Και είμαι μαζί σας. Ήταν βλάκας ο Ντενκτάς, που λύσσαξε και το απέρριπτε; Ο Ντενκτάς καθόταν και έκλεγε λέγοντας, μόλις φύγει ο Αττίλας, τότε οι γκιαούρηδες θα μας σφάξουν όλους, όπως ακριβώς έκαναν και στην Κρήτη...».
Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσω ότι δεν χαρακτήρισα «καταραμένο» το «Σχέδιο Ανάν», αλλά «απαράδεκτο» (το απαράδεκτο για τους Έλληνες Κυπρίους «Σχέδιο Ανάν»). Προφανώς έχουν και οι λέξεις τη σημασία τους. Ωστόσο αυτό πολύ μικρή σημασία έχει διότι υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να σχολιάσουμε. Κι ούτε είναι σωστό να αναφερόμαστε σε «απορριπτικούς» και «νενέκους». Μακριά από εμένα τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί και ακρότητες! Για μένα υπάρχουν μόνο σκεπτόμενοι άνθρωποι που με το χέρι στην καρδιά, οφείλουν, μακριά από οποιουδήποτε είδους ιδιοτέλεια, να λένε την άποψή τους και να την υποστηρίζουν με επιχειρήματα.
Ανήκω σε εκείνους που έχουν άποψη για το «Σχέδιο Ανάν», το οποίο δεν έμαθα από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, αλλά αφιέρωσα αρκετό χρόνο και το μελέτησα. Και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Το «Σχέδιο Ανάν», ήταν αντιδημοκρατικό, ήταν ρατσιστικό, ήταν άδικο!! Το «Σχέδιο Ανάν» δεν επανένωνε αλλά διαιρούσε στο διηνεκές την ιδιαίτερη πατρίδα μας. Το «Σχέδιο Ανάν», ήταν μια κατάφωρη παραβίαση των πολιτικών δικαιωμάτων, στο πλαίσιο της ρατσιστικής πολιτικής των φυλετικών διακρίσεων («άπαρτχαϊντ»), για τα οποία ο Νέλσον Μαντέλα μαρτύρησε στα μπουντρούμια των φυλακών, προκειμένου να ανατρέψει την πολιτική του διαχωρισμού και της διχοτόμησης! Και που με την επιμονή του και το απροσμέτρητο θάρρος του, βγήκε νικητής, απέναντι σε ένα σκληρό και απάνθρωπο κόσμο, που στο τέλος, αδυνατώντας να τον καταβάλει, σε στάση προσοχής, έσκυψε και τον προσκύνησε!
Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια και όποιος την αγνοεί ή αρνείται να τη δει κατάματα, θα υποστεί και τις συνέπειες. Αυτός είναι ο «νόμος» του παγκοσμιοποιημένου ληστρικού συστήματος των αγορών χρήματος. Διότι περί αυτού πρόκειται. Εξ ου και τα όσα συμβαίνουν στην οικονομία μας. Την οποία διέλυσαν κυριολεκτικώς μέσα σε ένα βράδυ! Ποιοι; Αυτοί που ελέγχουν όλη τη βρομιά της οικονομίας, οι μαυραγορίτες, οι εκμεταλλευτές-λήσταρχοι των πρώτων υλών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενέργειας, οι έμποροι ναρκωτικών, οι οικονομικοί αποδομητές, ναι, ναι, όλοι αυτοί οι μαφιόζοι που εγκαλούν την Κυπριακή Δημοκρατία για ξέπλυμα μαύρου χρήματος! Γελούν κι οι πέτρες μαζί τους! Αυτοί που παραμονές του δημοψηφίσματος του 2004, μοίραζαν σαν καραμέλες τα ευρώπουλα! Όλα για το καλό μας φυσικά!
Μας έδωσαν ένα σχέδιο χιλιάδων σελίδων το οποίο οι πολιτικοί μας ηγέτες έπρεπε να αποδεχθούν ή να απορρίψουν μέσα σε ένα βράδυ! Ο Πέτρος Μολυβιάτης, ένας έντιμος, εξαιρετικά έξυπνος και έμπειρος πολιτικός, έμεινε κατάπληκτος από την αναιδή συμπεριφορά τους, να απαιτούν άμεση απάντηση αποδοχής ή απόρριψης, ενός σχεδίου που χρειαζόταν ένα χρόνο για να το μελετήσει, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ίδιος! Αυτή η πατριωτική στάση του είχε φυσικά και το ανάλογο τίμημα: Τον έστειλαν με συνοπτικές διαδικασίες στο σπίτι του και μας έφεραν την Ντορούλα, που ειρήσθω εν παρόδω, ακούεται ότι την προωθούν για μεγάλα πράγματα. Αυτούς που διέλυσαν τα πάντα στην Ελλάδα μας, τους προωθούν σε θέσεις κλειδιά του παγκόσμιου φασιστικού συστήματος που λυμαίνεται τα πάντα! Καταλαβαίνετε!
Και το βυθοτεμάχιο «Αφροδίτη» έγραψε ο Κώστας Μαυρίδης δεν θα ήταν δικό μας αν αποδεχόμαστε το «Σχέδιο Ανάν». Θα ήταν κυρίαρχος χώρος των αγγλικών βάσεων! Και ο μισός εναέριος χώρος της Κύπρου δεν θα ήταν δικός μας λέει ο Χρήστος Ιακώβου. Θα ήταν του «τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους», δηλαδή της Άγκυρας! Και οι Μορφίτες δεν θα πήγαιναν στα σπίτια τους. Θα έπρεπε πρώτα να τακτοποιηθούν οι παράνομοι κάτοικοι της πόλης κι ύστερα να επιστρέψουν οι νόμιμοι. Και την εγγύηση εφαρμογής της λύσης και του αδύναμου κεντρικού κράτους δεν θα την αναλάμβανε η Ε.Ε. ή οι Η.Π.Α, αλλά η Άγκυρα. Και όταν δεν θα τα βρίσκαμε (ως συνήθως) θα έρχονταν οι ξένοι επιδιαιτητές και θα μας επέβαλαν λύση της αρεσκείας τους! Και τις αποζημιώσεις για τις περιουσίες στους πρόσφυγες θα τις πλήρωνε η νόμιμη Κυπριακή Δημοκρατία και όχι οι παράνομοι ιδιοκτήτες τους... Και το ευρωπαϊκό κεκτημένο για το οποίο η Κύπρος πλήρωσε ακριβό τίμημα προκειμένου να καταστεί πλήρες και ισότιμο μέλος της Ε.Ε. θα θυσιαζόταν προκειμένου να δικαιωθεί ο Νταβούτογλου που ονειρεύεται την επαναδημιουργία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και πάει λέγοντας... Μασκαραλίκια και αέρας κοπανιστός ήταν όλα τυλιγμένα με χρυσό περιτύλιγμα!
Μα ο χρόνος εργάζεται σε βάρος! Μετά το «Όχι» τι; Αγώνας με πείσμα και θυσίες αν χρειαστεί για μια ευρωπαϊκή δημοκρατική λύση και για πραγματική επανένωση... και όχι «να σώσουμε ό,τι μπορούμε», που είναι και το νέο σύνθημα του αγώνα μας. Εύκολο δεν είναι, ας μην εθελοτυφλούμε, ωστόσο: ο μόνος χαμένος αγώνας είναι ο αγώνας που δεν δόθηκε ποτέ!
Υ.Γ.: Κι ούτε τα κατοχικά στρατεύματα θα έφευγαν! Θα έμεναν 5.000! Ωστόσο και τούτο μικρή σημασία έχει, αφού άμα η Άγκυρα το αποφασίσει κατεβάζει εν ριπή οφθαλμού κι άλλες πολλές χιλιάδες. Μια δρασκελιά τόπος είναι Κερύνεια - Νότια τουρκικά παράλια.
Ο Δρ. Ντίνος Αυγουστή είναι εκπαιδευτικός στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
