Από τον Γιώργο Δάρτζαλη
Αγαπητέ Απόστολε, «ψηλέ, Δήμαρχε, με το μουστάκι», την εντιμότητα, την αγωνιστική σου καταγωγή και την, επί χρόνια, αφοσίωσή σου στην υπόθεση των αναγκών αυτής της πόλης, ΜΠΡΑΒΟ για την ωραία εκλογική νίκη της «Συμπαράταξης»! Εύγε και στους συμπαραταχθέντες! Μπράβο και σε σας τις συμπαθέστατες κυρίες - όλων των συνδυασμών - καθώς και στους άνδρες που εκλέγεσθε για πρώτη φορά Δημοτικοί Σύμβουλοι! Αλλά και στους μη εκλεγέντες αξίζει έπαινος, για τις καλές τους προθέσεις και τον αγώνα που έδωσαν...
Λοιπόν, από τις κάρτες με τις φωτογραφίες σας και τα τηλέφωνά σας, τα φυλλάδια με τα βιογραφικά σας σημειώματα και τις γραπτές διακηρύξεις σας (που τα κράτησα στο αρχείο μου) διαφαίνεται μια ενθουσιώδης ειλικρινής διάθεσή σας να διορθώσετε «Στραβά κι Ανάποδα» της Λάρισας, να δουλέψετε, όλες και όλοι, για μια πιο ανθρώπινη, πιο όμορφη πόλη!
Καθώς έχετε, έως την 1η Σεπτεμβρίου που θα αναλάβετε τα νέα σας καθήκοντα, ογδόντα μέρες ακόμα μπροστά σας να προετοιμαστείτε, δεχθείτε - παρακαλώ - από έναν ΠΕΖΟ συμπολίτη σας δύο - τρεις σκέψεις-προτάσεις-παρατηρήσεις, που φαντάζομαι ότι πολλοί ακόμη Λαρισαίοι θα έχουν κάνει και που ίσως φανούν χρήσιμες αν τις πάρετε στα σοβαρά και επιμείνετε - χωρίς να απογοητευθείτε - να γίνουν ΠΡΑΞΗ... Απευθύνομαι, πρωτίστως, σε σας που για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ εκλέγεσθε γιατί πιστεύω ότι θέλετε εσείς να κάνετε κάτι που θα μείνει στην πόλη και θα συνδέσει το δικό σας όνομα μ’ αυτό... Πιστεύω ότι ο «ΠΡΩΤΑΡΗΣ» έχει φαντασία, έχει μέσα του μια δύναμη, έχει μια φρεσκάδα, που μπορεί να αλλάξει τη στασιμότητα, τη ρουτίνα, «τα ίδια και τα ίδια», ν’ αποφύγει τον «παραγοντισμό» και το «καβάλημα του καλαμιού» αν του δοθεί κάποια «εξουσία», αν επιμείνει, αν απαγορέψει στον εαυτό του ν’ απογοητευτεί, αν δεν πάψει «να είναι ρεαλιστής: πάει να πει να επιδιώκει το ΑΔΥΝΑΤΟ!». Ας τον χαρακτηρίζουν οι άλλοι «ουτοπιστή» και «ψώνιο». Πάρτε για παράδειγμα το ΑΡΧΑΙΟ μας ΘΕΑΤΡΟ: Παραχωμένο και θαμμένο επί αιώνες (με την άγνοια και αδιαφορία μας περισσότερο παρά με τόνους χώματος), βγαίνει, επιτέλους, ξανά στην επιφάνεια και δίνει με την ακτινοβολία του στην πόλη ετούτη μια άλλη προοπτική, μια άλλη σημασία κι υπόσταση! Κάποιοι «τρελοί», «ουτοπιστές» και «ψώνια», πριν 45 χρόνια έθεσαν το θέμα και το πάλεψαν... Σύμφωνοι, εδώ, «τα ζώα μου είναι αργά!». Εδώ, όμως, πάλι «λέγε - λέγε το κοπέλι, κάνει την κυρά και θέλει!».
Στο σημερινό γράμμα δεν θα αναφερθώ στις αρχαιότητες της πόλης.
Δεν ξέρω πολλά πράγματα γι’ αυτές αλλά χαίρομαι να τις βλέπω και ν’ ακούω γι’ αυτές. Σήμερα θα επισημάνω δύο πληγές της πόλης: ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ και τους ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥΣ και άλλη φορά, θα επιχειρήσω μια πρόταση: οι αύλειοι χώροι των Ναών να γίνουν υπόγειοι χώροι στάθμευσης.
ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ - ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΙ
Λοιπόν: Τα πεζο-δρόμια και οι πεζό-δρομοι - το ΛΕΝ οι ΛΕΞΕΙΣ! - υπάρχουν για να περπατούν οι πεζοί πολίτες, ελεύθερα, ανεμπόδιστα και με ασφάλεια... πράγματα αυτονόητα, θα μου πείτε... Εμένα μου λες; Ως γνωστόν, στον έρμο τούτον τόπο, τα αυτονόητα, τα φυσικά, τα λογικά, γίνονται... δύσκολα, προβληματικά, μπερδέματα, ακατόρθωτα, αφύσικα, παράλογα!..
Δεν υπάρχει κυριολεξία: ν’ ακούς μια λέξη και να είσαι βέβαιος για τη σημασία της: Ποιοι πεζό-δρομοι; Για προσπαθήστε να διαβείτε έναν! Δεν λες καλύτερα καρεκλο-πολυθρονο-καφετεριόδρομοι; Ποια «ασφάλεια» για τον πεζό στα πεζοδρόμια;
Τα γεμάτα παγίδες, λακκούβες, εμπόδια, επικίνδυνα από παρατημένες εργολαβίες ιδιωτών, τρύπες, κενά (ό,τι πρέπει για τα τακούνια σας ωραίες μου κυρίες), γούρνες, ανηφόρες - κατηφόρες, παράνομα σκαλοπάτια, χωρίς ή μ’ ελάχιστο φωτισμό τις νύχτες;..
Χωρίς να είμαι τεχνικός ούτε κανένας ειδήμων γύρω από αυτό αλλ’ απλώς με την ιδιότητα ενός πεζού που προσπαθεί να περπατήσει στα πεζο-δρόμια και τους πεζό-δρομους της Λάρισας, εντόπισα τις εξής κατηγορίες ατελειών, εμποδίων, παράνομων επεμβάσεων:
Α. Εμπόδια επικίνδυνα από μεσοτελειωμένες - παρατημένες εργασίες μηχανικών - αρχιτεκτόνων - εργολάβων, όπως μπετόν και σίδερα που εξέχουν: είναι απαράδεκτο αυτό το φαινόμενο! Πρέπει να κληθούν ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ, οι «κύριοι» αυτοί, από τη Νομική Υπηρεσία του Δήμου, να διορθώσουν - επισκευάσουν και απελευθερώσουν τα πεζοδρόμια των οποίων έχουν κάνει κατάληψη, επί 10-15 χρόνια, προκαλώντας κίνδυνο με τα εμπόδιά τους στους πεζούς: τα ονόματά τους, οι διευθύνσεις τους και οι τίτλοι τους φιγουράρουν ξεδιάντροπα σε τεράστιες πινακίδες αναρτημένες στις εγκαταλειμμένες οικοδομές: π.χ. στις οδούς Γρηγορίου Ε’, Ασκληπιού... Ο Δήμος να επιβάλει πρόστιμα για κάθε μέρα που καθυστερούν να επανορθώσουν και το Δικαστήριο στο οποίο απαραιτήτως πρέπει να προσφύγει ο Δήμος, θα τους υποχρεώσει στην άρση των εμποδίων, στην επανακατασκευή με έξοδα δικά τους των πεζοδρομίων και θα επιβάλει και χρηματική αποζημίωση εις βάρος τους και έτσι ο Δήμος θα έχει οικονομικούς πόρους και για τα άλλα πεζοδρόμια.
Β. Παράνομες επεμβάσεις ιδιωτών που υπερυψώνουν την επιφάνεια των πεζοδρομίων... στα μέτρα τους έτσι ώστε το «αμάξι», τους να μην κακοπάθει στο παρκάρισμα, αδιαφορώντας προκλητικά για το αν οι πεζοί γλιστρούν και πέφτουν, σπάζοντας χέρια - πόδια ιδίως άνθρωποι της Τρίτης Ηλικίας, συνταξιούχοι, που είναι σχεδόν η πλειοψηφία στη Λάρισα... Είναι εξοργιστική αυτή η ανεπίτρεπτη νοοτροπία «Λαρισαίων» που χρησιμοποιούν τον κοινόχρηστο χώρο των πεζοδρομίων σαν να είναι «τσιφλίκι τους» κατά πώς τους «βολεύει», με τις υπηρεσίες του Δήμου να κάνουν «στραβά μάτια»: βλέπε, π.χ. στη Ρούσβελτ, τη Γρηγορίου Ε’, σε όλη σχεδόν την οδό Γιαννιτσιώτη (και από τις δύο πλευρές!)... Αναφέρω ενδεικτικώς όποια πεζοδρόμια τυχαία, περαστικός, διαπίστωσα ότι... γέρνουν! Εσείς εντοπίστε και καταγράψτε στη γειτονιά σας όσα εδώ επισημαίνω.
Γ. Κακοτεχνίες - εξαρχής - της Τεχνικής Υπηρεσίας όπως: ανηφοριές - κατηφοριές χωρίς να υπάρχει η «δικαιολογία» του parking και - εκ των υστέρων - φθορές, κενά, χάσματα, γούρνες, βαθουλώματα που χρειάζεται επειγόντως να διορθωθούν - επισκευαστούν - ανακατασκευαστούν καθώς και να φυτευθούν δενδρύλλια όπου αυτά λείπουν και μένουν οι λάκκοι - παγίδες για τους πεζούς.
Δ. Για να κινούνται οι μητέρες με τα καροτσάκια των βρεφών καθώς και τα αμαξίδια των ΑμεΑ με άνεση: σε κάθε γωνιά να χαμηλώσει το πεζοδρόμιο. Το ίδιο και στις συνοικίες όπου γίνονται «λαϊκές» για διευκόλυνση των πολιτών που βάζουν τα ψώνια της εβδομάδας σε τροχήλατα καροτσάκια.
Ε. Για την καθαριότητα των πεζοδρομίων: Ο Δήμος ας ξεκινήσει μια διαφωτιστική «εκστρατεία» σε παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία κ.λπ. δημοτικά σχολεία - με χορηγίες των τσιχλοβιοτεχνών - τσιχλοβιομηχάνων που παράγουν τις τσίχλες: να μην τις φτύνουν τα παιδιά στα πεζοδρόμια! Ας τις ρίχνουν στους δρόμους... όπου η μαύρη άσφαλτος αφομοιώνει τη μαυρίλα της πατημένης τσίχλας που τώρα λερώνει τις πλάκες των πεζοδρομίων. Μέχρι - πάλι με χορηγούς τους τσιχλο- και τσιγαρο-βιομηχάνους - να τοποθετηθούν μικρά δοχεία με νερό για να πετούν τα τσιγάρα τους οι καπνιστές και τις τσίχλες τους όσες και όσοι τις μασούν, χωρίς να ρυπαίνουν... Πολλά ζητάς, θα μου πείτε. Κι όμως. Αλλού τα είδα: στη Σόφια της Βουλγαρίας, αν θυμάμαι καλά. Όπου, βέβαια, τιμωρείται με αυστηρό πρόστιμο όποιος πετάξει ο,τιδήποτε στο δρόμο. Παρένθεση: Θυμήθηκα, τώρα, ένα ανέκδοτο που πολύ το χάρηκα:
Ένας, δικός μας, χρόνια εγκατεστημένος στην Αμερική, επιστρέφει στη Λάρισα και βολτάρει στην πόλη μ’ έναν παλιό ντόπιο φίλο του. Ο «αμερικάνος» κάθε τρεις και λίγο, δεν παύει να κορδώνεται και να εκθειάζει τα επιτεύγματα της χώρας του αρχίζοντας κάθε φράση με το «εμείς εκεί στην Αμερική...». Κάποια στιγμή, καθώς περνούν από ένα πάρκο, βλέπει μια πινακίδα που γράφει: «ΜΗΝ ΠΑΤΑΤΕ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ! ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΠΑΤΗΣΕΙ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΟ 10 ΕΥΡΩ». Σταματάει και κατάπληκτος ρωτάει τον Λαρισαίο συνοδό του:
-Τι μόνο 10 ευρώ; Εμείς εκεί στην Αμερική πληρώνουμε 200 δολάρια!
- Ε, λοιπόν, σε πληροφορώ ότι και εμείς εδώ τόσο το είχαμε στην αρχή, του απαντάει ο δικός μας. Αλλά δεν... πατούσε κανένας!!! Κλείνει αυτή η παρένθεση και ανοίγει άλλη: Έχει και συνέχεια το ανέκδοτο. Που δεν γράφεται όμως... Θα σας την αφηγηθώ προφορικά αν με καλέσετε το Σεπτέμβριο - να ‘μαστε καλά - στη συνεδρίασή σας...
Λοιπόν αγαπητοί μου ΔΗΜΑΡΧΕ και ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ όλων των συνδυασμών, ελπίζοντας ότι δεν σας κούρασα με το πεζο-γράφημα ετούτο, ξέρω ότι δεν σας λέω κάτι που δεν ξέρετε... Εκτός του ότι κάθε μέρα περπατάτε στην πόλη αυτή, ο Ε. Ρηγόπουλος κάθε Πέμπτη στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», στην «φωτογραφική» στήλη του «ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΑ ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ», εδώ και χρόνια... Βέβαια αναφέρομαι στον κεντρικό τομέα της πόλης όπου επί 7 δεκαετίες ζω και κινούμαι και - ομολογώ ότι ελάχιστα έως καθόλου γνωρίζω την κατάσταση στις συνοικίες. Αν τυχόν ένας νέος σύμβουλος ξέρει μόνο το κέντρο της Λάρισας, ας ανέβει μια μέρα στο Νο10 της Αστικής και θα ανακαλύψει μια τεράστια νέα πόλη!
Δυστυχώς, αγαπητοί μου, έχουμε χρόνια συνηθίσει πια την ΑΘΛΙΑ κατάσταση πεζοδρομίων και πεζόδρομων έως κάτι ΔΕΔΟΜΕΝΟ!
ΑΛΙΜΟΝΟ όμως αν και η Νέα Δημοκρατική Αρχή και Συμβούλιο συνεχίσουν την τακτική των αποχωρούντων...
Εδώ που τα λέμε, ούτε κι εγώ θα είχα ασχοληθεί με το θέμα αυτό, αν στις 29/4/2014 δεν ΣΚΟΝΤΑΒΑ μέρα - μεσημέρι, λόγω ΓΟΥΡΝΑΣ σε ΚΕΝΤΡΙΚΟΤΑΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ και ΑΝ δεν έπεφτα καταγής, τραυματιζόμενος σοβαρά και διακομιζόμενος με το ΕΚΑΒ, λόγω αιμορραγίας, στο Γενικό Νοσοκομείο, όπου έμεινα επί 4ωρο και οι χειρουργοί είχαν 3 ράμματα για... τη μύτη μου μέχρι τις 6 Μαΐου που τα έβγαλαν και μου τα ‘δωσαν για να τα έχω για τη «γούνα» του κ. Τζανακούλη, στο Δικαστήριο...
Υ.Γ. «Καλά να πάθεις! Να μη χώνεις τη μύτη σου παντού, μου ‘πε ένας φίλος, όταν με δυσκολία με αναγνώρισε μέσα στις γάζες και τα τσιρότα»
