ΤΟ ΒΡΑΔΥ της περασμένης Πέμπτης, στην εκπομπή «Πάμε Πακέτο», του ALPHA, μια κοπελίτσα 22 χρόνων αναζητούσε τη βιολογική της μητέρα... Μια σαραντάρα από τη Βουλγαρία (η μητέρα της) με δάκρυα στα μάτια, εξιστορούσε στη συνέχεια, στην οικοδέσποινα της εκπομπής πώς ερωτεύτηκε έναν Έλληνα, ο οποίος αφού την άφησε έγκυο, της είπε ότι ήταν παντρεμένος μ’ ένα παιδί, πως η γυναίκα του ήταν επίσης έγκυος και περίμενε το δεύτερο παιδί και την εγκατέλειψε, ενώ ταυτόχρονα είχε παράλληλη ερωτική σχέση και με μια φίλη της!... Καρπός αυτού του έρωτα ήταν το παιδί που την αναζήτησε μέσω της εκπομπής...
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ιστορίες... Τόσες, που συντηρούν τέσσερα χρόνια τώρα αυτή την εκπομπή, που δρέπει δάφνες υψηλής τηλεθέασης στην ελληνική τηλεόραση... Παράνομοι έρωτες... Πρώιμες σχέσεις... Και εξώγαμα ή υιοθετημένα παιδιά που τρέχουν στην εκπομπή για να βρουν τους βιολογικούς τους γονείς... Ανθρώπους της διπλανής πόρτας, λαϊκούς ανθρώπους, που κρύβουν απίθανες ιστορίες πίσω από την απολύτως συντηρητική τους εμφάνιση, η οποία δεν σε προδιαθέτει για έκλυτο βίο και ντόλτσε βίτα...
«ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΜΕ ότι το 30% των Ελλήνων έχει μια δεύτερη μόνιμη σχέση, έναν δεύτερο «γάμο δηλαδή», έχει δηλώσει πρόσφατα ο γνωστός ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσάφατ, ο οποίος πιστεύει ότι η απιστία είναι ενδημική και στα ζώα και στο ανθρώπινο είδος: στην Ελλάδα, οι άνδρες – κατά τον ίδιο – απιστούν κατά ένα ποσοστό 90% μία και περισσότερες φορές, ενώ οι γυναίκες σ’ ένα περίπου 60 – 70%... Τέλος εδώ με τον Ματθαίο Γιωσαφάτ και τον επιστημονικό κόσμο. Προσγείωση, με μια ερώτηση:
Πώς γίνεται ένας πληθυσμός που σε ποσοστό 90% (ο ανδρικός) και 70% (ο γυναικείος) έχει απιστήσει τουλάχιστον μια φορά και που το 30% επί του συνόλου, έχει μια δεύτερη μόνιμη σχέση, να «βγαίνει απ’ τα ρούχα του» μόλις βλέπει στο ίντερνετ τη φωτογραφία ενός αντιπεριφερειάρχη (πλαστή ή πραγματική) σε ανάλογη στιγμή;
... Όταν μάλιστα, πρόκειται για τον ίδιο λαό που κατά καιρούς έχει τραγουδήσει με ενθουσιασμό και χωρίς ενοχές το «από δω η γυναίκα μου και από δω το αίσθημά μου», το «από κανάρα, σε κανάρα θα πετάω» και το «... και που κάποτε την πη....ξα κι εγώ» του Λουκιανού Κηλαηδόνη;...
Η ΑΠΙΣΤΙΑ δυστυχώς, είναι το πιο υπερεκτιμημένο έγκλημα, καθώς η υποκρισία μας «αμαρτοποιεί» την επιθυμία μας για κάτι απολύτως φυσιολογικό... Το σχιζοφρενικό είναι ότι ενώ επιτρέπουμε την υλοποίηση αυτής της επιθυμίας στον εαυτό μας (τη διεκδικούμε μετά μανίας μάλιστα!), είμαστε έτοιμοι, την ίδια ακριβώς στιγμή, να κατασπαράξουμε όποιον κάνει το ίδιο δίπλα μας!... Ιδίως, αν αυτός είναι πολιτικό πρόσωπο...
ΤΗ ΦΑΙΔΡΗ αιτιολογία του υποτιθέμενου ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης, τη διάβασα σε μια ιστοσελίδα που «ανέβασε» το επίμαχο θέμα: «είναι πολιτικό πρόσωπο που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα και εκβιάζεται...». Σιγά τα ωά! Πάντα, η ηδονοβλεπτική δημοσιογραφία θα βρίσκει έναν λόγο για να ανοίξει την κλειδαρότρυπα στο φιλοθεάμον κοινό... Ηθικό λόγο, κατά κανόνα... Δηλαδή, αν δεν διαχειριζόταν δημόσιο χρήμα ο εκβιαζόμενος κι ήταν απλός περιφερειακός σύμβουλος, δεν θα μαθαίναμε τίποτα; Όχι βέβαια, το ξέρουμε από πολλές ακόμη περιπτώσεις... Ο Τύπος είναι ο πρώτος που δεν «συγχωρεί» και μετά έπεται η αδηφάγος κοινωνία: «Ντροπή! Κι ήταν άνθρωπος της εκκλησίας!...». Λες και κατεβήκαμε όλοι τώρα από το φεγγάρι... Το 100% των απίστων στην Ελλάδα δεν είναι άνθρωποι της εκκλησίας, αλλά μια σχέση μαζί της, όσο και να πεις, την έχει!... Την αφήνει έξω όμως, όταν είναι να κάνει αυτά που δεν εγκρίνει η εκκλησία...
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ σε όλο της το μεγαλείο!...Και κυρίως στο internet, καθώς στο facebook διαβάζεις τόσα σχόλια και τόσο ηθικολογικού χαρακτήρος που αναρωτιέσαι ποιοι τα γράφουν... Αυτοί άραγε που μπήκαν στο εν λόγω μέσο κοινωνικής δικτύωσης για καμάκι; Ας χαλαρώσουμε... Κι ας αφήσουμε την πραγματικότητα να μιλήσει για τη ζωή... Ο προσφάτως θανών Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είπε κάτι που βοηθάει να κατανοήσουμε λίγο περισσότερο τα πράγματα: κάθε άνθρωπος έχει τρεις ζωές... Τη δημόσια, την ιδιωτική και την κρυφή... Κάθε άνθρωπος!...Ακόμη κι εκείνοι που κρίνουν αυστηρά... Ή μάλλον, κυρίως αυτοί...
ΚΑΙ κάτι ακόμη, που υπερβαίνει το ζήτημα της υποκρισίας, του κουτσομπολιού και του πουριτανισμού που μας διακρίνει... Δεν είναι περίεργο που αυτά όλα συμβαίνουν μετεκλογικά; Όταν μάλιστα οι επίμαχες φωτογραφίες υπήρχαν πριν από τις εκλογές; Ο εκβιασμός άραγε (όθεν κι αν προέρχεται, γιατί υπάρχει βάθος στην υπόθεση) είναι ασήμαντο έγκλημα σε σχέση με την απιστία; Αλλά, αυτά είναι λεπτομέρειες στη γενικότερη συζήτηση: η ουσία είναι στο «τίνος είναι το πόδι στη φωτογραφία» και στο αν οφείλει να παραιτηθεί ο αντιπεριφερειάρχης επειδή έκανε ό,τι κάνουμε σχεδόν όλοι μας... Η γιαγιά μου – αν ζούσε – θα γελούσε ειρωνικά, που, και σήμερα – πενήντα χρόνια από το θάνατό της – τα εργαλεία ανάλυσης της σύγχρονης πραγματικότητας δεν διαφέρουν από εκείνα της εποχής της... Απλά τώρα, οι αναλύσεις δεν γίνονται στα σκαμνάκια δίπλα απ’ το ρείθρο του πεζοδρομίου στις λαϊκές γειτονιές, αλλά στο internet και τις καφετέριες από δήθεν σύγχρονους ανθρώπους...
