Από τον Γιάννη Μήτσιου
- Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος αισθάνεται δυστυχής εάν και όταν δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του.
Η δυστυχία αυτή αυξάνεται όσο η απόσταση ανάμεσα στις επιθυμίες και στην πραγματικότητα μεγαλώνει.
Η αλήθεια αυτή είναι πανανθρώπινη και ο Αριστοτέλης συνιστούσε στους αρχαίους προγόνους μας να τους διακρίνει η μεσότητα. Π.χ. να μην είναι κάποιος τσιγγούνης αλλά ούτε και σπάταλος, να μην είναι δειλός αλλά ούτε και παράτολμος κ.λπ. Το κακό είναι ότι οι Νεοέλληνες συχνά αδιαφορούμε για τα όσα είπε ο Αριστοτέλης, δεν θέλουμε να συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα και για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα επινοούμε, διάφορους μύθους. Ενας από αυτούς είναι ότι οι δαπάνες του κράτους δεν μας αφορούν, ότι προέρχονται από κάποιο απροσδιόριστο ταμείο άσχετο με εμάς. Δύσκολα δεχόμαστε ότι τον λογαριασμό τελικά τον πληρώνουμε εμείς και προπαντός οι έντιμοι και ανήμποροι και όχι οι έχοντες και κατέχοντες.
- Ας αρχίσουμε από το 2001 όταν συζητούσαν το θέμα της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος το οποίο αποσύρθηκε μετά από λίγες ημέρες εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων. Στο τέλος όλοι συμφώνησαν ότι δεν πρέπει να γίνει καμία αλλαγή και ότι ο κρατικός προϋπολογισμός θα χρηματοδοτούσε έκτοτε τα ελλείμματα των ταμείων. Ηταν η επιβεβαίωση της άποψης ότι όταν πληρώνει το κράτος τότε δεν πληρώνει κανένας. Είναι πολλοί εκείνοι που δεν παραδέχονται ότι οι παροχές σε μισθούς και συντάξεις, σε μαϊμούδες αναπηρικές συντάξεις και επιδοτήσεις, σε επιδόματα και άλλα πολλά και διάφορα έριξαν έξω τον προϋπολογισμό. Είναι δύσπεπτο, δεν χωνεύεται εύκολα κάτι τέτοιο. Επί πολλά χρόνια δεν μας ενοχλούσε το γεγονός ότι η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας είχε φτάσει στο ναδίρ για τον λόγο ότι τα δανεικά που εύκολα τα βρίσκαμε μας επέτρεπε να ζούμε διαρκώς καλύτερα καταναλώνοντας προϊόντα που παράγονταν σε άλλες χώρες. Πολυτελή αυτοκίνητα, τηλέφωνα, ψυγεία, σινιέ ρούχα κ.λπ. Ωστόσο, έτσι αυξανόταν η ανεργία χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έκαναν μεταρρυθμίσεις για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους και μείωναν την ανεργία εμείς νομίζαμε ότι θα καταπολεμούσαμε την ανεργία αν κατεβάζαμε το όριο για συνταξιοδότηση των εργαζομένων στα 45 χρόνια.
- Το σύνολο των δαπανών μισθοδοσίας, συντάξεων και επιχορηγήσεων ήταν το 78% του συνόλου των πρωτογενών δαπανών το έτος 2009. Από το 2002 μέχρι το 2009 οι δαπάνες για τη μισθοδοσία των υπαλλήλων του δημοσίου αυξήθηκαν δηλαδή κατά 66%. Για τις συντάξεις το σύνολο των δαπανών του Δημοσίου αυξήθηκε κατά 97%, δηλαδή από 3,36 δισ. ευρώ σε 6,61 δισ. ευρώ. Οι επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών ταμείων και ΔΕΚΟ παρουσίασαν αύξηση κατά 277% δηλαδή από 5,52% δισ. ευρώ σε 20,8 δισ. ευρώ. Με όλα αυτά δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως φτάσαμε από τα πρωτογενή πλεονάσματα που είχαμε μέχρι το 2002 στο πρωτογενές έλλειμμα των 24 δισ. ευρώ το 2009. Η έλλειψη της πολιτικής βούλησης, τα κατεστημένα συμφέροντα, τα κλειστά επαγγέλματα, οι πελατειακές σχέσεις και ο λαϊκισμός δεν επέτρεψαν να λάμψει η αλήθεια και να διαμορφώσουν οι πολίτες σωστή αντίληψη της πραγματικότητας.
Πριν από λίγο καιρό όταν μας δόθηκε η δυνατότητα να δανειζόμαστε από τις λεγόμενες κεφαλαιαγορές με επιτόκια 6% και άνω, μας πληροφορούν ότι τελικά δεν ήταν τοκογλύφοι οι ευρωπαϊκές χώρες που μας δάνειζαν με επιτόκιο 1,5% όπως μας έλεγαν οι ίδιοι. Τέτοια ασυνέπεια.
- Και όμως, όλα αυτά τα παραμύθια και τους μύθους που μας σέρβιραν όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικοί μας ηγέτες τα πιστέψαμε, τα κατάπιαμε αμάσητα. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι και σήμερα δεν τολμούν να αντικρύσουν κατάματα την αλήθεια, να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και να πουν όλη την αλήθεια στον λαό.
Το διαπιστώνει κανένας παρατηρώντας τα όσα έχουν συμβεί κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές. Ο ένας ευαγγελιζόταν μία νέα Ελλάδα, ο άλλος μια άλλη πιο νέα Ελλάδα, ο τρίτος μία νεώτερη κ.ο.κ. Κανένας δεν σκέφτηκε να προτείνει τη συγκρότηση μιας Οικουμενικής Κυβέρνησης Σωτηρίας που θα διατύπωνε ένα σχέδιο εθνικής δράσης και θα το εφάρμοζε με συνέπεια και επιτυχία. Φαίνεται πως τα προσωπικά συμφέροντα και η διχόνοια η δολερή δεν υποτάσσονται εύκολα. Η εξουσία είναι πολύ γλυκειά.
* Ο Γιάννης Μήτσιου είναι φυσικός - νομικός
