Αγαπητή «Ελευθερία»
Προ ημερών συμμετείχα στο Γ’ Παγκόσμιο Συνέδριο της Αμφικτυονίας Ελληνισμού στη Θεσσαλονίκη, με θέμα «Ο λόγος ο ελληνικός φως της οικουμένης». Μεταξύ των εξαίρετων εισηγητών ήταν και ο ομότιμος καθηγητής Ιατρικής του Α.Π. Θεσσαλονίκης και πρόεδρος Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας κ. Επαμεινώνδας Φαχαντίδης, με θέμα «Ο όρκος ο ιπποκρατικός αιώνιο σύμβολο δεοντολογίας».
Η εισήγησή του ήταν πραγματικά θαυμάσια. Μεταξύ άλλων, ανέφερε τη γέννηση του Ιπποκράτη στη νήσο Κω και το θάνατό του στη Λάρισα. Αγνοώντας πλήρως ότι στη Λάρισα υπάρχει μνημείο του Ιπποκράτη, με κενοτάφιο στο οποίο υπάρχουν αρκετά χειρουργικά εργαλεία της εποχής του Ασκληπιού και περικαλλές άγαλμα του Ιπποκράτη επίσης. Όταν το γνωστοποίησα στο Συνέδριο ο εν λόγω καθηγητής της Ιπποκράτειας Επιστήμης έδειξε κατάπληξη.
«Μα τι λέτε», αναφώνησε. «Αυτό είναι το μεγαλύτερο ιστορικό και τουριστικό ατού για την πόλη σας. Μα γιατί δεν φροντίσατε να το γνωστοποιήσετε με κάθε τρόπο παντού; Θα γινόταν και στην πόλη σας ένα διεθνές προσκύνημα όπως συμβαίνει στην Κω».
Του είπα ότι φυσικά προβάλλουμε την τόσο σημαντική αυτή ιστορική ύπαρξη στην πόλη μας. Αλλά η απάντησή του ήταν «Υποτονικά; Γιατί αλλιώς θα το γνωρίζαμε εμείς πρώτοι, οι Ασκληπιάδες της Ελλάδας».
Λυπάμαι, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Το κενοτάφιο του Ιπποκράτη, είναι παραμελημένο και κλειστό τον περισσότερο καιρό. Η μόνη μέριμνα της κάθε Δημοτικής Αρχής ήταν η προβολή μόνο του Αρχαίου Θεάτρου μας. Φυσικά και είναι ένα πάρα πολύ σπουδαίο απόκτημα για την πόλη μας, το μόνο αρχαίο θέατρο με μαρμάρινες κερκίδες και μάλιστα να υπάρχει εντός πόλεως. Αλλά αρχαία θέατρα υπάρχουν πολλά, όχι μόνο σε κάθε ελλαδικό χώρο, αλλά παντού, σ’ όλο τον κόσμο, όπου έφτασε η γνώση της Ελλάδας η σοφή. Όμως, ο Ιπποκράτης, ο γιατρός της υλικής υπόστασης του ανθρώπου, ήταν ένας και μοναδικός και αποτελεί δέος το όνομά του για όλους τους επιστήμονες του κόσμου.
Νομίζω ότι είναι το πιο σπουδαίο μνημείο που είχε την τύχη να υπάρχει στην επικράτεια της πόλης μας. Και για την ιστορία του μνημείου αναφέρω ότι ήταν εισήγηση του αείμνηστου συζύγου μου ιστορικού Βάσου Καλογιάννη στον πολύδραστο τότε πρόεδρο του «Αριστέα» Δημήτριο Παλιούρα να αναγερθεί το μνημείο αυτό και στη θέση εκείνη. Και είχε υποδείξει και τον Θεσσαλό (εκ Τυρνάβου) γλύπτη και τέως πρύτανη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών Γιώργο Καλακαλά, για τη φιλοτέχνηση του αγάλματος του Ιπποκράτη. Και όντως ο άοκνος πρόεδρος του «Αριστέα» με τη συμπαράσταση όλων των Λαρισαίων, υλοποίησε το λαμπρό αυτό μνημείο, που αποτελεί ιστορικό και τουριστικό θησαυρό για τη Λάρισά μας.
Φρονώ ότι πρέπει να προβληθεί ποικιλοτρόπως και να αξιοποιηθεί πλήρως το μνημείο αυτό, για να γίνει προσκύνημα εσαεί, από τον ιατρικό κόσμο, όλων των χωρών και πάνω απ’ όλα να λειτουργεί ανελλιπώς. Να δημιουργηθούν δε κατάλληλοι χώροι στάθμευσης και ένα εντευκτήριο κοντά του, για κάποια ανάπαυση των επισκεπτών. Θα ήταν ιδανικό ακόμα αν κοντά του μπορούσε να υπάρξει αίθουσα για συνέδρια, διαλέξεις, επετειακές προς τιμήν του πατέρα της Ιατρικής. Αγώνες ιππικοί, όπως στα χρόνια των Ασκληπιάδων κ.λπ., γιατί τότε θα είχε πανηγυρική και διεθνή απήχηση κάθε εκδήλωση στον τόπο αυτό, που αναπαύεται ο πρώτος επιστημονικά γιάτρης, του ανθρώπινου πόνου.
Η Λάρισά μας, με τις τόσες πληγές που έχει υποστεί στο διάβα των αιώνων, δεν νομίζω ότι έχει πολλά άλλα ισάξια μνημεία να επιδείξει, για να προσελκύσει την έλευση πολυπληθών επισκεπτών στην εριβώλακα αγκαλιά του Ξένιου Δία. Μια προσέλευση που θα της έδινε φυσικά και αίγλη πολιτιστική και τουριστικό συμφέρον συνάμα.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, Ζήτα Καλογιάννη, Πρόεδρος της Αμφικτυονίας Ελληνισμού για το Νομό Λάρισας και μέλος
της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
