«Μα ψηφίζουν και οι ξένοι; Η ευχή να τους πάρει!» σκέπτεται ο αναγνώστης και συνεχίζει να διαβάζει.
Να που είμαι και εγώ που έχω την τιμή και την ευθύνη να ψηφίζω, μα δεν ξέρω με την ψήφο μου ποιόν υποψήφιο δήμαρχο να στηρίζω.
Την πόλη της Λάρισας που κάποτε βρήκα άξια για να ζήσω, σκέφτηκα ότι μόνο σε αυτή μπορώ να δημιουργήσω.
Αχ στερνή μου γνώση ας σε είχα πρώτα.
Αυτή η πόλη μου άλλαξε τα φώτα!
Στην Λάρισα που περνάω όλα τα βάσανά μου δεν με εγκαταλείψανε ποτέ τα όνειρά μου.
Μα δεν πρέπει να χάνουμε ποτέ τις ελπίδες, η Λάρισα θα γυρίσει σύντομα 360 μοίρες!
Κοντά στο Άλσος, στον Πηνειό, βλέπω σκουπίδια, μπάζα και στο λασπόνερο επιπλέουν δύο πεταμένα ψάρια.
Θα ήθελα να κυλάει κρυστάλλινο νερό στο ποτάμι και να κάνω μία βόλτα με το αστικό καράβι.
Θα ήθελα να ανέβω στο τραμ και μέχρι το Φρούριο να φτάσω και τα πόδια μου σε μία τεχνητή λίμνη να μουλιάσω.
Θα ήθελα να επισκεφτώ το μικρό Μουσείο κάτω απ’ το άγαλμα του Ιπποκράτη και να δω στο Αρχαίο Θέατρο όλα τα έργα του Αριστοφάνη.
Θα ήθελα να πάω στο Δημοτικό Θέατρο που θα ανεβάζουν όλες τις όπερες του Verdi και του Puccini, και θα καλέσουν τον Joshua Bell να μας παίξει Paganini.
Θα ήθελα να κάνω περισυλλογή στο κοιμητήριο – πάρκο
και να σκέπτομαι πώς θα είναι άραγε όταν θα πεθάνω.
Θα ήθελα να θαυμάζω τα φωτισμένα ταφικά μνήματα του Χαλεπά και του Μπονάνου και να ψάλλω γλυκές αλληγορίες του θανάτου.
Θα ήθελα να περάσω και στην Εθνική οδό προς την «Τούμπα»
και πάνω στην πεζογέφυρα να κάνω μία κολοτούμπα.
Θα ήθελα να χαζέψω στην Κύπρου τις βιτρίνες, μα πάντα βλέπω απαράδεκτες εικόνες:
Στην αρχή του δρόμου περιμένει ένα αόματο παλικάρι, μα χωρίς ηχητικό σηματοδότη το δρόμο δεν μπορεί να τον περάσει.
Θα ήθελα να πάω και στην Κεντρική Πλατεία μα ξαφνικά με πιάνει μια δυσφορία! Βλέπω δέντρα χωρίς πρασινάδα, κουτσουρεμένα με σιδερένια αγκάθια!
Θα ήθελα τα δέντρα να ξαναπρασινίζουν και στην σκιά τους οι παππούδες κεφάτοι να τριγυρίζουν.
Θα ήθελα στην πλατεία οι καλιακούδες να γυρίσουν και ο δήμαρχος να μοιράζει ομπρέλες για να μη μας κουτσουλήσουν.
Θα ήθελα στα πεζοδρόμια να μην φτύνουν οι μπαρμπάδες, να φτύνουν στα μαντήλια τους που τους χαρίσαν οι γιαγιάδες.
Θα ήθελα ο κάθε ζωόφιλος να είναι καθώς πρέπει και τα κόπρανα του σκύλου του στην τσέπη του να τα έχει.
Θα ήθελα όποιος τολμάει παράνομα να παρκάρει το όχημά του, ο γερανός του δήμου για ανακύκλωση να το πάρει.
Θα ήθελα οι Λαρισαίοι να είναι φυσιολάτρες και τα δέντρα μην τα καίνε στα τζάκια το χειμώνα να σκεπαστούν με βελέντζες και να ζεσταθούν αγκαλιάζοντας αρνάκια.
Θα ήθελα ο κάθε Λαρισαίος λαχανόκηπο να καλλιεργήσει και από κηπουρική τέχνη πτυχίο να αποκτήσει.
Θα ήθελα οι τεμπέληδες να καλούνται για κοινωφελή εργασία για να λάμπουν οι δρόμοι, τα πάρκα και τα νεκροταφεία.
Θα ήθελα ο Δήμος την οδό Τζαρτζάνου σωστά να καθαρίσει και τα σκουπίδια των κατοίκων μουλάρι να τα κουβαλήσει.
Θα ήθελα στην Λάρισα ρατσισμός να μην υπάρχει, η πόλη να αγκαλιάζει τον Εβραίο, τον Μουσουλμάνο, τον Καθολικό και τον Προτεστάντη.
Θα ήθελα η Λάρισα από χιλιάδες τουρίστες να πλημμυρίσει και ο κάθε Λαρισαίος να μάθει Κινέζικα για να τους ξεναγήσει.
Θα ήθελα στην Λάρισα να είναι υγιής ο κάθε πολίτης και ο δήμαρχος να βραβεύει κάθε μάνα που θηλάζει το παιδί της.
Θα ήθελα πολλές παιδικές χαρές και γήπεδα για τα παλικάρια και να βλέπω μόνο χαμόγελο στα θλιμμένα προσωπάκια.
Θα ήθελα η Λάρισα τον τίτλο «Πράσινη Πρωτεύουσα της Ευρώπης» να τον κερδίσει και η αρμόδια επιτροπή την θαυμάσια πόλη μας να μην την ξανααδικήσει!
Θα ήθελα ο δήμαρχος να μάθει ποδηλασία, για να μην τρακάρει με το αυτοκίνητο που του παρέχει η υπηρεσία.
Θα ήθελα ο δήμαρχος να έχει την εμπειρία κάθε ποδηλάτη και τους ποδηλατόδρομους που έφτιαξε να έχει όρεξη να τους απολαμβάνει.
Θα ήθελα ο δήμαρχος να είναι πιστός, με το Ευρωκοινοβούλιο να μην φλερτάρει, να θυμάται ότι με την Λάρισα δεσμεύτηκε με αιώνια αγάπη.
Θα ήθελα στον Δήμο διαφάνεια, να ξέρω γιατί πληρώνω τα δημοτικά τέλη και τρώω το ψωμί μου σκέτο χωρίς να έχει μέλι.
Προπάντων όμως θα ήθελα να ζήσω, μα μια μέρα σαν αδέσποτο σκυλί στην άσφαλτο θα ξεψυχήσω. Μπροστά στον Πύργο Χαροκόπου χρόνια είναι κλειστά τα άτιμα φανάρια.
Δήμαρχε! Αν σκοτωθώ θα φροντίζεις τα ορφανά μου παιδάκια;
Αλήθεια! Πόσοι άνθρωποι χάσανε τη ζωή τους στην οδό Βόλου και Φαρσάλων;
Πήγε κανείς φυλακή λόγω κακής υποδομής; Αμφιβάλω!
Αξιότιμοι υποψήφιοι δήμαρχοι!
Δεκάδες συνάνθρωποί μας είναι αποκλεισμένοι από την κοινωνία, ας σταματήσει επιτέλους η μακροχρόνια κοροϊδία!
Για μένα τα πολλά λόγια και οι υποσχέσεις δεν περνάνε, ό,τι βλέπω στην πράξη, μόνο αυτά μετράνε.
Μερικά πράγματα πρέπει να τα ζει ο άνθρωπος στο πετσί του για να τα καταλάβει, καθίστε λοιπόν όλοι σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο και διασχίστε την πόλη σε όλα τα μήκη και πλάτη!
Όποιος κάνει αυτό το πείραμα πρώτος – θα έχει μεγάλη χάρη! – θα κερδίσει την ψήφο μου στην εκλογική μάχη!
Margherita Kakany
