*Χρυσούλα Χρ. Μότσιου-Τσανα
διδάκτωρ Θεολογίας Α.Π.Θ.
Οχτακόσια περίπου χρόνια προ Χριστού ο Προφήτης Ησαϊας περιγράφει με συγκλονιστικές λεπτομέρειες το θείο Πάθος. Καθώς βρισκόμαστε συγκεντρωμένοι στο ναό και ατενίζουμε τον Εσταυρωμένο, ακούμε την αποκαλυπτική φωνή του Προφήτου: «Ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται» (Ης. νγ΄4).
«Ούτος»! Αυτός που είναι προσηλωμένος πάνω στο Σταυρό, είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός. Είναι Αυτός για τον Οποίο ακούστηκε από τους ουρανούς κατά την ώρα της Βάπτισής Του και κατά τη Μεταμόρφωσή Του η φωνή του Θεού Πατρός «… ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα, αυτού ακούετε» (Ματθ.γ΄17 και Ματθ.ιζ΄5).
«Ούτος... περί ημών οδυνάται». «Οδυνάται», διότι ένας μαθητής Του, ο Ιούδας Τον προδίδει. Άλλος μαθητής Του, ο Πέτρος, Τον αρνείται. Στη Γεθσημανή εγκαταλείπεται απ’όλους τους μαθητές Του. Και διότι ο λαός που τόσο ευεργέτησε, Τον αποδοκιμάζει ενώπιον του Πιλάτου.
«Οδυνάται» όταν οι στρατιώτες Τον εμπαίζουν και Τον κολαφίζουν και Τον μαστιγώνουν. Όταν εμπαικτικά Τον ντύνουν με κόκκινη χλαμύδα και αντί βασιλικού στέμματος Του φοράνε ακάνθινο στεφάνι (Ματθ. Κζ΄). Και το αποκορύφωμα της οδύνης: η εγκατάλειψή Του πάνω στο Σταυρό και από τον ουράνιο Πατέρα Του, ώστε να αναφωνήσει το: «Θεέ μου Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;» (Ματθ.κζ΄46).
Οδυνάται γιατί, ενώ είναι αθώος, φορτώνεται τις αμαρτίες όλων μας. Στον ουράνιο Πατέρα Του είχε κατ’εξοχήν ευαρεστήσει. Προς όλους τους ανθρώπους συμπεριφέρθηκε με ανιδιοτελή αγάπη και «διήλθε ευεργετών» τους πάντες (Πραξ.ι΄38). Και όμως «οδυνάται». Γιατί;
Οδυνάται ο αναμάρτητος Κύριός μας Ιησούς Χριστός κυρίως για τις δικές μας αμαρτίες. Δεν είμαστε εμείς οι άνθρωποι απλώς αμαρτωλοί, αλλά και αποστάτες από το Θεό. Και έρχεται τώρα ο Ίδιος να βαστάξει τις αμαρτίες μας και να προσφέρει τον εαυτό Του θυσία γι’αυτές στο Σταυρό. «Τας αμαρτίας ημών αυτός ανήνεγκεν εν τω σώματι αυτού επί το ξύλον...» (Α΄Πετρ.β΄24). Και ο απόστολος Παύλος υπογραμμίζει: «Συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε» (Ρωμ.ε΄8).
Μεγάλη Παρασκευή! Θα σταθούμε όλοι οι Χριστιανοί με δέος μπροστά στον εσταυρωμένο Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Τα μάτια Του, που περιέβαλλαν με αγάπη τους ταλαιπωρημένους και μάλιστα τους αμαρτωλούς ανθρώπους, είναι σβησμένα. Το αγιασμένο στόμα Του απ΄το οποίο έβγαιναν σωτήρια λόγια σίγησε. Θα Τον αντικρίσουμε με μορφή αλλοιωμένη «και είδομεν αυτόν, και ουκ είχεν είδος ουδέ κάλλος» (Ησ. νγ’2). «Ο ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων» κατάντησε «σκώληξ και ουκ άνθρωπος, όνειδος ανθρώπων και εξουθένωμα λαού» (Ψαλμ. μδ’3 και 7). Ωστόσο, και από το ύψος του Σταυρού ακτινοβολεί αγάπη, γι’αυτό και «περί ημών οδυνάται».
Ευγνώμονες και εμείς προς τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας να πάρουμε την απόφαση «ίνα ταις αμαρτίαις απογενόμενοι τη δικαιοσύνη ζήσωμεν» (Α΄Πέτρ.β’24). Ν’ απαγκιστρωθούμε από τις αμαρτίες μας και να ζήσουμε στο εξής για τη δικαιοσύνη και την αρετή. Να μη ζούμε πλέον για τον εαυτό μας αλλά για Εκείνον, ο Οποίος πέθανε και αναστήθηκε για μας, αγωνιζόμενοι να πράττουμε πάντα τα αρεστά σ’Αυτόν (Β΄Κορ. ε΄15). Να λευκαίνουμε τη στολή της ψυχής μας «εν τω αίματι του αρνίου» (Αποκ. ζ’14). Εκείνου που είναι «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω.α΄29), με τη γνήσια μετάνοιά μας. Αυτή θα είναι η καλύτερη ανταπόκριση στην αγάπη του Εσταυρωμένου, ο Οποίος «τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται». Αμήν!
