Του Κώστα Γιαννούλα
Η πολιτική σταθερότητα αποτελεί έναν απ’ τους βασικούς παράγοντες και μάλιστα καθοριστικής σημασίας για την προκοπή και ευημερία των λαών. Τη βίωσε επί μακρόν ο λαός μας και συγκεκριμένα απ’ τη μεταπολίτευση ως το ξέσπασμα της κρίσης, που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας, εναλλάσσοντας στην εξουσία δύο πολιτικά κόμματα• τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα, κάτω απ’ το βάρος των προβλημάτων, που ως επί το πλείστον τα ίδια αυτά κόμματα δημιούργησαν, και του κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων η πολιτική σταθερότητα αποτελεί το μεγάλο ζητούμενο, κρέμεται από μια κλωστή και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από πολιτικό ατύχημα και να οδηγηθεί η χώρα σε περιπέτειες.
Και όλα αυτά, γιατί οι πολιτικοί μας ταγοί όλου του πολιτικού φάσματος δυσκολεύονται να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αφού δεν είναι συνηθισμένοι να λειτουργούν με αμοιβαίες υποχωρήσεις προκρίνοντας το εθνικό συμφέρον αλλά το κομματικό και αυτό, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Ακόμη και η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου θα είχε καταρρεύσει, πιστεύω, προ πολλού, αν ο λαός δεν είχε μπουχτίσει απ’ τις αδιέξοδες και απανωτές εκλογές, αν δεν το απαιτούσε το συμφέρον και το μέλλον του τόπου και αν δεν ήταν απαίτηση των δανειστών η συνεργασία αυτή.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες στις 18 Μαΐου θα οδηγηθεί η χώρα μας σε αυτοδιοικητικές εκλογές, ενώ ο πολυκερματισμός των πολιτικών δυνάμεων και των προσωπικών πολιτικών μεμονωμένων υποψηφίων καλά κρατεί κατά το πρότυπον της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Θα ήμουν, γι’ αυτό, ιδιαίτερα απαισιόδοξος, για όσα επρόκειτο ν’ ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια της επόμενης πενταετίας, εξ αιτίας αυτού του πολυκερματισμού και της ασυνεννοησίας μεταξύ των παρατάξεων. Ευτυχώς, όμως, που προβλέπεται εκ του νόμου αδιατάρακτη πενταετής θητεία και β΄γύρος αυτοδιοικητικών εκλογών, οπότε, έστω και κατ’ ανάγκη, οι πολίτες στην πλειοψηφία τους θα συνταχθούν στο πλευρό του ενός εκ των δύο επικρατέστερων υποψηφίων και θα περιορισθούν, έτσι, οι αρνητικές συνέπειες, που προκύπτουν απ’ τη σύγχρονη Βαβέλ.
Τα γράφω όλα αυτά παίρνοντας αφορμή από όσα συμβαίνουν εν όψει εκλογών στο Δήμο μας, τον οποίο διεκδικούν για λογαριασμό τους, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, επτά συνδυασμοί. Τρεις απ’ αυτούς, για πρώτη φορά, κινούνται καθαρά στο χώρο της κεντροδεξιάς, δεν το κρύβουν, μάλιστα, και καλά κάνουν. Και επειδή και εγώ, ακολουθώντας τη συνταγή «βέλτιστον το μη χείρον», δεν έχω κρύψει ποτέ τις πολιτικές μου προτιμήσεις προς το κόμμα της ΝΔ, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής προς όλους τους υποψηφίους Δημάρχους και προπάντων στους τρεις της κεντροδεξιάς και στα επιτελεία τους :
Πρώτα-πρώτα είναι δικαίωμά τους να διεκδικούν το Δήμο κινητοποιώντας τόσους πολλούς υποψηφίους δημοτικούς και διαμερισματικούς συμβούλους και ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα χάριν των πολλών, έστω κι αν η πολυδιάσπαση αποδυναμώνει την προσπάθεια. Δεν πρέπει να ξεχνούν, ωστόσο, τη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκονται οι δημότες εξ αιτίας της δυσκολίας, κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, να επιλέξουν τον καλύτερο και ότι, τελικά, ένας θα αναδειχθεί νικητής. Και θα είναι νικητής, πιστεύω, ένας απ’ αυτούς, που, παρά τις προκλήσεις περί του αντιθέτου, θα κρατήσουν την ψυχραιμία τους και θα ακολουθήσουν από τώρα, αν δεν το έχουν ήδη κάνει, τακτική β΄ γύρου δείχνοντας σεβασμό στους ανταγωνιστές τους και κατ’ επέκταση στους οπαδούς τους.
Αυτό σημαίνει ότι αποφεύγουν το κλίμα πόλωσης μεταξύ των συνυποψηφίων τους και κυρίως μεταξύ αυτών, που αντλούν ψήφους απ’ την ίδια δεξαμενή, παρουσιάζουν πολιτισμένα ο καθένας τις προτάσεις του και το πρόγραμμά του για το μέλλον του Δήμου, ασκούν κριτική χωρίς κτυπήματα κάτω απ’ τη ζώνη και χωρίς αρρωστημένους πολιτικούς ανταγωνισμούς και προσωπικές επιθέσεις, που φανατίζουν τους οπαδούς και τους οδηγούν, συνήθως, στο β΄γύρο στην αγκαλιά του αντιπάλου. Μια ματιά, άλλωστε, στην πρόσφατη σχετικά ιστορία του Δήμου Λαρισαίων αρκεί για ν’ αποδείξει του λόγου το αληθές.
Το Σάββατο, 5 Απριλίου, βρέθηκε σε αίθουσα του εμπορικού επιμελητηρίου Λάρισας χάριν των Ευρωεκλογών ο βουλευτής της ΝΔ κ. Μ. Κεφαλογιάννης και συνέβη, κατ’ εμέ, κάτι αξιοσημείωτο. Παρήλασαν απ’ την αίθουσα και οι τρεις υποψήφιοι της κεντροδεξιάς, γεγονός που χαροποίησε ιδιαίτερα, αν δεν απατώμαι, όλους εκείνους, που πιστεύουν στη ρήση «η ισχύς εν τη ενώσει».
Πριν είναι, λοιπόν, αργά για τους μηστήρες του Δήμου, καλό είναι να συνεχισθεί ομαλά και χωρίς ακρότητες η πορεία προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές, με την ευχή να κερδίσουν οι όσον το δυνατόν καλύτεροι και στην κορυφή και στη βάση των ψηφοδελτίων.
