Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
Τι ήταν και αυτό;
Δυο Κακλαμάνηδες και ένας Παπανδρέου πήγαν να τινάξουν την Κυβέρνηση στον αέρα την Κυριακή το βράδυ, στην περίφημη ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο που ούτως ή άλλως είχε και άλλες τινές γραφικότητες.
Τώρα γιατί «έφυγαν» από τις κομματικές γραμμές; Ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Ο Νικήτας Κακλαμάνης σου λέει: «με το «παρών» και δεν θα με διώξουν από τη ΝΔ (αφού δεν λέω «όχι» και αφού έχουμε μείνει και λίγοι) και ως υποψήφιος δήμαρχος που είμαι θα... κονομήσω τις ψήφους των φαρμακοποιών».
Πλην όμως, ατύχησε. Διότι ως φαίνεται, ο Σαμαράς στα νύχια στεκόταν για να τον ξωπετάξει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, μετά την κασκαρίκα που του έκανε να κατέλθει ως ανεξάρτητος υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να «βλάπτει» τον επίσημο υποψήφιο του κόμματος Άρη Σπηλιωτόπουλο, προς μεγάλη χαρά και ικανοποίηση του Καμίνη, βεβαίως-βεβαίως.
Μάλιστα εκεί στο ατάκα και επιτόπου, όπως είδαμε σε σχετικές φωτογραφίες, έγραψε ιδιοχείρως την αποπομπή του Ν. Κακλαμάνη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος και έτσι χώρισαν και επισήμως τα τσανάκια τους και βεβαίως, η ΝΔ βρέθηκε με έναν ακόμη βουλευτή λιγότερο. Προτίμησε όμως ο Α. Σαμαράς να έχει μία ακόμη απώλεια παρά να τον κρατήσει. Από κει να καταλάβουμε το... μένος.
Στο άλλο κυβερνητικό στρατόπεδο τώρα.
Γιατί ο Απόστολος Κακλαμάνης είπε «παρών», ούτε στο ΠΑΣΟΚ δεν κατάλαβαν. Διότι κατά τις συζητήσεις που είχαν προηγηθεί στην κοινοβουλευτική ομάδα δεν είχε εκφράσει αντιρρήσεις για κάποιο θέμα, οπότε του ’ρθε ταμπλάς του Βενιζέλου, όταν εντός αιθούσης άκουσε το «παρών» του Απ. Κακλαμάνη. Και, κατά τους αυτήκοους μάρτυρες, οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε για να χαρακτηρίσει τη συμπεριφορά του πρώην προέδρου της Βουλής, μόνον κολακευτικές δεν ήταν.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως λέγεται Γιώργος Παπανδρέου.
Ο οποίος είπε ένα... ηρωικό «όχι» στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, λέγοντας κατ’ ουσίαν και επίσημα «όχι» σε ό,τι έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε οι πληροφορίες τον θέλουν να κινείται προς την κατεύθυνση δημιουργίας νέου κόμματος.
Και να ήθελε να διαγράψει τον Απ. Κακλαμάνη και τον Γ. Παπανδρέου ο Βενιζέλος δεν μπορεί, διότι πλέον η κυβερνητική πλειοψηφία είναι εντελώς οριακή. Οπότε είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει, έστω και τύποις, να συνυπάρχει.
Αλλά και πέραν τούτου, παρότι η «ρήξη» αποτελεί πλέον οφθαλμοφανές γεγονός, το να προχωρήσει στη διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού και πρόεδρου του κόμματος, το επίθετο του οποίου συνδέεται επιπλέον ιστορικά με τον ύπαρξη αυτού καθεαυτού του κόμματος, σε κάθε περίπτωση δεν είναι εύκολη απόφαση για ποικίλους λόγους.
Με αυτά και με αυτά φθάσαμε στους 152 θετικώς ψηφίσαντες.
Και βεβαίως, ανεξαρτήτως των όποιων αποτελεσμάτων των δημοτικών εκλογών και βεβαίως των ευρωεκλογών, υπάρχει μία κοινοβουλευτική ισορροπία... τρόμου για την κυβέρνηση η οποία κρέμεται από μία κλωστή και έχει καταστεί «όμηρος» των.... ορέξεων των βουλευτών που την απαρτίζουν. Και όχι πολλών. Κανά-δυο φθάνει να στραβοξυπνήσουν ένα πρωί για να τελειώσει το θέμα. Πόσο μάλλον που αν όντως αποφασίσει να κάνει κόμμα ο Α. Παπανδρέου, όσο και να μην έχουν μείνει, εντός Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ «δικοί του», όλο και κάποιοι θα τον ακολουθήσουν.
Εκτός πια και αν η Κυβέρνηση ποντάρει στο ότι «τα μέτρα τελείωσαν»-όπως τουλάχιστον διαβεβαιώνει ο Α. Σαμαράς σε όλους τους τόνους-οπότε οι βουλευτές δεν θα κληθούν να ψηφίσουν και ένα επαχθή μέτρα για τους πολίτες και κατά συνέπεια δεν θα έχουν λόγο να «ζοριστούν» και να αποχωρήσουν. Χώρια που, μπορεί και κάποιοι από την ομάδα των ανεξάρτητων της Βουλής-οι οποίοι έχουν φθάσει πλέον τους 20 και είναι μία υπολογίσιμη κοινοβουλευτική ομάδα-αποφασίσουν να επιστρέψουν στα «μητρικά» τους κόμματα, αν δουν ότι τελειώνουν τα δύσκολα και ότι έχουν εκ νέου να σκεφτούν το πολιτικό τους μέλλον. Άλλωστε προσπάθειες «προσεταιρισμού» ορισμένων, έγιναν και γίνονται οπότε μπορεί κάποια στιγμή το «καλόπιασμα» να αποδώσει.
Κάπως έτσι μάλλον το σκέφθηκαν και οι Σαμαράς-Βενιζέλος.
Στις δυο απανωτές συναντήσεις που έκαναν τη Δευτέρα, τελικά δεν βγήκε «καπνός» εθνικών εκλογών ταυτόχρονα με τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές, καθώς είχαν αρχίσει να οργιάζουν τα σενάρια, μετά την ψηφοφορία της Κυριακής.
Το ζήτημα βεβαίως, είναι η επόμενη μέρα των Ευρωεκλογών, ανάλογα με τα αποτελέσματα και κυρίως στην περίπτωση που δεν... τραβήξει η «ΕΛΙΑ» και παρατηρηθεί «ακαρπία» ψηφοφόρων, οπότε... Οπότε, τότε θα κριθεί και η πορεία των πραγμάτων, όχι ελέω βουλευτών αλλά ελέω ψηφοφόρων.
