Από την Μαρίνα Αποστολοπούλου
Εντάξει να τον πιστέψουμε.
Στο κάτω-κάτω της γραφής υπουργός Μεταφορών είναι, όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρει από εμάς τους κοινούς θνητούς.
Ήρθε λοιπόν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης για μία ακόμη φορά στην σήραγγα των Τεμπών ως «συνοδεία», του task force Χορστ Ράιχενμπαχ, και τι μας είπε; Ότι η Ελλάδα έχει τα πιο φθηνά διόδια! Ακόμη και μετά την τελευταία αύξηση, πριν από την οποία είχε ξαναέρθει στα Τέμπη και μας είχε πει ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές στις τιμές. Οπότε, μπορούμε άνετα να συμπεράνουμε ότι κάθε φορά που πατάει το πόδι του στην περιοχή αυξάνονται τα διόδια. Ένα το κρατούμενο.
Τώρα, από κει και πέρα, σχετικά με την...φθήνια των διοδίων.
Τι να πει κανείς; Ότι είναι πολύ πιο οικονομικό από πάσης πλευράς, διότι είναι και τα καύσιμα στην μέση, να μετακινηθεί κανείς με το τραίνο η το λεωφορείο στον άξονα Αθήνα-Θεσσαλονίκη, από το να πληρώνει το «χαράτσι» των διοδίων κάθε τρεις και δύο; Ότι με τόσα λεφτά που πληρώνουμε στα διόδια για να πάμε ας πούμε από την Λάρισα στον Πλαταμώνα, μία οικογένεια την σήμερον ημέρα μπορεί να εξασφαλίσει την τροφή της για δυο μέρες; Ότι η αγανάκτηση ημών των «προνομιούχων» της Ευρώπης με τα...φθηνά διόδια, έφθασε στο σημείο, εκεί στον Ωρωπό να βάλουν φωτιά στο κουβούκλιο των διοδίων; Ότι έχουν γεμίσει οι παράδρομοι από αυτοκίνητα και έχουμε μία ΠΑΘΕ (υποτίθεται, διότι και αυτό παίζεται), έρημη από αυτοκίνητα; Ότι αυτή η κίνηση στους παράδρομους που δεν είναι ούτε φτιαγμένοι αλλά ούτε συντηρημένοι για να δέχονται τόση βαριά κυκλοφορία εγκυμονεί καθημερινούς κινδύνους για τους οδηγούς; Παρά ταύτα, προτιμούν να το διακινδυνεύουν, παρά να πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους για να περάσουν από τα «τσεκ πόιντ Τσάρλυ»( όπου το πιο γνωστό φυλάκιο φρίκης μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού Βερολίνου) κατά μήκος της Εθνικής Οδού. Ότι οι «έξυπνοι» των εταιρειών βλέποντας την κίνηση στους παραδρόμους και την απώλεια εσόδων, «χτίζουν» και εκεί διόδια για να μην ξεφεύγει ούτε κουνούπι;
Και καλά, ας πούμε ότι όλα αυτά τα παραβλέπουμε.
Και, συμφωνούμε, και με τον Χρυσοχοΐδη και με τον χερ Ράιχενμπαχ, ότι και τα πιο φθηνά διόδια της Ευρώπης έχουμε και υπομονή πρέπει να κάνουμε,( από αυτή πια χορτάσαμε), διότι τι θα απολαύσουμε πια στο μέλλον οι άτιμοι οι προνομιούχοι!
Αυτός ο Έλληνας υπουργός-καλά ο Γερμανός που ξέρει-έχει βγει καμιά φορά έξω από δω; Έχει δει τι εθνικές οδούς έχουν η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία, η κάθε προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα, τέλος πάντων; Έχει δει τις διαστάσεις τους; Το επίπεδο της σήμανσης; Το επίπεδο του οδοστρώματος; Το επίπεδο της συντήρησης; Γιατί αν «ναι» τότε μας κάνει πλάκα και μάλιστα ανερυθρίαστα.
Αυτή η περίφημη ΠΑΘΕ που δεν θυμόμαστε πια πότε ξεκίνησε να κατασκευάζεται και τελειωμό δεν έχει-και αυτό ουδεμία σχέση με την κρίση έχει-είναι ένα απέραντο «πράσινο μίλι», σαν αυτό που βαδίζουν οι μελλοθάνατοι στις αμερικανικές φυλακές και ο οδηγοί παίζουν κορώνα γράμματα τη ζωή τους κάθε μέρα γιατί αναπτύσσουν και μεγάλες ταχύτητες. Κακή ποιότητα οδοστρώματα, μπαλώματα σχεδόν σε όλο το μήκος, παρακάμψεις, πλημμελής συντήρηση, σπαστές εργολαβίες που ο ένας εργολάβος κάνει καλή δουλειά και ο άλλος λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω ό,τι τσαπατσουλιά του έβγαινε φθηνότερη για να κονομήσει περισσότερο.
Μία φορά στα τόσα χρόνια αν έχει βρεθεί ένα Έλληνας οδηγός να κάνει την απόσταση Αθήνα-Θεσσαλονίκη, σε έναν ολοκληρωμένο εθνικό δρόμο που πράγματι να δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό τότε θα πρέπει να πάρει βραβείο!
Γι’ αυτήν την Εθνική Οδό έχουμε το... προνόμιο να πληρώνουμε τα πιο ακριβά διόδια;
Γι’ αυτή και για τις αποικιοκρατικές συμβάσεις που υπέγραψε με τις κατασκευαστικές εταιρείες το ελληνικό κράτος προκειμένου να γίνουν τα έργα όπως η σήραγγα των Τεμπών; Που εμείς συνεχίζουμε βεβαίως να πληρώνουμε όλο και πιο ακριβά διόδια παρότι το έργο ήταν σταματημένο τόσο καιρό-χωρίς βεβαίως ευθύνη των...περαστικών-και ποιος ξέρει και πότε θα τελειώσει. Μα θα μου πείτε «υπάρχει χρονοδιάγραμμα». Ε και; Τα χρονοδιαγράμματα στην Ελλάδα είναι όπως τα....καρδιογραφήματα. Στα καλά καθούμενα προκύπτει ένας τουβρουτζάς από το πουθενά, κάτι σαν «έμφραγμα» ας πούμε και σου γίνεται το χρονοδιάγραμμα μία ευθεία γραμμή και... πάει καλιά του.
ΟΚ το ’χουμε καταλάβει.
Στην φάση που σήμερα βρίσκεται η χώρα όσον αφορά τους Γερμανούς, είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε «Γιαβόλ χερ κομαντάντ!» και να βαράμε και μία προσοχή άμα λάχει.
Τουλάχιστον ας κόψουν το δούλεμα οι δικοί μας. Κάτι είναι και αυτό.
