Η ΠΑΡΕΑ των Ελλήνων εκείνο το βράδυ, δειπνούσε στο "Trocadero". Ήταν μία ακόμη δημοσιογραφική αποστολή που θα κάλυπτε πρωθυπουργικές σημαντικές συναντήσεις για διακρατικές (ενόψει της κρίσης) διαβουλεύσεις, στην πόλη του φωτός, στο Παρίσι. Και η γαλλική πρωτεύουσα τη νύχτα, έμοιαζε με αστραφτερό... πολυέλαιο σε κοσμηματοπωλείο. Μπροστά, θεόρατος, φωτισμένος όπως τα... κρυστάλλινα πορτατίφ, με έναν προβολέα σε απίστευτο ύψος, να φτάνει... ως τον ουρανό και να περιστρέφεται σκορπίζοντας όμορφες αναλαμπές, σαν φάρος περιπολικού, ο πύργος του Άιφελ, έβαζε τη σφραγίδα του στη μοναδικότητα των αισθήσεων, επιβεβαίωνε τη σκέψη της στιγμής... Ναι, βρισκόμαστε έστω και για λίγες ώρες, στο Παρίσι!
ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΥ είδους επαγγελματικά ταξίδια, δεν μπορείς να μιλάς μόνο για δουλειά. Είναι λίγο απ' όλα. Εμπειρία, τουρισμός, απολαύσεις, γνωριμία, αποτύπωση εικόνων, καλλιέργεια κρίσης, πολλά... Και μαζί μ΄όλα αυτά, μοναδικές χρήσιμες πολιτικές επαφές και συζητήσεις. Από ανθρώπους που σπουδάζουν το "πολιτικό παρασκήνιο". Συναδέλφους καλούς και λιγότερο καλούς, πάντως έμπειρους, οι οποίοι κάνοντας ρεπορτάζ, τριγυρνούν κάθε μέρα στα υπουργεία, στη Βουλή στις αίθουσες συνεδριάσεων και πίνουν τον καφέ τους με γραμματείς, υπουργούς ακόμα και πρωθυπουργούς.
ΤΕΤΟΙΟΙ ήταν οι περισσότεροι της παρέας, εκείνο το όμορφο και κρύο βράδυ, στο καφέ " trocadero". Μέχρι που ήρθαν οι "σπουδαίοι". Τηλεπερσόνες και τηλεπερσόνοι, παντογνώστες, "μαϊντανοί" των πρωινάδικων και ατσαλάκωτοι, λαμπεροί... Όσο και ο ξακουστός πύργος μπροστά τους. Καλοντυμένοι, κύριοι και κυρίες, μορφονιοί και μορφονιές κατά τη φήμη με... χοντρό μεροκάματο, με σπουδαία συμμετοχή στα κουτσομπολιά, που ενίοτε παίρνουν τον πρωινό καφέ και με την πολιτική ηγεσία Από κοντά και άλλοι. Οι συνοδοί... συνοδοί γενικώς αλλά και ειδικώς... Που το πρωί θα μπερδεύονται στα πόδια μας όσο εμείς θα προσπαθούμε να αλιεύσουμε ειδήσεις από τις επαφές του πρωθυπουργικού κλιμακίου. Έτσι όμως γίνεται. Σχεδόν πάντα. Ούτε που θα τους δούμε αυτούς. Και ισχυρίζονται πως ανήκουν στο... σινάφι μας. Αύριο πριν το απόγευμα και πριν τελειώσουν οι διμερείς συναντήσεις, φεύγουν, επιστρέφουν με άλλη πτήση. Ήρθαν στο Παρίσι, μόνο για... ψώνια! Άκουσον άκουσον. Με τους συνοδούς. Μόνο για ψώνια στις... ξακουστές μπουτίκ των Ιλισίων! Μπορεί και με ξένο χρήμα. Ποιος ξέρει. Στην υγειά των κορόιδων...
ΓΙΑΤΙ τα θυμάμαι τώρα αυτά; Πού κολλάνε; Κάθε που βλέπω στο γυαλί τα ίδια πρόσωπα να αναδεικνύουν τη δύναμη και την εξυπνάδα τους, κάνοντας τους σπουδαίους αναλυτές, κάθε που στο γήπεδο της ζωής γίνονται "μεταγραφές παικτών", από τη δημοσιογραφία στην πολιτική, κάθε που ακούω τους ίδιους διαμορφωτές της κοινής γνώμης να... πετροβολούν το "κακό σύστημα", μου έρχονται πάντα στο μυαλό οι παρέες τύπου "τροκαντερού". Και υπάρχουν άπειρες τέτοιες καταστάσεις. Και τότε και σήμερα...Όρεξη να έχεις να καταγράψεις. Μόνο που φανερώνονται σπάνια. Αργούν, μα φανερώνονται...
