Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
Το σχήμα είναι λίγο οξύμωρο, αλλά συμβαίνει συχνά, μέσα στην αποτυχία του κανείς, να αναδεικνύεται ευτυχής. Κόρη συμπολιτών, που λειτουργούν φαρμακείο, έδωσε εξετάσεις στις τελευταίες Πανελλήνιες για τη Φαρμακευτική (οι λόγοι ευνόητοι), αλλά δυστυχώς απέτυχε. Στενοχωρημένη έπρεπε να διαλέξει. Να επιχειρήσει πάλι την επόμενη χρονιά, με το άγνωστο αποτέλεσμα ή να φύγει στο εξωτερικό. «Δύο κακών προκειμένων το μη χείρον βέλτιστον». Επέλεξε το εξωτερικό. Οι γονείς της όμως δεν ήταν μεγαλοκαταθέτες. Συνεχώς κονταροχτυπιούνται με το θνησιγενές ΕΟΠΥΥ και τους φαρμακέμπορους. Πάντα απλήρωτοι και αιτούντες. Είπαν λοιπόν να εξετάσουν την περίπτωση ενός Αγγλόφωνου Πανεπιστημίου που λειτουργεί στη Σόφια. Με κρύα καρδιά πήγαν να δούνε περί τίνος πρόκειται, με τη σκέψη: «Τι να βρούμε στη Βουλγαρία αφού αυτοί είναι χειρότεροι από μας;» Πήγαν λοιπόν και έμειναν έκθαμβοι. Ένα διδακτήριο, όχι εντυπωσιακό, αλλά ευπρεπές και νοικοκυρεμένο. Με αύλειο λουλουδιασμένο χώρο, πεντακάθαρο. Δεν είδαν πουθενά αποτσίγαρα, ή κουτιά από μπύρες και καφέδες, ως είθισται εις τα παρ` ημίν Πανεπιστήμια. Οι τοίχοι καθαροί, δίχως μουντζούρες και συνθήματα, ελληνικής πατέντας, από μαριονέτες αριστερών κομμάτων, που ασχημονούν πάνω σε Εθνικά Ιδρύματα, προτομές ηρώων και ιερών χώρων. Ο πρύτανης και το διδακτικό προσωπικό αυστηρώς επιλεγμένοι. Προσηνείς, ευγενείς και φιλικοί με τους φοιτητές, προκειμένου να τους βοηθήσουν στις σπουδές τους. Αλλά μέχρις εκεί. Πέραν τούτου ουδέν. Αυστηροί, δίχως συναλλαγές και δοσοληψίες με συνδικαλιστικά ή κομματικά απόβλητα. Τα δίδακτρα είναι 8.000 ετησίως. Παράλληλα όμως οι φοιτητές έχουν πάμφθηνη φοιτητική στέγη και επίσης διατροφή. Με την εγγραφή δίνεται στον φοιτητή ένας φάκελος πληροφοριών χρήσιμων με τις οποίες αποφεύγονται συγχύσεις και απώλεια χρόνου. Δεν δικαιολογούνται απουσίες αν δεν είναι αρκούντως δικαιολογημένες. Αναιτιολόγητες αποχές κοινοποιούνται στην οικογένεια.
Οι λέξεις αποχή, απεργία ή κατάληψη είναι άγνωστες. Από τις καθορισμένες μέρες φοίτησης δεν θα χαθεί ούτε μία. Άλλο σημείωμα έγραφε την ημέρα, την ώρα και την αίθουσα παραδόσεων ή των εργαστηρίων και των εξεταστικών περιόδων. Και πολλά άλλα.
Πατέρας και κόρη έμειναν έκθαμβοι. Ένα βάρος έφυγε από την ψυχή της κοπέλας και τη θέση του πήρε ένα ευφρόσυνο συναίσθημα. Ήταν ευτυχία, που ξεπήδησε μέσα από την αποτυχία της. Αυτά και άλλα πολλά μου είπε ο πατέρας της κοπέλας. Δεν με εξέπληξαν. Το ήξερα καλά, πως τα ίδια ισχύουν και εφαρμόζονται, στην Κύπρο, στη Δυτική Ευρώπη ή στην Αμερική. Εκεί η διακίνηση των ιδεών γίνεται ελεύθερα δίχως το δήθεν «άσυλο» που το καθιέρωσαν δικά μας λαμόγια και που έγινε αιτία να καταστραφούν περιουσίες Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, να γίνουν άντρα ναρκομανών, αντικρατιστών ή αντιεξουσιαστών. Είναι αίσχος και ντροπή για τον πολιτισμό μας. Συνειρμικά ήλθαν στο μυαλό μου, τα όσα τραγελαφικά γελοία, αλλά και καταστροφικά συμβαίνουν στη χώρα μας. Πως αιωνόβιοι φοιτητές και κεκράκτες των αριστερών οργανώσεων και κομμάτων, λάτρεις της ελάσσονος προσπάθειας, συναλλάσσονται με πρυτάνεις και καθηγητές, τους κτίζουν στα γραφεία τους, τους υπαγορεύουν τα θέματα προς εξέταση, καταστρατηγούν Νόμους και θεσμούς. Ο Ν.4099 της κ. Διαμαντοπούλου, αποδεκτός από 280 βουλευτές, έγινε στόχος από τραμπούκους, αρνητές και σκοταδιστές, ώστε να μείνει ανενεργός. Φέρουν το σκότος και όχι το φως της γνώσης. Την αμάθεια και όχι την αληθινή γνώση. Τη σύγχυση και όχι την ηρεμία που απαιτείται για την επιστημονική κατάρτιση.
Η κ. Βάσω Κιντή, καθηγήτρια της Φιλοσοφικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ευθαρσώς κατήγγειλε δημόσια, ότι μειοψηφίες τραμπούκων από γνωστούς χώρους, βρίζουν τους καθηγητές τους χυδαία. Τους αποκαλούν λαμόγια, γερμανοτσολιάδες, σιχαμένους, ξεφτιλισμένους κ.ά. Τους λοιδορούν. Τους απειλούν και τους τρομοκρατούν. Οποία κατάντια της Ελληνικής Παιδείας! Και δυστυχώς, η πανεπιστημιακή κοινότητα συνήθως συμβιώνει με την ανομία και την αλητεία, άλλοι από φόβο και άλλοι προσπαθώντας να κρατήσουν τα κεκτημένα… Καταρράκωση της ακαδημαϊκής λειτουργίας, εξευτελισμός κάθε έννοιας σεβασμού μαθητών προς Διδασκάλους.
Αλλά ας είναι. «Το άδικον ουκ ευλογείται». Κάποια στιγμή κάποιος με πυγμή, θα δώσει τέλος σ` όλον αυτόν τον βόρβορο της ασυδοσίας και της κομματικοποίησης. Θα δομήσει τη χαρά της μάθησης και το αγαθό της γνώσης. Γένοιτο!
