Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΑΠΟ τη χθεσινή ειδησεογραφία:
«Με ανακοίνωσή του ο Γιώργος Παπανδρέου επιτίθεται στην κυβέρνηση και τον Αντώνη Σαμαρά για τους «πλεονασματικούς πανηγυρισμούς», επιχειρώντας να πάρει τη «δόξα» του πλεονάσματος. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του πρώην πρωθυπουργού το πρωτογενές πλεόνασμα «δεν δημιουργήθηκε με μαγικές συνταγές Ζαππείου». Σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, στην ανακοίνωση υποστηρίζεται ότι το μεγάλο έλλειμμα, που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μειώθηκε δραστικά εκείνη τη διετία, ζητά δε από τους επικριτές της να θυμηθούν ποια ήταν τα πρώτα μέτρα του μνημονίου και ποια μέτρα πήραν οι ίδιοι μετά το δεύτερο μνημόνιο. Κάνει ακόμη λόγο και για τον χρόνο που χάθηκε μέχρι τις εκλογές, «στο βωμό μικροκομματικών ή και προσωπικών σκοπιμοτήτων», για την ικανοποίηση των οποίων «έπεσε μια εκλεγμένη κυβέρνηση». Αφήνει αιχμές για τη στάση και συμπεριφορά στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αναφέροντας ότι οι «σκοπιμότητες διεμβόλισαν τα όρια της παράταξης». Αναφέρει επίσης ότι στο όνομα των σκοπιμοτήτων αποδυναμώνονται οι μεταρρυθμίσεις της περιόδου 2010 -11, για τις οποίες η χώρα κατέλαβε την πρώτη θέση μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Προειδοποιεί τέλος ότι «την επόμενη φορά που θα επιχειρήσουν να κρυφτούν πίσω από μια κυβέρνηση που θυσιάστηκε, για να παίζουν ανερυθρίαστα τα παιχνίδια τους ,θα τους τα θυμίσουμε εμείς».
«ΟΠΩΣ πάντα, η νίκη έχει πολλούς πατέρες, ενώ η ήττα είναι ορφανή» είπε κάποτε ο Γκαλεάτσο Τσιάνο, Ιταλός πολιτικός και διπλωμάτης, γιος του ναυάρχου Κονστάντσιο Τσιάνο (ήρωα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου), σημαίνον στέλεχος του φασιστικού καθεστώτος της Ιταλίας και γαμπρός του Μουσολίνι... Ο Ουϊνστον Τσώρτσιλ μάλλον τον συμπλήρωσε με την επισήμανση ότι «είναι συνήθης τακτική των πολιτικών να αποποιούνται τις ευθύνες τους και να επιζητούν μερίδιο στη νίκη»... Ο Γιώργος Παπανδρέου αφού εσιώπησε (στο εσωτερικό της χώρας τουλάχιστον, γιατί έξω υπήρξε λαλίστατος) την τελευταία διετία, έσπευσε να διεκδικήσει δάφνες για κάτι που ακόμη δεν έχει πιστοποιηθεί ως νίκη (το πρωτογενές πλεόνασμα), μη τυχόν και το καρπωθεί ο Σαμαράς...
...ΑΛΛΑ δεν διερωτήθη ποτέ, ακόμη κι αν δικαιούται μερίδιο της όποιας νίκης, ως προς το πόσο συνέβαλε ο ίδιος (και ο κ. Σαμαράς βεβαίως και όσοι ακόμη κυβέρνησαν τον τόπο) στη διαμόρφωση της, πριν τη διαγραφόμενη... νίκη, κατάστασης που έστειλε τη χώρα στα «τάρταρα»!... Δεν αντιλαμβάνεται καν ούτε σήμερα, ότι ο ίδιος έσπευσε αυτοβούλως να παραδώσει το τιμόνι της χώρας στον κ. Παπαδήμο, για να μην αναγκαστεί να δει το καράβι να βυθίζεται στα χέρια του!... Θεωρεί ότι δικαιούται πρώτος αυτός τον τίτλο του «σωτήρα», όταν ακόμη κι οι ψηφοφόροι του, οι οπαδοί του, τα στελέχη του Κινήματος ομολογούν την αποτυχία του!... Όταν το επώνυμό του θεωρείται πλέον συνώνυμο της καταστροφής!...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, θα υπάρξουν Ελληνες που θα συμφωνήσουν, με τον Γιώργο, αυτό είναι το κακό... Όπως υπάρχουν Ελληνες που περιμένουν την επιστροφή του Κωστάκη Καραμανλή του δεύτερου των αποβλήτων γόνων της τελευταίας δεκαετίας... Αυτοί είναι το πρόβλημα και όχι ο Κωστάκης κι ο Γιωργάκης... Αυτοί που εξακολουθούν να πιστεύουν ακόμη ότι ο Καραμανλής υπήρξε θύμα συνωμοσίας αμερικανικής εμπνεύσεως κι ο Γιώργος «ένα από τα καλύτερα μυαλά της Ευρώπης»... Θυμηθείτε ότι τον τελευταίο εψήφισαν αυθορμήτως στην ανοιχτή εκλογική διαδικασία του 2004, ως ηγέτη του ΠΑΣΟΚ ένα εκατομμύριο «ανοιχτομάτηδες» που αργότερα ανακάλυψαν ότι ανήκε κι αυτός στους πολιτικούς που ολ’ αυτά τα χρόνια τους «παραπλάνησαν» και κάποιο πρωί, μετακόμισαν εν σώματι στον ΣΥΡΙΖΑ!...
