* Του Κώστα Γιαννούλα
Αγαπητή «Ελευθερία»,
Παρότι έχω αντιληφθεί από τα κατά καιρούς δημοσιέυματά του, πού το πάει ο κ. Καβασίδης, και γι’ αυτό θα ήταν, ίσως, καλύτερο να τον αγνοήσω, εν τούτοις θα μπω στον πειρασμό χάριν των αναγνωστών να δώσω μιαν απάντηση σ’ όσα μου καταμαρτύρησε στις 3/2/2014 σχολιάζοντας απόψεις μου για την Κυριακάτικη αργία.
1. Απορώ και εξίσταμαι κατ’ αρχήν για την άνευ λόγου και αιτίας και με τετράμηνη, μάλιστα, καθυστέρηση, προσωπική επίθεση εναντίον μου, καίτοι στα δημοσιεύματά μου δεν ασχολήθηκα ποτέ με το άτομό του και τις προκλητικές αντιχριστιανικές απόψεις, που διατυπώνει κατά καιρούς, σκανδαλίζοντας πιστούς και διεκδικώντας για τον εαυτό του με δογματικό και νομικίστικο τρόπο την πάσαν αλήθειαν περί του Χριστού, των Αγίων και της Ορθοδοξίας γενικότερα, την οποία απορρίπτει μετά βδελυγμίας.
Να υποθέσω ότι η ιδιότητα του εκλέκτορα στη διαδικασία εκλογής του κ. Καλογιάννη ως υποψηφίου δημάρχου υπαγόρευσε την επιστολή του και την επίθεση στο άτομό μου; “έτος εκλογών γαρ” κατά τα γραφόμενά του.
2. Απόφοιτος του κλασικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων με δάσκαλο το Φάνη Κακριδή και επί τριάντα δύο χρόνια φιλόλογος σε σχολεία του νομού αλλά με χριστιανική αρματωσιά ήλθα, πολλάκις, σ’ επαφή με το δωδεκάθεο και με τους μεγάλους Έλληνες κλασικούς συγγραφείς της αρχαιότητας μέσω των κειμένων τους, αποσπάσματα των οποίων δίδαξα στους μαθητές μου ακολουθώντας, όμως, το παράδειγμα της μέλισσας, που προβάλλει ο ένας απ’ τους τρεις μεγάλους Ιεράρχες της Εκκλησίας, ο Μέγας Βασίλειος, σε έργο του απευθυνόμενο προς τους νέους. Επομένως κάποια γράμματα μάθαμε και εμείς, οπότε είμαστε σε θέση να καταλαβαίνουμε και να ερμηνεύουμε αυτά, που μελετούμε.
3. Όντως, η ρήση «έξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε ημέρα τη εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου» περιλαμβάνεται σε κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης και όχι στο Ευαγγέλιο, δηλ. στην Καινή. Θα μπορούσα, ωστόσο, στο δημιοσίευμά μου της 15/9/2013 να έκανα λόγο για ρήση της Αγίας Γραφής και όχι του Ευαγγελίου, αφού την Αγία Γραφή συναποτελούν και οι δύο Διαθήκες, εκ των οποίων η Καινή συμπληρώνει την Παλαιά. Επί της ουσίας, όμως, δεν αλλάζει τίποτε επ’ αυτού ούτε αναφορικά με την έβδομη ημέρα, που για τους χριστιανούς δεν είναι το Σάββατο αλλά η Κυριακή, που είναι αφιερωμένη στον Κύριο. Άλλωστε, ο Ιησούς στη διδασκαλία του υποστήριξε οτι “ουκ ήλθον καταλύσαι τον Νόμον (Ιουδαϊκόν) ή τους προφήτας αλλά πληρώσαι” δηλ. να τους συμπληρώσει εκεί, που χρειαζόταν.
4. Διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ο κ. Καβασίδης, κάθε φορά που διαβάζει ότι οι κλασικές ελληνοχριστιανικές αξίες υπήρξαν στο διάβα των αιώνων το στήριγμα του λαού μας, για να ξεπερνά ανυπέρβλητα εμπόδια και να επιβιώνει ως έθνος και όχι σχολικά βιβλία, νεωτερικές συνταγές και προτάσεις σαν αυτές της κ. Ρεπούση και των ομοίων της. Είναι κρίμα, μάλιστα, που το σύνθημα “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” το καπηλεύτηκαν ποικιλότροπα κάθε λογής ρατσιστές και φασίστες και το φόρτισαν αρνητικά. Σ’ ό,τι με αφορά, δεν τους το χαρίζω, γιατί αξίζει να το αγκαλιάσει σύμπας ο λαός μας και ας λέει ό,τι θέλει ο κ. Καβασίδης για λόγους, που εξυπηρετούν τη βιοθεωρία του.
5. Μια που πολλές φορές αποδίδει μισαλλοδοξία και μεσαιωνικές αντιλήψεις στην Ορθοδοξία, που καταλήγουν σε εμπρησμό βιβλίων και άλλες καταστροφές, πέραν του ότι το Ευαγγέλιο της αγάπης του Θεού δεν εγκρίνει κάτι τέτοιο, έχει την ίδια άποψη και για το Σταλινισμό και για όσους εφαρμόζουν τέτοιες ή παραπλήσιες μεθόδους, προκειμένου να επικρατήσουν; Και επειδή έχει τοποθετηθεί απαξιωτικά και για κάποιους Αγίους, αλήθεια, δεν έχει ακούσει ότι πεμπτουσία του χριστιανισμού είναι η μετάνοια, ότι ο Χριστός ήλθε στον κόσμο, για να σώσει τους παραπεσόντες και ότι στο Ευαγγέλιο περισσεύουν οι τελώνες, οι άσωτοι, οι πόρνες, οι μοιχοί, οι ληστές και τόσοι άλλοι, που έσωσαν την ψυχή τους και κάποιοι αγίασαν, αφού, όμως, προηγουμένως μετανόησαν πραγματικά για τις ανομίες τους και τις αδικίες τους σε βάρος συανθρώπων τους;
6. Ομολογώ για μία ακόμη φορά ότι είμαι συνειδητός χριστιανός, που δε διυλίζει, όμως, τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο, αλλά προσπαθεί να βιώσει καθημερινά το χριστιανισμό με πράξεις κυρίως και όχι με λόγια, μια που ο χριστιανισμός των Ορθοδόξων είναι βιωματική θρησκεία και όχι μεταφυσική, όπως ο κ. Καβασίδης υποστηρίζει θεοποιώντας τη γνώση και την επιστήμη.
Και κάτι τελευταίο και σ’ όποιον αρέσει τη ζωή τη δική μου, επίγεια και μελλούμενη, την κυβερνά, την επηρεάζει και την οδηγεί η διδασκαλία και το έργο του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, γεγονός που μου δίνει ελπίδα και αισιοδοξία για το αύριο και με βοηθά να προσεγγίζω επί γης και ν‘ απολαμβάνω, πότε-πότε, στιγμές ευτυχίας. 64 χρόνια ζωής, άλλωστε, είναι αρκετά για να καταλήξει κανείς σε τί Θεό πιστεύει.
Αυτά και όχι άλλα τελεία και παύλα.
