Του Κώστα Γιαννούλα
Σύμφωνα με την εκλογική νομοθεσία οι μόνες εκλογές, πλέον, που απέμειναν να γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια, είναι, μόνο, οι εθνικές. Η τετραετία, όμως, σπανίως συμπληρώνεται, αφού συνήθως οδηγούμαστε σε πρόωρες εκλογές πολύ πριν εξαντληθεί η τετραετία και σ’ ορισμένες περιπτώσεις ύστερα από μεσολάβηση ακόμη και ολίγων εβδομάδων, όπως συνέβη το 2012, ενώ το 1989 και σε χρονικό διάστημα ενός έτους, ελέω εκλογικού νόμου, πραγματοποιήθηκαν τρεις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις αναστατώνοντας τη χώρα.
Πρόωρες εκλογές, θυμίζω, πραγματοποιούνται, είτε όταν δεν γίνεται κατορθωτό να σχηματιστεί κυβέρνηση, είτε όταν αυτή χάνει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των βουλευτών του ελληνικού Κοινοβουλίου, είτε όταν μια κυβέρνηση παραιτείται επικαλούμενη εθνικούς ή άλλους προβλεπόμενους ειδικούς λόγους.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, πολλές φορές παρατηρούνται στη χώρα μας μακροχρόνιες προεκλογικές περίοδοι, έντονες κομματικές αντιπαραθέσεις, ακυβερνησία, πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα, πολιτικό παρασκήνιο, ίντριγκες, διαπλοκή και ομηρία κυβερνήσεων εκ μέρους βουλευτών του κόμματος ή των κομμάτων, που τις στηρίζουν. Όλα αυτά και άλλα επηρεάζουν αρνητικά όχι μόνο την οικονομική δραστηριότητα και την παραγωγή κυβερνητικού έργου αλλά και κάθε προσπάθεια επίλυσης σοβαρών πολιτικών προβλημάτων, που έχουν πολιτικό κόστος αλλά που απαιτούν την επίλυσή τους για το καλό των πολλών.
Αντίθετα, η θητεία των αιρετών αρχόντων της αυτοδιοίκησης, τετραετής μέχρι πρότινος- πενταετής από τούδε και στο εξής, προβλέπεται διά νόμου να εξαντλείται μέχρι τέλους χωρίς προσκόμματα, χωρίς αιφνιδιασμούς και χωρίς άλλα παρατράγουδα, δίνοντας, έτσι, τη δυνατότητα στις δημοτικές και περιφερειακές αρχές να σχεδιάζουν και να προγραμματίζουν τετραετή ή πενταετή προγράμματα και να τα ολοκληρώνουν.
Παρότι αντιλαμβάνομαι τη σκοπιμότητα της ψήφου εμπιστοσύνης και της προκήρυξης πρόωρων εκλογών, όταν υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ κυβέρνησης και της βούλησης του λαού μιας δημοκρατικής χώρας σαν τη δική μας, αναλογιζόμενος τις συνέπειες της εκλογολογίας και των πρόωρων εκλογών αναφορικά με τη θητεία των βουλευτών αναρωτιέμαι, γιατί να μην ισχύει και γι’ αυτούς ό,τι και για τους αυτοδιοικητικούς, τους ευρωβουλευτές, ακόμη και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, των οποίων η θητεία ολοκληρώνεται χωρίς διακοπή;
Πέραν τούτου, τώρα, μάλιστα, που τα κόμματα στην κεντρική πολιτική σκηνή έχουν καταντήσει αποκόμματα και η απήχησή τους στις λαϊκές μάζες έχει περιορισθεί στο ελάχιστο• τώρα που κάθε τρεις και μια τίθεται θέμα νέων εκλογών και η εκλογολογία πάει σύννεφο παρότι η πλειοψηφία του λαού δείχνει πως τάσσεται κατά των απανατών εκλογών, επειδή είναι πεπεισμένη πως δεν αποτελούν πανάκεια και δεν δίνουν από μόνες τους λύση στα προβλήματά του, μήπως είναι επωφελέστερο οι εθνικές εκλογές να γίνονται κι αυτές κατά το πρότυπο των αυτοδιοικητικών με πρώτο και δεύτερο γύρο, και όλες μαζί οι εκλογές –αυτοδιοικητικές, εθνικές, ευρωεκλογές και προεδρικές- να γίνονται την ίδια χρονική περίοδο και κάθε πέντε χρόνια;
Μπορούμε, αλήθεια, να σκεφθούμε τα πολλαπλά κέρδη, που θα μπορούσαν να προκύψουν, αν συμβεί κάτι τέτοιο; Και επειδή το θέμα αυτό απασχολεί ήδη μια μερίδα βουλευτών και ενδεχομένως και κομμάτων, μήπως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου ν’ ασχοληθεί επισταμένως με μια τέτοια αλλαγή το ελληνικό κοινοβούλιο και να προχωρήσει είτε άμεσα είτε προσεχώς στην υλοποίησή της;
Αλήθεια! Οι Δήμοι, οι Περιφέρειες, η χώρα ολόκληρη διά του Προέδρου της Δημοκρατίας και το Ευρωκοινοβούλιο κερδίζουν ή χάνουν με την αδιάκοπη πενταετή θητεία των αιρετών τους οργάνων; Κατά την άποψή μου σίγουρα κερδίζουν γι’ αυτό και δεν υπάρχουν σκέψεις ν’ αλλάξει κάτι σχετικά με τη θητεία τους. Επομένως, τώρα που τα κόμματα στην κεντρική πολιτική σκηνή έχουν καταντήσει αποκόμματα και η απήχησή τους στις λαϊκές μάζες έχει περιορισθεί στο ελάχιστο• τώρα που κάθε τρεις μια μία τίθεται θέμα νέων εκλογών, παρότι ο λαός είναι πλέον πεπεισμένος ότι οι απανωτές εκλογές δεν αποτελούν πανάκεια και...
Μήπως είναι, επίσης, επωφελέστερο όλες οι εκλογές,-αυτοδιοικητικές, εθνικές, ευρωεκλογές και προεδρικές-, να γίνονται την ίδια περίοδο, η δε θητεία όλων των αιρετών αρχόντων να είναι πενταετής και να εξαντλείται αδιατάρακτα και χωρίς προσκόμματα;
