* Από τον Στέλιο Σούρλα
Έκπληκτος ο νομικός κόσμος αλλά και ο πιστός λαός παρακολουθεί μία διαρκή καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων αλλά και βασικών αρχών της Ορθοδόξου Χριστιανικής Παραδόσεως και Θεολογίας η οποία μέρα με τη μέρα εκτρέπεται σε επικίνδυνες ατραπούς. Καταργείται η αργία της Κυριακής η οποία θεσπίστηκε από τον ίδιο το Θεό στην Π.Δ. «προς Δόξαν Θεού και ανάπαυσιν ανθρώπου».
Η Χριστιανοσύνη – η οποία στήριξε πολλάκις αυτό το γένος των Ελλήνων σε κάθε δύσκολη στιγμή – έχει θεσπίσει την ημέρα αυτή και την έχει αφιερώσει στον Θεό και κατά συνέπεια στον ίδιο τον άνθρωπο. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη τον άνθρωπο αλλά ο άνθρωπος τον Θεό. Το να μην σεβόμαστε τις αρχές και τις αξίες της πίστεώς μας αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα και επιλογή του καθενός μας. Κανείς δεν μας επιβάλλει την τήρηση τους με τη βία, τουναντίον ο ίδιος ο Θεός θέλει ό,τι κάνουμε να το κάνουμε επειδή πιστεύουμε σε αυτόν και όχι επειδή «έτσι πρέπει» ή λόγω φόβου. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός αλλά δεν είναι και άδικος...! Πλην όμως ενεργώντας τοιουτοτρόπως ας μην έχουμε την απαίτηση ένα ετοιμόρροπο κράτος να έχει την ευλογία του Θεού και να ορθοποδήσει. Επιθυμούμε την κατάργηση της κυριακής αργίας; Ας την κάνουμε αλλά μετά ας είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε και τις συνέπειες των πράξεών μας. Όχι γιατί ο Θεός θα μας τιμωρήσει! Κάθε άλλο! Αλλά η χάρις του Θεού δεν μπορεί να σταθεί σε μία τέτοια κοινωνία η οποία απεμπολεί τον ίδιο τον Θεό και η απομάκρυνση της χάρης του Θεού συνεπάγεται και απώλεια της ελπίδος. Όταν η Ορθοδοξία απετέλεσε θεμέλιο λίθο της ελευθερίας του γένους των Ελλήνων, με το να καταργούμε τις βασικές αρχές αυτής είναι σαν να αποτραβάμε τα θεμέλια αυτής. Άραγε αυτό θέλουμε; Άραγε γνωρίζουμε τι πάμε να κάνουμε; Πόση αχαριστία δείχνουμε εμείς οι καταναλωτές αλλά και οι καταστηματάρχες με το να στηρίζουμε την κατάργηση της Κυριακής αργίας προς την Ορθοδοξία η οποία κατά την Τουρκοκρατία υπήρξε το αποκούμπι του Γένους; Προδίδουμε μία πίστη η οποία όταν την είχαμε ανάγκη μας στάθηκε, τώρα όμως που – θεωρητικά τουλάχιστον «απελευθερωθήκαμε και ορθοποδήσαμε» - την καταργούμε από την καθημερινότητά μας; Πόσο τίμιο και ηθικό είναι αυτό έναντι του Θεού;
Πόσο εγωιστική άραγε είναι μία κοινωνία και πόσο δύσκολο είναι να αντιληφθεί ο κάθε πολίτης ότι – αργά η γρήγορα - θα έρθει και η σειρά του κι αν είναι ακόμη και δημόσιος υπάλληλος. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό είναι η απαρχή; Συμβιβαζόμαστε σε μία ιδέα η οποία έμμεσα θέλει να μας καθιερώσει ως σκλάβους εργασίας συνεχώς και αδιαλείπτως! Με το να στηρίζουμε την κατάργηση της Κυριακής αργίας οι ίδιοι από μόνοι μας είτε ως καταναλωτές, είτε ως καταστηματάρχες καταργούμε στην πράξη τα εργασιακά μας δικαιώματα τα οποία με τόσους αγώνες και κόπους οι προηγούμενες γενιές μάς κληροδότησαν. Δεν σεβόμαστε ούτε τους αγώνες, ούτε τις θυσίες της εργατικής τάξης η οποία μάτωσε για την κατάκτηση αυτών των εργασιακών δικαιωμάτων! Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι με αυτόν τον τρόπο ευνοούνται οι πολυεθνικές εταιρίες εις βάρος της τοπικής αγοράς; Εάν όχι τότε ας ετοιμαστούμε να υποστούμε ακόμη περισσότερα... Και «εις χειρότεραν» καθότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι των πράξεών μας και εάν δεν είμαστε ε καιρός κάποτε να γίνουμε! Με μία διαφορά, ότι τώρα δε θα δικαιούμαστε πλέον να λέμε δεν ξέραμε! Όχι μόνο ξέραμε αλλά συμβάλαμε και σε αυτό άμεσα είτε με ενέργεια (ψώνια κατά την Κυριακή), είτε με παράλειψη (σιωπήσαμε και δεν αντιδράσαμε). Ας επιλέξουμε λοιπόν...
* Ο Στέλιος Σούρλας είναι δικηγόρος
