* Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Με επικοινωνιακού χαρακτήρα κινήσεις οριακής πειστικότητας και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, κινήσεις οι οποίες δεν φαίνεται ότι αφορούν την ευρισκομένη σε κατάθλιψη ελληνική κοινωνία και με την επαναφορά διλημμάτων, τα οποία έχουν επί της ουσίας τους απαντηθεί, η κυβέρνηση των κ. Α. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλου, επιδιώκει να πολώσει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις της με την αξιωματική αντιπολίτευση, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιστρέψει το (καταγραφόμενο και στις δημοσκοπήσεις) δυσμενές εις βάρος της κλίμα, ενώ επανήλθαν τα σενάρια περί επισπεύσεως των βουλευτικών εκλογών, έστω κι αν ο πρωθυπουργός δηλώνει (ακόμη και στο Ευρωκοινοβούλιο) ότι στόχος του είναι να εξαντληθεί η τετραετία.
Και αυτές οι κινήσεις αντιπερισπασμού από τη βαριά πραγματικότητα την οποία βιώνει η κοινωνία, περιλαμβάνουν την εκ νέου δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και την παρουσίασή του ως το «απόλυτου κακό», το οποίο (υποτίθεται ότι) έχει σχέσεις με την τρομοκρατία, δεν σέβεται την Εκκλησία, ταυτόχρονα δε (και παρά τις περί του αντιθέτου διακηρυγμένες επίσημες θέσεις του κόμματος) «απεργάζεται» την έξοδο της Ελλάδος από την Ευρώπη.
Ωστόσο, το κλίμα για την κυβέρνηση (και αυτό παρά τις φιέστες για την ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ για το τρέχον εξάμηνο, φιέστες στις οποίες δεν παρέστη ο Αλέξης Τσίπρας – και ως εξ αυτού στοχοποιήθηκε εκ νέου ως αντιευρωπαϊστής – ούτε και οι άλλοι οι ηγέτες της αντιπολιτεύσεως, αλλά ούτε και ο Κώστας Καραμανλής) παραμένει ιδιαιτέρως βαρύ.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι:
-Ο κοινοτικός επίτροπος Όλι Ρεν δήλωσε ευθέως (και επ’ αυτού δεν υπήρξε καμιά επίσημη ελληνική «απάντηση») ότι θυσιάστηκε η Ελλάδα, για να σωθούν οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης και οι τράπεζες.
-Οι εκπρόσωποι των δανειστών στην Τρόικα επιμένουν στις απαιτήσεις τους, οι Γερμανοί δεν συμμερίζονται την αισιοδοξία των Αθηνών για έξοδο στις αγορές το 2014, αποκλείουν «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, αφήνουν να εννοηθεί (Β. Σόιμπλε) ότι μπορεί να υπάρξει νέα «βοήθεια» (δηλαδή δανεισμός) προς την Ελλάδα και την παρουσιάζουν ως τριτοκοσμική χώρα, η οποία, εκτός των άλλων, δεν έχει καν αξιόπιστο μηχανισμό εισπράξεως των φόρων.
-Συναφώς αποκαλύφθηκε ότι παραμένουν καταχωνιασμένα στα συρτάρια του ΣΔΟΕ δεκάδες CD (και φυσικά η «λίστα Λαγκάρντ) τα οποία δεν έχουν ελεγχθεί και αυτό σε μια χρονική συγκυρία, κατά την οποία η κοινωνία στενάζει από τους επαχθείς φόρους, ενώ η κυβέρνηση δεν έχει, αν μη τι άλλο, ούτε καν την πολιτική βούληση να εντοπίσει μεγαλόσχημους πιθανούς φοροφυγάδες. Ο δε Γραμματέας του ΣΔΟΕ Σ. Στασινόπουλος δήλωσε ευθέως στη Βουλή ότι τη τελευταία τριετία «βγήκαν» από τη χώρα δεκάδες δισ. ευρώ, εκ των οποίων αρκετά δισ. δεν δικαιολογούνται από το «πόθεν έσχες».
-Το μεταπολιτευτικό δικομματικό σύστημα εξουσίας είναι, σε μεγάλο βαθμό, διεφθαρμένο, άρα και αναξιόπιστο και αυτό δε εξηγεί τις μετατοπίσεις του εκλογικού σώματος σε κόμματα εκτός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τούτο δε προκύπτει σαφώς από τις αποκαλύψεις από την εν εξελίξει έρευνα για τις μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και την ομολογία του αντιπροέδρου της Βουλής Γιάννη Τραγάκη ότι «πριν από 10 χρόνια είχαμε τεκμηριώσει πλήρως την ανάμειξη του Άκη Τσοχατζόπουλου στις μίζες, αλλά και του Γιάννου Παπαντωνίου στο πάρτι των προμηθειών στις ένοπλες δυνάμεις, αλλά δυστυχώς σταματήσαμε». Προκύπτει ακόμη από την υπόθεση του «γαλάζιου» Χάρη Τομπούλογλου, ως δε νοοτροπία ακόμη και από αυτήν την περίπτωση Λιάπη, αλλά εσχάτως και από το σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Ένα σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκονται πρόσωπα, όπως ο Α. Φιλιππίδης, της «καραμανλικής» περιόδου διακυβερνήσεως της χώρας και μεγαλόσχημοι επιχειρηματίες.
-Τη διαφυγή Χριστόδουλου Ξηρού, η οποία ανέδειξε εσωτερικές διαφωνίες στην κυβέρνηση, μεταξύ του Νίκου Δένδια και του Χαράλαμπου Αθανασίου, με τον πρώτο να επικρίνει τις δικαστικές αρχές ότι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, αλλά να παραγνωρίζει ότι αυτές εφάρμοσαν τον νόμο, πλην, όμως, ζητείται η αναθεώρηση του καθεστώτος των αδειών σε κρατουμένους και αυτό, σε τελική ανάλυση, μπορεί να σημάνει περαιτέρω επίταση του κρατικού αυταρχισμού. Η περίπτωση Ξηρού, επανέφερε στο προσκήνιο τις πιέσεις προς την Αθήνα από τον αμερικανικό παράγοντα, ο οποίος «απαίτησε» την άμεση σύλληψη του καταδικασμένου στελέχους της τρομοκρατικής οργανώσεως «17 Νοέμβρη».
-Παραμένουν, όσο κι αν επιχειρείται, μέσω των συναντήσεων των κ. Α. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλου, οι διαφωνίες μεταξύ των δύο κομμάτων που συγκυβερνούν. Και αυτό καταδείχθηκε τόσο από τις φωνές που ακούγονται μέσα από το ΠΑΣΟΚ ότι είναι καταστροφικός ο εναγκαλισμός του κόμματος με τη ΝΔ, όσο και από την απόσυρση της αποφάσεως του υπουργού Υγείας για τα 25 ευρώ στα νοσοκομεία, απόσυρση ως δώρο στον Ευ. Βενιζέλο και στις πάλαι ποτέ κοινωνικές ευαισθησίες του ΠΑΣΟΚ. Ας σημειωθεί, επίσης, αυτοπροβολή του Ευ. Βενιζέλου ως αναπληρωτή πρωθυπουργού, αυτοπροβολή που ενόχλησε το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και το φάλτσο του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος «έκοψε» τον χαιρετισμό της «πράσινης» (αλλά παπανδρεϊκής) ευρωβουλευτού Άννυς Ποδηματά, ως εκπροσώπου του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραστεί στις σχετικές εκδηλώσεις στην Αθήνα κι έτσι, μετά το «κόψιμο» αυτό, το Ευρωκοινοβούλιο ουσιαστικά δεν εκπροσωπήθηκε...
ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΕΝΟΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΔΙΛΗΜΜΑΤΟΣ
Ενώπιον του κλίματος αυτού, ο μεν πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επιμένει στο ανύπαρκτο success story, στη στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ως αντιευρωπαϊκής δυνάμεως και στην επαναφορά του διλήμματος «μέσα ή έξω από την ΕΕ», ενός διλήμματος το οποίο ουσιαστικά έχει ήδη απαντηθεί (ακόμη και η Καγκελάριος Μέρκελ είχε δηλώσει πως αν η Ελλάδα εξήρχετο της ζώνης του ευρώ, τότε θα ακολουθούσε ντόμινο και καταστροφή της ζώνης) οι δε Ευ. Βενιζέλος και Γ. Στουρνάρας άρχισαν τις φραστικές επιθέσεις κατά της Τρόικας.
Αναφορικά δε με το θέμα που επανέφερε ο Α. Σαμαράς (και στην ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο) ξένοι ανταποκριτές που ήλθαν στην Ελλάδα, τόνισαν (στα «Νέα») ότι:
-«Η κοινωνία σας είναι σε κατάθλιψη (...). Για τη γερμανική ηγεσία το θέμα της παραμονής ή όχι της Ελλάδας στην Ευρωζώνη σφραγίστηκε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της Άγκελα Μέρκελ στην Κίνα τον Αύγουστο του 2012, όπου Κινέζοι αξιωματούχοι κατέστησαν σαφές πως αν η ευρωζώνη δεν μπορεί να διασώσει μία, αναλογικά, τόσο μικρή οικονομία όπως είναι η ελληνική, η Κίνα θα αναγκαστεί να πάρει πίσω όλες τις επενδύσεις της εντός ευρωζώνης» (Suddeutsche Zeitung).
-«Ο κίνδυνος εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά (Le Figaro).
-Η γενικότερη στάση στις Βρυξέλλες σχετικά με την ελληνική προεδρία είναι ο σκεπτικισμός. Θα μπορέσει να βγάλει το εξάμηνο αν χάσει η ΝΔ τις ευρωεκλογές και το ΠΑΣΟΚ συρρικνωθεί όσο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις; Λογικά θα αναγκαστεί να πάει σε πρόωρες εκλογές. Ο κ. Τσίπρας δεν αποτελεί πλέον το φόβητρο που αποτελούσε. Τον τελευταίο χρόνο έχει καταφέρει σε διεθνές επίπεδο να χτίσει το προφίλ ενός λογικού και ώριμου ηγέτη» (Financial Times).
Πάντως, ο Α. Σαμαράς επιμένει ότι οι εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν το 2016, το δε διακύβευμα των ευρωεκλογών είναι «εντός ή εκτός Ευρώπης».
Σημειώνεται, πάντως, ότι η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να μην παραστεί στην τελετή για την ελληνική προεδρία της ΕΕ ήταν πολιτικά αναμενόμενη και αποτελεί συνέχεια της αντιπαραθέσεως που έχει ανοίξει ο ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση. Ήθελε να στείλει το μήνυμα του σκληρού διαπραγματευτή με τους δανειστές και ουσιαστικά να πει στο εσωτερικό και το εξωτερικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι διατεθειμένος να παλέψει για μια Ευρωπαϊκή Ένωση και μια ευρωζώνη χωρίς λιτότητα, λένε πολιτικοί αναλυτές.
ΑΝΤΙΤΡΟΪΚΑΝΙΚΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ
Την ίδια, εξ άλλου, στιγμή, τόσον ο πρωθυπουργός στο Στρασβούργο (που επέκρινε το πρώτο μνημόνιο και τους λαθεμένους πολλαπλασιαστές) όσο και οι κ. Στουρνάρας και Βενιζέλος, προχώρησαν σε ενός είδους επιθετική ρητορική κατά της Τρόικας, ρητορική η οποία αντιφάσκει σε σχέση με τη μέχρι σήμερα στάση τους έναντι των εκπροσώπων των δανειστών.
Ο υπουργός των Οικονομικών δήλωσε στους Financial Times ότι «η Τρόικα πρέπει να γίνει πιο ρεαλιστική στις απαιτήσεις της» και πρόσθεσε ότι τα στελέχη του κλιμακίου των δανειστών «υιοθετούν μια μαξιμαλιστική προσέγγιση όταν είναι στην Αθήνα, (προσέγγιση) που τρομάζει τόσο τις αγορές όσο και τις επιχειρήσεις της χώρας, θέτοντας σε κίνδυνο την οικονομική ανάκαμψη της χώρας (...). Ο κόσμος νιώθει φόβο όποτε έρχεται η Τρόικα. Αυτό πρέπει να αλλάξει».
Ισχυρίσθηκε δε ότι αντιστάθηκε σε πιέσεις από την Κριστίν Λαγκάρντ και τον Π. Τόμσεν προκειμένου να ζητήσει από τους Ευρωπαίους να δεχθούν «κούρεμα» των δανείων. «Ο Πωλ και η Λαγκάρντ είπαν ότι έπρεπε να σταθώ στο πλευρό τους. Είπα: Αν έρθω με την πλευρά σας, είναι κάτι που θα βοηθήσει πραγματικά την Ελλάδα, αλλά είναι και κάτι που αποκλείεται να γίνει. Ο Σόιμπλε μου είπε «Γιάννη ξέχνα το». Οπότε αν κάτι δεν μπορεί να γίνει, τι μπορώ να κάνω;», σημείωσε...
Κι αν ο Γιάννης Στουρνάρας ήταν αποκαλυπτικός για τις αντιφάσεις της κυβερνήσεως και την υποταγή της στους δανειστές, ο Ευ. Βενιζέλος με τις δηλώσεις του κατά της Τρόικας, κατέδειξε ακόμη περισσότερο το κυβερνητικό αδιέξοδο.
«Η Τρόικα είναι ένα θεσμικό υβρίδιο, που δεν προβλέπεται από το πρωτογενές δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τους θεσμούς της ευρωζώνης... Δεν είναι δυνατόν υπηρεσιακά στελέχη να κατανοούν πολιτικές προτεραιότητες. Συμμετέχουν σε μία πολιτική συζήτηση που επηρεάζει τις κοινωνίες. Άρα σηκώνουν ένα τεράστιο πολιτικό βάρος και αυτό δημιουργεί ένα θεσμικό πρόβλημα, πρόβλημα δημοκρατίας, πολιτικής, πρόβλημα νομιμοποίησης. Αυτό εξετάζει τώρα και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την έκθεση που έχει αναθέσει σε σχέση με την Τρόικα», τόνισε.
Υπό το πρίσμα όλων των ανωτέρω, είναι εμφανής η αδυναμία της κυβερνήσεως να ελέγξει την κατάσταση κι έτσι καταφεύγει σε άτεχνους επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς, οι δε δημοσκοπήσεις οι οποίες καταγράφουν νέες απώλειες για τους κυβερνητικούς εταίρους, ίσως και την οδηγήσουν στη λύση των εκλογών, τις οποίες, άλλωστε, πολλά «γαλαζοπράσινα» στελέχη εισηγούνται στο Μέγαρο Μαξίμου και την οποία (παρά τις διαψεύσεις) δεν δείχνει να αποκλείει ούτε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας.
