* Του Αθ. Φώτου, επί τιμή δικηγόρου
Ανήκει πλέον στο παρελθόν. Κανείς δεν θέλει να το θυμάται. Κανείς δεν επιθυμεί να ασχοληθεί με αυτό. ΄Ηταν ένα κακό όνειρο, μια μεγάλη μπόρα, ένας πραγματικός εφιάλτης για το λαό. Πέρασε σαν σίφουνας, σαρώνοντας στο διάβα του κάθε καλό και ωραίο που ο λαός χρόνια τώρα αγωνιζόμενος με μόχθους, θυσίες και βάσανα, είχε κατακτήσει. Έκοψε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και κάθε ελπίδα και χαρά από τους ανθρώπου για μια καλύτερη ζωή.
Με τη βία να βρίσκεται σε έξαρση, και την ανεργία να μαστίζει την χώρα, με τις απεργίες να παραλύουν την κοινωνική ζωή του τόπου και τη διαφθορά να έχει προσβάλλει όλους τους κοινωνικούς ιστούς της χώρας, με τις πολιτικές οξύτητες να ξεπερνάνε τα όρια της ευπρέπειας και να κλυδωνίζουν πολλές φορές τα θεμέλια του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, με τις σκληρές αντιπαραθέσεις της λαϊκής μάζας με την κυβερνητική εξουσία, λίγα από τα στοιχεία που δημιούργησαν την μεγάλη κρίση του τόπου. Την κρίση αυτή την ασυγχώρητη και ατέρμονη, που έλουσε και εξακολουθεί να λούζει με το δάκρυ και την απογοήτευση, ο πικραμένος λαός, που υποχρεώθηκε να σηκώσει στους αδύναμους και ανήμπορους ώμους του, τα φρικτά βάρη των συνεπειών της.
Ομιλώ για το έτος 2013. Έτος οδύνης, πόνου, κραυγής και απόγνωσης. Εδώ δεν υπήρξαν σκιρτήματα χαράς κι ελπίδας. Μόνο πικρά ατέλειωτα δάκρυα και στεναγμοί. Μπροστά σ΄ αυτή τη θύελλα, την ηφαιστειακή τρομακτικότητα, που στο πέρασμά της γκρέμισε και κατέστρεψε τα πάντα. Μπροστά σ΄ αυτόν τον ευτελισμό και διασυρμό που δημιούργησε η οικονομική κρίση.
Ο λαϊκός ξεσηκωμός υπήρξε σύσσωμος. Βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στους δρόμους. Δεν έστερξε στον τεχνητό ύπνο που η ηγεσία του έντεχνα και με μεγάλη προσοχή τον σερβίρισε. Από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκε τα δεινά που τον περιμένουν, αφυπνίσθηκε, οργίστηκε, επαναστάτησε. Βγήκε από τον εαυτό του, ελευθερώθηκε, υπερέβη τα φυσικά του όρια και με ψυχική αντοχή και γενναιότητα ζήτησε, ότι του ανήκε, ό,τι του πήραν. Φώναξε από τα βάθη της ψυχής του. Έκλαψε, πάλεψε μέσα στα όρια της νομιμότητας, για να περισώσει, ό,τι στο παρελθόν με αγώνες, με κόπους και μόχθους είχε κατακτήσει. Πλην όμως η δυναμικότητα του αυτή εξαντλήθηκε μέσα στον κλοιό του εαυτού του, αφού δεν μπόρεσε να προχωρήσει και να υπερνικήσει τις δυνάμεις που τον έφεραν στη θέση αυτή.
Δεν θέλει ο λαός να θυμάται το 2013. Η προσφυγή στα συσσίτια της εκκλησίας, στα κοινωνικά παντοπωλεία των δήμων, στις λαϊκές αγορές και τις χωματερές προς αναζήτηση τροφίμων, ήταν η χείριστη ταπείνωση γι΄ αυτόν.
Δεν επιθυμεί να φέρνει στη μνήμη του, τις απανωτές εκρήξεις των σκανδάλων διαφθοράς και τους καπετάνιους του σαν να μη παίρνουν είδηση. Η λαϊκή μάζα σιχάθηκε να γίνεται μάρτυρας, όλων εκείνων που σπίλωσαν και μόλυναν κατ΄ εξακολούθηση τον πολιτικό τους χιτώνα και διαπλέχθηκαν με σκοτεινά συμφέροντα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος δεν βρήκε τη δικαίωσή του και είδε να διαψεύδονται οι προσδοκίες και οι ελπίδες του. Οι εξαγγελίες του 2013 επικαλύφθηκαν από τη θολή και βάρβαρη αλλοτρίωση των νομίμων δικαιωμάτων του λαού, χωρίς φυσικά να επωλουθούν οι πληγές του μέχρι σήμερα, που συνεχίζουν να τρώνε μέρος από τη σάρκα του.
Επειδή κατά καιρούς μου δόθηκε η ευκαιρία να καταγράψω στο χαρτί τις απόψεις μου γύρω από την οικονομική κρίση, σήμερα μπορώ να πω ότι, «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Όλα τα επεισόδια του κεφάλαιου 2013, είναι πράγματι μία θλιβερή ιστορία γραμμένη με μελανά γράμματα στο βιβλίο της ζωής μας. Ένα στίγμα, ένα όνειδος. Κρίνοντας με αντικειμενικότητα τα πράγματα, βλέπουμε σήμερα μία μεγάλη αλλαγή. Η λοιμική διαφθορά που χρόνια τώρα κυριαρχούσε στο ελληνικό στερέωμα και αποτελούσε ανασχετικό παράγοντα για την ανάπτυξη και αξιοπιστία της χώρας μας, άρχισε σιγά-σιγά, αλλά σταθερά να ξηλώνεται. Το κουβάρι καθημερινά ξετυλίγεται και οι διαφθορείς και σκανδαλοποιοί, όλο και περισσότερο παίρνουν τον δρόμο προς την δικαιοσύνη. Η διοικητική απορύθμιση και δυσλειτουργία των θεσμών της πολιτείας το 2013 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή. Τα κλειστά και απέραντα κυκλώματα που λυμαινόταν τη χώρα για χρόνια τώρα άρχισαν να ανοίγονται, να ξεσκεπάζονται, αφού δεν μπορούσαν να αντέξουν άλλο. Και οι ευάριθμοι κόλακες των κυβερνώντων, φίλοι παλιοί, άμεσοι συνεργάτες, κυβερνήτες και οι ίδιοι άλλοτε, πρωτοκλασάτα πρόσωπα της εξουσίας, όλοι τους βουτηγμένοι μέσα στο βούρκο της ανομίας, δοκιμασμένοι στην τεχνική της διαφθοράς και της σαπίλας, άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο προς τις φυλακές, όπως ακριβώς τους αξίζει. Και θα τους ακολουθήσουν και πολλοί άλλοι, για να ξεβρομίσει ο τόπος. Ο λαός ο περιφρονημένος και ταλαιπωρημένος, αυτός που βίωσε χρόνια τώρα την λαίλαπα της κρατικής διαφθοράς και παρακολούθησε από κοντά την επικάλυψή της, σήμερα χαίρεται και αγάλλεται η ψυχή του, όταν βλέπει να σέρνονται με χειροπέδες και να «μπουζουργιάζονται» στις φυλακές, όλοι εκείνοι, που κάποτε, τους πίστεψε, τους χειροκρότησε και έπινε νερό στο όνομά τους.
Σήμερα ο λαός έχει αντιληφθεί, ότι δεν μπορεί να ελπίζει στο πελατειακό κράτος. Οι διορισμοί, τα δάνεια, οι κλεψιές, οι κομπίνες, και οι κάθε είδους αδικαιολόγητες και παράνομες παροχές, που έτρεφαν και συντηρούσαν ένα μεγάλο κομμάτι αυτού τελείωσαν. Αυτή η σήψη πρέπει να τελειώσει, να εξαλειφθεί μια για πάντα, για να αποκτήσει η πατρίδα μας την χαμένη αξιοπιστία της και την προτέρα της αίγλη. Πρέπει να αντιληφθούμε, ότι από εδώ και πέρα το κράτος δεν θα μπορεί να δώσει, όπως πρότερα. Και αυτό γιατί δεν έχει την δυνατότητα. Και ο καθένας μας θα στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις. Κρατικοδίαιτοι, κομπιναδόροι, μιζαδόροι, κλέφτες και απατεώνες, δεν χωρούν στο χώρο της ευνομούμενης πολιτείας, αλλά στον χώρο των φυλακών.
Είναι αλήθεια, ότι η χώρα διέρχεται κρισιμότατες στιγμές. Διαβλέπω με μεγάλη προσοχή τις διαφορές των πολιτικών κομμάτων, τις ιδεολογικές διαφορές, την ποικιλία των απόψεων και βλέψεων καθώς και τις σκληρές αντιπαραθέσεις μεταξύ τους. ΄Όπως βλέπω και τους ανθρώπους να είναι χωρισμένοι σε δύο μεγάλα στρατόπεδα, σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Αυτή η μεγάλη διαφορά που χωρίζει σήμερα την κοινωνία μας πρέπει να αμβλυνθεί. Και την άμβλυνση αυτή οφείλει να την επιφέρει η δημοκρατική πολιτική ηγεσία προς το γενικό καλό. Τέτοια σημάδια δημιουργικής ενότητας θέλουν να δουν στο πρόσωπο των πολιτικών ηγετών, όλοι οι Έλληνες. Περιμένει αυτή την ενότητα ο λαός για να ζήσει άξια τον βίο του.
Είναι καιρός να το αντιληφθούν αυτό οι πολιτικοί μας ταγοί. Τούτη την ώρα δεν χρειάζονται λεονταρισμοί, γκρίνιες, καυγάδες, φανατισμοί και κάθε έξαψη των πολιτικών παθών. Χρειάζεται ηρεμία. Περισυλλογή. Υπευθυνότητα. Χρειάζεται ομόνοια, ομοψυχία και αγάπη μεταξύ μας. Πρέπει όλοι μας να πορευθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο. Να παραμερίσουμε τις ταξικές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα μας, τα πάθη και τα μίση που δηλητηριάζουν τις ψυχές μας και ενωμένοι πλέον να αντιμετωπίσουμε την απειλή της πτώχευσης και της καταστροφής της χώρας. Δεν χωρούν εδώ μαγκιές και ανευθυνότητες Σωφροσύνη χρειάζεται. Ψυχραιμία και πατριωτισμός χρειάζεται για τη σωτηρία. της πατρίδας μας. Ο τόπος, όπως και παραπάνω είπα, χρειάζεται ενότητα που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση που σήμερα βιώνουμε. Ενότητα στο όνομα μιάς πίστης, μιάς τιμιότητας, μιάς κοινής αγωνιστικότητας, για να επανέλθουμε εκεί που μόνοι μας πλέον, μπορούμε να ζούμε φιλήσυχα και ειρηνικά, χωρίς προστάτες και τυράννους δίπλας μας. Και για να το πετύχουμε αυτό πρέπει οι πολιτικοί μας άρχοντες να είναι περισσότερο σοβαροί και υπεύθυνοι και να ενεργούν μέσα στο λαό ενωτικά και όχι διασπαστικά. Μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε και να αισιοδοξούμε για καλύτερες και γόνιμες ημέρες του 2014.
