Η Οικουμένη, σήμερα, βρίσκεται σε συνεχή αναβρασμό και, επειδή μέσω της τεχνολογικής εξέλιξης έχει μεταβληθεί, πλέον, σε μια γειτονιά, ορισμένα γεγονότα επηρεάζουν, λίγο ως πολύ, τις τύχες όλων των κρατών.
Τέτοια γεγονότα έχουν να κάνουν με τους πολέμους Ρωσίας-Ουκρανίας, Ισραήλ-Παλαιστίνης και των συμμάχων τους, με την πανδημία του κορονοϊού, που έπληξε τον πλανήτη μας, με την εκλογή του απρόβλεπτου κ. Τραμπ στις ΗΠΑ, αλλά και με την πτώση του Συριακού καθεστώτος, με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Παράλληλα, ο παγκόσμιος οικονομικός ανταγωνισμός δημιουργεί απόνερα, που επηρεάζουν, αρνητικά, τις οικονομίες πολλών κρατών, όπως αυτών της Γερμανίας και της Γαλλίας, που μέχρι πρότινος ανθούσαν.
Βασική συνέπεια όλης αυτής της κατάστασης είναι να διατίθενται υπέρογκα ποσά για εξοπλιστικά προγράμματα και την ίδια ώρα να υπάρχουν, ανά τον κόσμο, πάρα πολλοί άνθρωποι ξεσπιτωμένοι, που υποσιτίζονται και πεθαίνουν απ’ την πείνα, ενώ η κλιματική αλλαγή προκαλεί ανεξέλεγκτες καταστροφές και θανάτους. Πέραν τούτων η πολιτική σταθερότητα αποτελεί ζητούμενο σε πολλά κράτη, αφού κυβερνήσεις συνεργασίας, ως επί το πλείστον, αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, ενώ παρατηρείται άνοδος των ποσοστών και ανέρχονται στην εξουσία ακροδεξιά κόμματα, που δεν έχουν καλή σχέση με τη δημοκρατία και τους θεσμούς της.
Επακόλουθο όλων αυτών είναι να αυξάνεται το μεταναστευτικό και προσφυγικό ρεύμα και να δημιουργούνται πλείστα όσα προβλήματα, που έχουν να κάνουν με τη διαβίωση των ίδιων των μεταναστών και προσφύγων, αλλά και με την αντιμετώπισή τους εκ μέρους των κρατών υποδοχής. Και επειδή τα καρτέλ είναι αυτά, που επηρεάζουν και καθορίζουν, εν πολλοίς, τις τιμές των προϊόντων, ενώ πολλά βαλάντια αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις, που συνεπάγεται η καλοζωία και η υπερκατανάλωση, κάποιοι πολίτες στρέφονται στο εύκολο κέρδος, που προκύπτει απ’ το εμπόριο ναρκωτικών και της λευκής σαρκός, αλλά και απ’ την κλεψιά, που οδηγεί στη βία και στην εγκληματικότητα.
Η χώρα μας, όντας και αυτή ένα μικρό κομμάτι της παγκόσμιας κοινωνίας, υφίσταται, κατ’ αρχάς, τις συνέπειες της παγκόσμιας αναταραχής και ξοδεύει και αυτή μεγάλα ποσά για εξοπλιστικά προγράμματα, μια που η γεωπολιτική θέση της είναι επισφαλής λόγω των προθέσεων, κυρίως, των εξ Ανατολών γειτόνων μας. Πέραν τούτου βίωσε, πρόσφατα, τις συνέπειες των μνημονίων, αφού, προηγουμένως, βρέθηκε στα πρόθυρα της οικονομικής χρεωκοπίας και της εξόδου απ’ το ευρώ λόγω της αλόγιστης διαχείρισης των οικονομικών της χώρας μας εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας της και των πιέσεων, που ασκούσε το εκλογικό σώμα για βελτίωση των αποδοχών του. Ωστόσο, γλίτωσε την έξοδο, αφού πλήρωσε και πληρώνει, ακριβά, το τίμημα των μνημονίων και άρχισε, σιγά σιγά, να κερδίζει το χαμένο έδαφος, να ορθοποδεί και να βλέπει το μέλλον της με περισσότερη αισιοδοξία.
Αυτό συμβαίνει, γιατί το δημοκρατικό μας πολίτευμα λειτουργεί, υποδειγματικά, ενώ η χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, κατάφερε να εδραιώσει την πολιτική σταθερότητα μέσω του σχηματισμού αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Πέραν τούτου, η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική ασκείται με υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα, ενώ η επιδοματική πολιτική στοχεύει, πρωτίστως, στην ανακούφιση των αδυνάτων και πασχόντων, αλλά και της μεσαίας τάξης, γενικότερα. Γι’ αυτό και η ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τους οίκους αξιολόγησης, αναπτύσσεται με ρυθμούς, που ζηλεύουν άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες πριν μερικά χρόνια μας κουνούσαν το δάκτυλο και μας έδειχναν την πόρτα της εξόδου απ’ την ευρωπαϊκή οικογένεια.
Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι η χώρα μας έλυσε όλα τα προβλήματά της, αφού η ακρίβεια, πρωτίστως, ροκανίζει το εισόδημα και τις πενιχρές αυξήσεις των εργαζομένων και συνταξιούχων ή εξουδετερώνει άλλα ευεργετικά μέτρα για χάρη τους. Πέραν τούτου, η ανεργία, η ενδοοικογενειακή βία, η εγκληματικότητα των νέων και οργανωμένων κυκλωμάτων συνεχίζουν το καταστροφικό έργο τους, ενώ οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες, τα τροχαία δυστυχήματα και οι κλοπές, παρά τις προσπάθειες, κάνουν δύσκολη τη ζωή και προκαλούν πόνο και δάκρυ, αλλά και μεγάλα κρατικά έξοδα.
Κατά την άποψή μου, όμως, όλα αυτά αποτελούν μέρος της μεγάλης εικόνας της χώρας. Εν τούτοις, κάποιοι ασχολούνται, κυρίως, μόνο με το μέρος της καλλιεργώντας, έτσι, την απαισιοδοξία για το μέλλον του τόπου. Ξεχνούν, φαίνεται, ότι μαγικές συνταγές, προκειμένου να τα έχει κανείς καλά με όλους, δεν υπάρχουν, ενώ είναι εύκολο να μοιράζει ευχολόγια και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Ως εκ τούτου, δε χρειάζονται αλλοίωση της πραγματικότητας και βιασύνη αυτοί, που επιθυμούν, μελλοντικά, να κυβερνήσουν τη χώρα, γιατί θα το μετανιώσουν, αν και όταν έρθει η σειρά τους.